Οι ιστορίες του παπα Κυριάκου

Όχι πως ήθελε αφορμή ο παπα Κυριάκος για ν’ αφήσει στη καρέκλα το καλυμμαύχι του λέγοντας: "Eσύ παπά κάτσε εδώ, ο Κυριάκος θα χορέψει τώρα", αλλά σήμερα είχε μία. 

Δυό μήνες αργία του ’χε μηνύσει ο Δεσπότης απ το Κάστρο (αρχαία Μύρινα) και δεν ήταν η πρώτη φορά. Το έγκλημά του… πάλι είχε φθάσει στ’ αυτιά της Επισκοπής ότι ο παπα Κυριάκος ακούγοντας το "καναρίνι μου γλυκό" κι’ αφού, ως συνήθως, είχε κατεβάσει τον άμπακο, χόρευε πιότερο κι’ απ’ τους λαϊκούς σε κάθε περίσταση. Αυτό τραβούσε η ψυχούλα του, κρασί και χορό, μα ήταν πράγματα αυτά για κληρικό της εποχής του;

Ποίηση είναι η ζωή

Αντισταθείτε
σ’ αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι
και λέει: "καλά είμαι εδώ".
Αντισταθείτε σ’ αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι
και λέει: "Δόξα σοι ο θεός".

(Η διαθήκη μου, Μιχάλης Κατσαρός)

Κόκκιν’ αχείλι εφίλησα, το ταξίδι του φιλιού και ο έρωτας σαν υπερβολή

Πρόκειται για τον τρίτο τόμο του ποιητή, ερευνητή, δημοσιογράφου, λογοτέχνη Παντελή Μπουκάλα.

Προηγήθηκαν ΟΤΑΝ ΤΟ ΡΗΜΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΝΟΜΑ Η΄ΑΓΑΠΩ και ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ, Ο ΠΟΘΟΣ ΚΙ Ο ΦΟΝΟΣ ΣΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ.

Μείναμε με αυτούς

Ο υπουργός Μεταφορών και Υποδομών της Ελλάδος, Κώστας Καραμανλής, που δεν γνωρίζει ούτε ορθογραφία.

Ευγνώμων για τον Γιάνη Βαρουφάκη

Το Βιβλίο του Γιάννη Βαρουφάκη περιγράφει όλα όσα διαδραματίστηκαν εντός, εκτός και σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και της Ευρώπης κατά την περίοδο πριν τις εκλογές του Γενάρη του 2015 και κυρίως κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων καθώς και των συνθηκών διεξαγωγής του δημοψηφίσματος του Ιουλίου του 2015 ως και την τελική υπογραφή του τρίτου ελληνικού μνημονίου. 

Για να μπορείς να καταλάβεις την ιστορικότητα εκείνων των στιγμών, πρέπει να πιστεύεις στη δημοκρατία. Μόνο αν πιστεύεις στη δημοκρατία μπορείς να κατανοήσεις και να αναγνωρίσεις ότι αυτός ο άνθρωπος στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, πάλεψε μέχρι τελευταία στιγμή, εξάντλησε τα όρια του εαυτού του για να ανταποκριθεί στο καθήκον που είχε ο Υπουργός Οικονομικών μιας πτωχευμένης χρεοδουλοπαροικίας.

Στα μονοπάτια του έργου και της ζωής της Μαρίας Λαμπαδαρίδου Πόθου

«Είναι συναρπαστικό να βυθίζεσαι μέσα στο χρόνο της ζωής σου και να πατάς πάνω στις ίδιες πατημασιές, στα ίδια μονοπάτια που σε οδήγησαν σε αυτό που είσαι.[...]. Απλώνω όλα τα ημερολόγια πάνω στο πάτωμα και πάνω στο γραφείο μου[...]. Όλες αυτές οι ξεχασμένες σελίδες της ζωής μου αποτελούν ένα απέραντο μαγικό παρόν. Και εγώ δεν έχω παρά να βυθιστώ μέσα του».

Αυτά ανάμεσα σε άλλα σημειώνει η Μαρία Λαμπαδαρίδου Πόθου στην αρχή του αυτοβιογραφικού βιβλίου της σε μορφή ημερολογίου: Τα μονοπάτια του Αγγέλου μου. Τα φιλντισένια μονοπάτια της ζωής μου που κυκλοφόρησε το 2016 από τις εκδόσεις Πατάκη. Η ανάγκη της αυθιστόρησης σημαντικών γεγονότων της ζωής της που επικαθόρισαν και το συγγραφικό της έργο, πεζό, ποιητικό, δοκιμιακό, θεατρικό και μεταφραστικό δημοσιοποιείται ήδη το 2007, όταν εκδίδονται από τον Κέδρο οι έντεκα ποιητικές της συλλογές στον συγκεντρωτικό τόμο: Μαζεύω τα υπάρχοντά μου που συνοδεύεται από αυτοβιογραφικές σελίδες οι οποίες θα μπορούσαν να αποτελούν και ενιαίο κείμενο.

Το τελευταίο σημείωμα

Ο Παντελής Βούλγαρης μετά τα "Πέτρινα Χρόνια", "Ψυχή Βαθειά" κλπ αφηγείται την ιστορία του κομμουνιστή Ναπολέοντα Σουκατζίδη και την εκτέλεση των 200 κομμουνιστών στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής την Πρωτομαγιά του 1944.

Είδα την ταινία στο Σινέ Άνοιξη στο Χαιδάρι και δεν κατάφερα να κρύψω τη συγκίνηση και τα δάκρυά μου.

"Ο Μότσαρτ και ο Διαφωτισμός"

«Ομιλητής: (...) Είναι πρίγκιπας. Ζαράστρο: Είναι κάτι παραπάνω: είναι άνθρωπος!». H φράση αυτή από τον «Μαγικό αυλό» συνοψίζει την κοινωνική στάση του Μότσαρτ και συμπυκνώνει τις ηθικοπολιτικές πεποιθήσεις του. 

H εν λόγω όπερα είναι ένα έργο «στρατευμένο» στην υπόθεση του ριζοσπαστικού ελευθερομασονισμού, τον οποίο ενθέρμως και εμπράκτως αποδεχόταν ο συνθέτης. H αλληγορία και ο συμβολισμός του «Μαγικού αυλού» δηλώνουν την αξία της ανθρώπινης συναδέλφωσης και περιγράφουν τη διαδικασία, τη δοκιμασία καλύτερα, της στράτευσης στην υπόθεση αυτή, την υλοποίηση της αξίας στο πλαίσιο ενός καλύτερου κόσμου.

Μαχαμπαράτα - Η μεγάλη ιστορία της ανθρωπότητας

Ένα από τα θεμελιώδη ιδεολογήματα του φασισμού-ιμπεριαλισμού είναι η διάκριση μεταξύ ανώτερων και κατώτερων φυλών. Ή μεταξύ πολιτισμένων και απολίτιστων λαών. 

Και αυτές οι απόψεις έχουν ποτίσει βαθιά τον δυτικό κόσμο, διαμορφώνοντας μια υπολανθάνουσα ρατσιστική συμπεριφορά, που εκδηλώνεται στην κατάλληλη ευκαιρία, ακόμα και σε ανθρώπους που θεωρούν τον εαυτό τους προοδευτικό. Η Εκκλησία της Ελλάδος θα δεχόταν ποτέ έναν μαύρο αρχιεπίσκοπο; Ή ακόμα θα δεχόμασταν έναν Ελληνα τουρκογενή μουσουλμάνο στη θέση του υπουργού Αμυνας, άσχετα αν αυτοί είναι από πολλές γενιές Ελληνες και οι χώρες καταγωγής τους είναι μια μακρινή ανάμνηση;

Το ζώο που έγινε θεός

Πριν από 70.000 χρόνια, ο χόμο σάπιενς ήταν ακόμα ένα ασήμαντο ζώο που κοιτούσε τη δουλειά του σε μια γωνιά της Αφρικής. Στις χιλιετίες που ακολούθησαν, μεταμορφώθηκε σε κυρίαρχο όλου του πλανήτη και σε φόβο και τρόμο του οικοσυστήματος. Σήμερα βρίσκεται στο χείλος της μετατροπής του σε θεό, έτοιμος ν' αποκτήσει όχι μόνο αιώνια νεότητα, αλλά και τις θεϊκές ικανότητες της δημιουργίας και της καταστροφής.

Δυστυχώς, ως τώρα το καθεστώς των σάπιενς στη γη έχει δημιουργήσει πολύ λίγα πράγματα για τα οποία μπορούμε να είμαστε περήφανοι. Έχουμε κυριαρχήσει στο περιβάλλον μας, έχουμε αυξήσει την παραγωγή τροφής, έχουμε χτίσει πόλεις, ιδρύσαμε αυτοκρατορίες και δημιουργήσαμε εκτεταμένα εμπορικά δίκτυα. Μειώσαμε, όμως, την οδύνη στον κόσμο; Ξανά και ξανά, μεγάλα άλματα στη δύναμη των ανθρώπων δεν βελτίωσαν ιδιαίτερα τη ζωή του μεμονωμένου σάπιενς και συνήθως προκάλεσαν απέραντη δυστυχία στα άλλα ζώα.

Στην Τεργέστη συντροφιά με τον Τζέιμς Τζόις

Μια περιήγηση στα «στέκια» του λιμανιού της Αδριατικής, εκεί όπου σύχναζε και έζησε για δώδεκα χρόνια ο ιρλανδός συγγραφέας και ποιητής.

«Πρωτεύουσα του πουθενά» χαρακτηρίζει την Τεργέστη η συγγραφέας Τζαν Μόρις. Βρίσκομαι μπροστά στο κτίριο του σιδηροδρομικού σταθμού, ενώ φυσάει βόρειος άνεμος που απειλεί να ξηλώσει ακόμη και τους γερανούς στο λιμάνι, κι αναρωτιέμαι αν το νεαρό ζευγάρι που έφθανε εδώ στις 20 Οκτωβρίου 1904 φανταζόταν πως η πόλη αυτή βρισκόταν στο «πουθενά».

Ευ αγωνίζεσθαι

Ένα σούπερ αφιέρωμα στο ελληνικό ποδόσφαιρο με αφορμή το πολύ μεγάλο παιχνίδι της Κυριακής μεταξύ του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού. Το el clasico (ή ελ κάφρικο στα ελληνικά) που ο φίλαθλος κόσμος περιμένει με ανυπομονησία.

Τοπία της Ψυχής 2008-2014

Ένα απ’ τα ελάχιστα ανεξαργύρωτα είδη του ανθρώπου είναι η ποίηση. Ό,τι ωραιότερο υπάρχει στην ανθρώπινη οντότητα. Οι ποιητές, οι καλλιτέχνες είναι τα πουλάκια της θύελλας. Είναι «ωτακουστές της καθημερινότητας», όπως έλεγε ο Καβάφης. Προσωπικά όταν γράφω, ζω. Κι’ όταν δεν γράφω πάντοτε είμαι υπέρ της ζωής αυτής που είναι το «Μέγα καλό και πρώτο» του Σολωμού.

Τα ποιήματα αυτά είναι γεννήματα της ψυχής μου. Προέρχονται απ’ τη σκέψη, τη στιγμιαία έμπνευση. Έρωτας, θάλασσα, τόποι, μνήμες, φύση, κοινωνία, ιδέες. Λέξεις κι’ αισθήματα. Τοπία της ψυχής. Σπαράγματα μνήμης και αγάπης. Εικονοπλασία, εξπρεσιονιστικά και υπερρεαλιστικά στοιχεία. «Είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μου», όπως έγραψε ο ποιητής. Αυτός ο κόσμος δεν είναι δικός μας, είναι του Ομήρου. Τούτα τα ποιήματα είναι τα κλειδιά της ψυχής μου. Σας τα παραδίδω.

Φαρμακονήσι

Τι γυρεύουν στη θάλασσα,
Σύριοι κι’ Αφγανοί πρόσφυγες,
μανάδες με τα μικρά αγκαλιά,
πατεράδες με άδειο βλέμμα;
     
                *
Φύλακες ανθρωπιστές
τους στέλνουν στο βυθό,
τιμωρώντας την ελπίδα
μιας καλύτερης ζήσης.
             

Στοιχειώδης αισθητική

Επειδή η αισθητική είναι η ηθική του μέλλοντος, επειδή η αισθητική δεν είναι η ηθική του παρόντος, επειδή η ηθική του ελληνικού παρόντος είναι η απάτη, επειδή η αισθητική δεν έχει παρόν εδώ στην Ελλάδα, επειδή στην Ελλάδα παρόν είναι το παρελθόν, επειδή τούτο το παρελθόν δεν έχει μέλλον, επειδή το μέλλον γενικώς είναι αόριστον παντού στον κόσμο πλην της Ελλάδος όπου είναι οριστικόν καθότι θανατερόν, επειδή η τέχνη είναι μια παρηγοριά κι' ένα καταφύγιο απ' την μιζέρια και την αθλιότητα, επειδή η μιζέρια και η αθλιότητα περίσσεψαν τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, επειδή η πολιτική στερείται αισθητικής διότι στερείται ηθικής, επειδή πολλοί καλλιτέχνες στερούμενοι ουσιαστικής αισθητικής παιδείας επιχειρούν ν' ασχοληθούν με την πολιτική για να χάσουν και τη λιγοστή αισθητική παιδεία που είχαν, επειδή θέλουμε να τους προφυλάξουμε απ' αυτή τη συμφορά, για όλα αυτά τα επειδή και για πολλά άλλα η ενασχόληση με την τέχνη στην Ελλάδα καθίσταται πρόβλημα επείγον.

Η κουρελαρία του ραδιοφώνου

Έχει και σοβαρό ραντεβού...

Τοπία της Ψυχής 2008-2014

Τοπία της Ψυχής 2008-2014. Δέκα ποιήματα απ' την ανέκδοτη συλλογή του Κ.Γ.Ξ.

Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή

Ας μου συγχωρεθεί ο προσωπικός τόνος, αλλά είναι βαθειά και μεγάλη η συγκίνησή μου. Πέρασαν 40 χρόνια απ' το πρώτο φεστιβάλ στου Ζωγράφου-Καισαριανή που ξενυχτούσα στη περιφρούρηση.

Μεσολάβησαν τα γνωστά κοσμοϊστορικά γεγονότα, αλλά ποτέ δεν έσβησε το αίσθημα της συλλογικότητας, της αλληλεγγύης και ποτέ δεν υποχώρησε ο αγώνας για τη δημοκρατία και τον σοσιαλισμό στην Ελλάδα κι' ολόκληρο τον κόσμο.

Επί τάφων και ερειπίων

Η εν εξελίξει ανασκαφή στον τάφο της Αμφίπολης ενεργοποίησε ξανά τα αντανακλαστικά εκείνα που αποτελούν μόνιμο δείγμα των εθνικών μας κόμπλεξ ανωτερότητας - κατωτερότητας, της παροιμιώδους κοινωνικής και πνευματικής μας ανεπάρκειας και της μνημειώδους υποκρισίας του επίσημου ελληνικού κράτους απέναντι στην πολιτισμική παράδοσή μας.

Σε καμιά σοβαρή χώρα η ανακάλυψη ενός τάφου, όσο σημαντικού κι αν είναι (όπως αδιαμφισβήτητα είναι αυτός της Αμφίπολης), δεν θα προκαλούσε τέτοια χλαπαταγή, και μάλιστα ενώ η ανασκαφή βρίσκεται ακόμη σε πολύ πρώιμο στάδιο. Πουθενά η πολιτική διαχείριση του θέματος δεν θα υποκαθιστούσε τη νηφάλια αρχαιολογική - επιστημονική αποτίμηση.

Ο υπουργός Εσωτερικών της Ελλάδας, 2014 μ.Χ.

Ο αξιότιμος κ. υπουργός Εσωτερικών, Αργύρης Ντινόπουλος