Κόκκιν’ αχείλι εφίλησα, το ταξίδι του φιλιού και ο έρωτας σαν υπερβολή

Πρόκειται για τον τρίτο τόμο του ποιητή, ερευνητή, δημοσιογράφου, λογοτέχνη Παντελή Μπουκάλα.

Προηγήθηκαν ΟΤΑΝ ΤΟ ΡΗΜΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΝΟΜΑ Η΄ΑΓΑΠΩ και ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ, Ο ΠΟΘΟΣ ΚΙ Ο ΦΟΝΟΣ ΣΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ.

"Κόκκιν’ αχείλι εφίλησα κι’ έβαψα το δικό μου
και στο μαντίλι το ‘ευρα κι’ έβαψε το μαντίλι
και στο ποτάμι το’πλυνα κι’ έβαψε το ποτάμι
κι’ έβαψε η άκρη του γιαλού κι’ η μέση του πελάγου
κατέβη ο αιτός να πιεί νερό κι’ έβαψε τα φτερά του
κι’ έβαψε ο ήλιος ο μισός και το φεγγάρι ακέριο".

Η ομορφιά κι’ η ιδιαιτερότητα της δημοτικής ποίησης σ' όλο της το μεγαλείο. Το τραγούδι του κόκκινου φιλιού σ’ όλες τις εκδοχές και εκφάνσεις του. Παραθέτω δυό σκόρπια ερανίσματα αυθεντικής δημοτικής ποίησης κι’ όχι μόνο.

"Οποιος με αγάπη μπερδεύεται, ξεμπερδεμούς δεν έχει".
"Θειά μου,θειά μου να’σουν ξένη πλακωμός που θε να γένει".
 "Κάμε ανηψιέ μου τη δουλειά σου. Κι’ αύριο θα’μια πάλι θειά σου".

Κλείνοντας τη μικρή αναφορά μου στο έργο του Παντελή Μπουκάλα παραθέτω τους στίχους γνωστού δημοτικού τραγουδιού απ τις Οινούσες.

"Κάτω στη Ρόδο το Ροδονήσι
Τούρκος επήγε να κυνηγήσει.
Δεν κυνηγούσε λαγούς κι’ ελάφια
μον’ κυνηγούσε δυο μαύρα μάτια.
Μαύρα μου μάτια και πλουμισμένα
και πως περνάτε χωρίς εμένα.
Μαύρα μου μάτια κόκκινα χείλη
πρόβαλε φώς μου στο παραθύρι
να δείς τον ήλιο και το φεγγάρι
να δείς τον νέο που θα σε πάρει".

DOMENICO