Η αστυνομία ως σάκος του μποξ

Η ελληνική αστυνομία έχει αποδείξει, πως είναι μια υπηρεσία, η οποία όταν θέλει μπορεί να επιτελεί ορθά το καθήκον της. Πριν λίγους μήνες εξιχνιάστηκε η δολοφονία των δύο νεαρών αστυνομικών στου Ρέντη, η δολοφονία του νεαρού οικογενειάρχη στο κέντρο της Αθήνας για μια κάμερα, πριν λίγες μέρες συνελήφθησαν οι φερόμενοι ως ληστές του αεροδρομίου και εξαρθρώθηκε η σπείρα που λήστεψε δεκάδες σπίτια στην Αττική και βίασε δύο γυναίκες.

Κοινό χαρακτηριστικό όλων των περιπτώσεων είναι η μεγάλη δημοσιότητα, που πήραν σε όλα τα δελτία ειδήσεων και στις εφημερίδες. Η πίεση, που ασκήθηκε από τα ΜΜΕ και την κοινωνία ώθησε την αστυνομία να δράσει ταχύτατα και έφερε αποτελέσματα.
Στην περίπτωση δε της σπείρας με τα καλάσνικοφ κυρίαρχο ρόλο έπαιξε η ανάδειξη της ως πρώτο θέμα σε κυριακάτικη εφημερίδα με 4σέλιδο ρεπορτάζ, αλλά και η ερώτηση του Αδώνιδος Γεωργιάδη την προηγούμενη Παρασκευή στη Βουλή, στον Χρήστο Παπουτσή. Οι δραματικοί τόνοι, που χρησιμοποίησε ο βουλευτής του ΛΑΟΣ λέγοντας «βιάζουν τις γυναίκες μας και τα παιδιά μας…» έτυχαν ευρείας προβολής από τα δελτία ειδήσεων.

Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη δεν έδωσε καμία ουσιαστική απάντηση στη Βουλή. Φοβούμενος όμως, και προβλέποντας ότι το συγκεκριμένο θέμα θα εξελιχθεί σε ένα ισχυρότατο αντιπολιτευτικό όπλο του ΛΑΟΣ και ενδεχομένως της Ν.Δ., έδωσε προφανώς εντολή στην ΕΛ.ΑΣ να πράξει ό,τι είναι απαραίτητο για τη σύλληψη της σπείρας. Δεν έχουν όμως, όλοι οι πολίτες, των οποίων τα σπίτια ληστεύονται και οι οικογένειες κακοποιούνται την τύχη, να προβάλλεται το έγκλημα σε βάρος τους στην τηλεόραση και τις εφημερίδες. Για να εμπεδωθεί το αίσθημα ασφάλειας στους πολίτες θα πρέπει η ΕΛ.ΑΣ να δρα με την ίδια ταχύτητα, αποφασιστικότητα και επιτυχία σε όλες τις περιπτώσεις. Το γεγονός, ότι ίσως να μην έχει τα μέσα και το ανθρώπινο δυναμικό να το κάνει είναι ένα άλλο θέμα, που δεν μπορεί να εξαντληθεί σ’ ένα άρθρο.

Πάρα πολλοί έχουν λησμονήσει, ότι η δολοφονική επίθεση εναντίον της Κωνσταντίνας Κούνεβα δεν πήρε διαστάσεις στα ΜΜΕ παρά μόνον μετά από αρκετές εβδομάδες. Ακόμα και όταν έγινε ευρέως γνωστή, η Αστυνομία δεν έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον και δεν κινήθηκε με την ίδια ταχύτητα, όπως στις ανωτέρω περιπτώσεις. Δύσκολο να πιστέψει κανείς, πως αν είχε σκύψει πάνω από το έγκλημα εξαρχής δεν θα είχε βρει έστω μερικά στοιχεία. Αντιθέτως η υπόθεση σήμερα βρίσκεται στο αρχείο. Εξίσου εξοργιστική είναι η υπόθεση της δολοφονίας του Νίκο Τόντι στο Βύρωνα από πυρά αστυνομικών, επειδή έτυχε να περνά από το σημείο που είχαν αποκλείσει. Δύο χρόνια μετά και ούτε ένας αστυνομικός δεν έχει λογοδοτήσει στη δικαιοσύνη! Αυτές είναι μόνον δύο από τις περιπτώσεις, που καταδεικνύουν ότι για να κάνει η αστυνομία τη δουλειά της και ν’ αποδοθεί δικαιοσύνη θα πρέπει να υπάρχει πολιτική βούληση. Ειδάλλως οι δράστες θα μείνουν ατιμώρητοι και το θέμα θα «θαφτεί» από τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης.

Σύμφωνα με στοιχεία στην ΕΛ.ΑΣ υπηρετούν περίπου 50.000 αστυνομικοί. Πρώτο μέλημα του Υπουργείου θα έπρεπε να είναι η αναδιοργάνωση του προσωπικού, η στελέχωση των τμημάτων, η αφαίρεση διοικητικών λειτουργιών, τις οποίες μπορούν να εκτελέσουν άλλα υπουργεία. Εντούτοις καμία πρόοδος δεν έχει συντελεστεί στους τομείς αυτούς τα τελευταία χρόνια.

Οι πολιτικοί προϊστάμενοι της αστυνομίας συνεχίζουν να τη χρησιμοποιούν ως σάκο του μποξ, πάνω στον οποίο εκτονώνεται η λαϊκή οργή για την εκάστοτε κυβέρνηση. Αστυνομικοί των ΜΑΤ, που εκτελούν εντολές διαλύουν με δακρυγόνα τις πορείες και χτυπούν βάναυσα διαδηλωτές, φωτορεπόρτερ και δημοσιογράφους. Ο εκάστοτε αρμόδιος Υπουργός εμφανίζεται απρόθυμος να τιμωρήσει αυστηρά όσους αστυνομικούς παραβιάζουν τους νόμους κι αυθαιρετούν σε βάρος των πολιτών. Δεν εξαιρείται των ευθυνών της η ελληνική Δικαιοσύνη, η οποία τις περισσότερες φορές επιβάλλει ποινές-χάδια, προκαλώντας την κοινή γνώμη και το κοινό περί δικαίου αίσθημα.

Οι ομάδες ΜΑΤ και ΔΕΛΤΑ δεν χαίρουν καμίας απολύτως εκτίμησης ακόμα και στους κόλπους της αστυνομίας. Αδιάψευστος μάρτυρας το επεισόδιο μεταξύ των δύο ομάδων μετά τον τελικό του κυπέλλου Ελλάδας στο ποδόσφαιρο το περασμένο καλοκαίρι. Οι ομάδες αυτές πρέπει να διαλυθούν και να δομηθούν από την αρχή, έχοντας ως μόνο στόχο την προστασία των διαδηλώσεων από παρακρατικούς και προβοκάτορες. Επιπλέον, ο ρόλος του Υπουργού είναι ν’ ασκεί διοίκηση όχι να κάνει κριτική και παρατηρήσεις, κάνοντας λόγο για δημοκρατικό έλλειμμα στην ΕΛ.ΑΣ. Ας του θυμίσει κάποιος, πως είναι ο αρμόδιος πολιτικός προϊστάμενος της αστυνομίας.

Η αστυνομία πρέπει να λειτουργεί εντός ενός δημοκρατικού πλαισίου, το οποίο όχι μόνο να επιτρέπει αλλά και να επιβάλλει την τιμωρία όσων παρανομούν και παράλληλα να εμπνέει το αίσθημα ασφάλειας στους πολίτες. Μόνο τότε θα κερδίσει το σεβασμό, την εκτίμηση και τη συμπάθεια όλης της ελληνικής κοινωνίας.

Β.Ξ.