Ερμηνείες γεγονότων…

Το Ρέθυμνο για πρώτη φορά την προηγούμενη Τετάρτη στη σύγχρονη μεταπολιτευτική του ιστορία έδειξε ότι και αυτή η πόλη έχει αγανακτισμένους ή έστω απειλούμενους πολίτες από τα μέτρα που δε σταματά να παίρνει η κυβέρνηση. Η συμμετοχή του κόσμου ήταν μεγαλύτερη από κάθε άλλη φορά, ενώ κατέληξε σε κατάληψη της περιφερειακής ενότητας.

Στην πρωτεύουσα την Τετάρτη 19/10, ο βουλευτής της ΝΔ Πάνος Καμένος, μίλησε σε εντονότατο ύφος από το βήμα της Βουλής για υφιστάμενη κατάργηση επί της ουσίας του κοινοβουλίου, παράδοση της εθνικής κυριαρχίας στους ξένους και για ανάγκη ένωσης του πολιτικού κόσμου ενάντια στη μνημονιακή πολιτική. Με κατακλείδα πως, αν συνεχιστούν οι αντιλαϊκές κινήσεις, το Γουδί δε θα τους χωράει όλους (σ. τους πολιτικούς).
Από το αντίπαλο μέτωπο, η κ. Βάσω Παπανδρέου την επομένη, ημέρα ψήφισης του πολυνομοσχεδίου, σε μια προσπάθεια ύστατης εξιλέωσης της στα μάτια του ελληνικού λαού, δήλωσε πως είναι η τελευταία φορά που συναινεί σε σκληρές αποφάσεις.

Την ίδια ημέρα το πανελλήνιο έγινε για άλλη μια φορά μάρτυρας σκληρών σκηνών βίας, καθώς πέρα από τις κλασικές συγκρούσεις μεταξύ των ΜΑΤ και των μπαχαλάκηδων, αυτήν τη φορά υπήρξαν συμπλοκές μεταξύ διαδηλωτών του ΠΑΜΕ και των γνωστών/άγνωστων, ενώ υπήρξε και νεκρός διαδηλωτής. Ένας 53χρονος άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο του Ευαγγελισμού από ανακοπή καρδιάς κι ενώ είχε μεταφερθεί εκεί με αρρυθμία.

Και ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά:

Πρώτον, είναι τραγικό και μόνο που μας κάνει εντύπωση το γεγονός ότι υπήρξε επιτέλους μεγάλη κινητοποίηση στην πόλη μας. Λες και η πόλη αυτή δεν ανήκει στη χώρα που περνά τη μεγαλύτερη μεταπολιτευτική κοινωνική και πολιτική κρίση -η οικονομική έπεται-, λες και όλα είναι ρόδινα, λες και δε μας «πιάνει τίποτα», που λένε και οι φαντάροι που μετρούν μέρες για να απολυθούν. Καιρός ήταν να ξυπνήσουμε λοιπόν, αργήσαμε επιδεικτικά.

Δεύτερον, ο κ. Καμμένος είπε αυτά που θα ήθελαν να ακούσουν οι Έλληνες πολίτες και μάλλον η στάση του υπήρξε ειλικρινής, αν δει κανείς την ένταση με την οποία μίλησε. Ωστόσο, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν θα εισακουστεί από το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα, ούτε αν θα καταφέρει να εξιλεωθεί στη συνείδηση του ελληνικού λαού που τον ψήφισε ή όχι, αναλογιζόμενοι το γεγονός ότι αποτελούσε και αποτελεί μέλος της παράταξης που βύθισε τη χώρα και την παρέδωσε στο σημερινό «σοσιαλιστή» διάδοχο και τον μετέπειτα περιβόητο «μονόδρομο» του ΔΝΤ. Όσο για την προσπάθεια της Βάσως του παλιού, «μεσαίου» και σημερινού ΠΑΣΟΚ, ούτε λόγος. Επάξια συγκαταλέγεται στους σύγχρονους «Ηρόστρατους» της πολιτικής ζωής της χώρας και ας ήταν η τελευταία της, όπως είπε, υπερψήφιση.

Τέλος, δυστυχώς είχαμε πάλι επεισόδια, αλλά για να σπάει η μονοτονία οι μάχες που δε συμπεριέλαβαν την αστυνομία ήταν το κάτι καινοτόμο, μαζί με τον καρδιοπαθή νεκρό διαδηλωτή. Αρχικά διέρρευσε πως κατέληξε από ανακοπή καρδιάς κι ενώ ήταν χτυπημένος πολύ σοβαρά στο κεφάλι από πέτρα, πράγμα που τελικά δεν ίσχυε. Είναι καθαρή τύχη πως δεν έχουν υπάρξει ακόμα νεκροί από επεισόδια.

Και δανείζομαι την κουβέντα του αείμνηστου Θανάση Βέγγου από το «Ψυχή Βαθιά» του Βούλγαρη: «Πως γίνεται Έλληνες να τουφεκάνε Έλληνες;». Κι όμως αποδεικνύεται περίτρανα με τα συχνά γεγονότα βίας ότι γίνεται, αν όχι να τουφεκάνε, να εναντιώνονται βιαίως ή εμμέσως βιαίως: Έλληνες πολιτικοί εναντίον Ελλήνων πολιτών, προβοκάτορες εναντίον συμπολιτών, «αδερφός» εναντίον «αδερφού»…

Π.Ν.