Απόστρατοι; Οχι πολίτες;

Αν μαθαίναμε ότι απόμαχοι μουσικοί, βετεράνοι οδοντίατροι ή συνταξιούχοι φιλόλογοι συνέπηξαν κόμμα, το ενδιαφέρον μας μάλλον θα εξαντλούνταν στον μετά συμπαθείας σχολιασμό της παραδοξότητας ή της πρωτοτυπίας του εγχειρήματος.

Αν πάλι διαβάζαμε ότι παλαίμαχοι καρδιοχειρουργοί, μαιευτήρες και ορθοπεδικοί συνασπίστηκαν σε κόμμα για να εκκαθαρίσουν τη δημόσια υγεία ή γεγηρακότες εφοριακοί ίδρυσαν πολιτική κίνηση για να πολεμήσουν τη διαφθορά στο Δημόσιο, αρκετοί θα σκέφτονταν πως ήρθε επιτέλους η ώρα να πραγματωθεί η φράση «ο τρώσας και ιάσεται». Θα έκαιγαν βέβαια και τα χλωρά με μια τέτοια άποψη, όμως είναι βαθιά ριζωμένη η πεποίθηση ότι πολλοί ασκληπιάδες πάσχουν από φακελολαγνίτιδα, και επίσης πολλοί εισπράκτορες του Δημοσίου πιστεύουν ότι εφόσον το κοινό είναι και ιδιωτικό, η ιδιωτικοποίηση είναι επιβεβλημένη προς χάριν και προστασίαν του απειλούμενου συλλογικού.

Ποιες είναι όμως οι αντιδράσεις και από ποιες διαδρομές αισθημάτων και σκέψεων έρχονται όταν μαθαίνουμε ότι συγκροτήθηκε πολιτική κίνηση από απόστρατους αξιωματικούς, ο Σύνδεσμος Εθνικής Ενότητας, που απέσπασε ήδη τη συμπάθεια και τμήματος των (επίσης οργανωμένων) αξιωματικών εν ενεργεία; Πρώτο δεδομένο: Δικαίωμα όλων το πολιτεύεσθαι, αλλά όταν οι στρατιωτικοί, για λόγους κύρους, πολιτεύονται ως (πρώην) στρατιωτικοί και όχι ως απλοί πολίτες, σαν τάγμα ή σαν κάστα παρά σαν κόμμα, τα πράγματα νοθεύονται επικινδύνως. Δεύτερο δεδομένο: Η ίδρυση του κόμματος των αποστράτων έρχεται σε μια περίοδο όπου ξένα μίντια επιμένουν στην πιθανότητα πραξικοπήματος στην Ελλάδα. Τρίτο δεδομένο: Ακόμα και ο κ. Παπανδρέου είχε πει στους Ευρωπαίους ηγέτες, όπως τουλάχιστον έγραψαν η «Μοντ» και η «Λιμπερασιόν», ότι σκέφτηκε να προσφύγει σε δημοψήφισμα επειδή φοβόταν πραξικόπημα.

Δεδομένο τέταρτο: Σε πολλές δημοσκοπήσεις ο στρατός βρίσκεται ψηλά στην κλίμακα των «θεσμών» που αντιμετωπίζονται θετικά από τον κόσμο. Η ταπεινή μου γνώμη είναι πως η απήχηση αυτή δεν βρίσκεται σε αντιστοιχία με τη δεινή εμπειρία της χούντας ούτε με το γεγονός ότι ο ελληνικός στρατός έχει αρκετά γνωρίσματα ΔΕΚΟ, λ.χ. συναγωνίζεται αριθμητικά σε στρατηγούς, ναυάρχους, πτέραρχους κ.λπ. πολύ μεγαλύτερους στρατούς.

Δεδομένο πέμπτο: Ο Σύνδεσμος Εθνικής Ενότητας δηλώνει πως έχει στόχο να αναδειχθεί ένας νέος ηγέτης που θα βοηθήσει τη χώρα να υπερβεί την κρίση. Από τις τάξεις του θα προέρχεται άραγε ο νέος ηγέτης, δηλαδή θα είναι ένας αναβαθμισμένος λοχίας σαν κι αυτόν που υποτίθεται ότι αναμένει δίκην μεσσία ο λαός;

Δεδομένο έκτο: Αν επικρίνει κανείς τους γιατρούς, τους εφοριακούς κ.λπ. δεν θα κατακριθεί σαν ανθέλλην. Αν επικρίνει όμως το στράτευμα, που παραμένει κάτι σαν ιερή αγελάδα, θα τον σφραγίσουν σαν μισέλληνα όσοι συνεχίζουν να θεωρούν ιδιοκτησία τους την Ελλάδα.

Του Παντελή Μπουκάλα

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ