Τριάντα χρόνια μετά τη σύλληψή του το προεκλογικό σλόγκαν που σημάδεψε τη νίκη του ΠΑΣΟΚ το 1981 γίνεται σήμερα πραγματικότητα ελαφρά μεταλλαγμένο: «Το ΠΑΣΟΚ στη (συγ)κυβέρνηση, ο ΛΑΟΣ στην εξουσία».
Η σοβαρότερη παράπλευρη απώλεια της διακυβέρνησης Παπαδήμου σημειώθηκε πριν καν ορκιστεί το νέο σχήμα. Το κόμμα του κ. Καρατζαφέρη δεν είναι βέβαια το πρώτο κόμμα της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς που αναλαμβάνει κυβερνητικές ευθύνες στο πλαίσιο συμμαχικής κυβέρνησης. Εκείνο που συμβαίνει πρώτη φορά είναι ότι τα δύο μεγάλα κόμματα κάλεσαν το ΛΑΟΣ για κυβερνητική συνεργασία χωρίς να έχουν ανάγκη τις ψήφους των βουλευτών του, μόνο και μόνο επειδή ήθελαν να δώσουν την παραπλανητική εντύπωση ότι δεν πρόκειται για δικομματική συνεννόηση.
Δημιουργείται μ' αυτό τον τρόπο ένα νέου είδους «συνταγματικό τόξο» το οποίο εμπεριέχει την ακροδεξιά, ενώ αποκλείει την αριστερά -υποτίθεται με τη δική της ευθύνη. Η πολιτική αυτή κατάληξη είχε υποδειχτεί ως λύση από μερίδα του τύπου (Γιάννης Πρετεντέρης, «Τα Νέα», 30.8.2011), ενώ από άλλες πλευρές έχουν εξυμνηθεί η «σοβαρότητα» και η «υπευθυνότητα» του κ. Καρατζαφέρη (Αλέξης Παπαχελάς, «Η Καθημερινή», 11.3.2011).
Μέχρι να κληθεί στο προεδρικό μέγαρο, ο κ. Καρατζαφέρης φώναζε ότι χρειάζεται πολιτικός και όχι τεχνοκράτης πρωθυπουργός. Την Τετάρτη το βράδυ, όμως, κατά τη θεατρική του έξοδο στην Ηρώδου Αττικού, πρόλαβε να πει ότι η μόνη λύση είναι ο Παπαδήμος! Ας μην του χρεωθεί άλλη μία παλινωδία. Η αλήθεια είναι ότι ο κ. Καρατζαφέρης είχε πρώτος απ' όλους εισηγηθεί «λύση Παπαδήμου» και μάλιστα εδώ και τρία σχεδόν χρόνια.
Με επίκαιρη ερώτησή του προς τον πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, ο αρχηγός του ΛΑΟΣ είχε από τις 20.2.2009 ευχηθεί τη σημερινή εξέλιξη: «Γιατί δεν δοκιμάζουμε ό,τι δοκιμάσαμε το 1989 με τον Ζολώτα; Γιατί, κύριε Καραμανλή, δεν θέλετε να σας γράψει η ιστορία; (...) Αυτό το οποίο προτείνω εγώ και είναι συγκεκριμένο είναι να φωνάξουμε τον καλύτερο. Ποιος είναι ο καλύτερος σήμερα; Ποιος μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση; Πιστεύω και προτείνω τον Λουκά Παπαδήμο. Να τον πάρουμε από υποδιοικητή της Ευρωπαϊκής Τράπεζας, να τον φέρουμε εδώ, να κάνουμε κυβέρνηση, να βάλετε εσείς τους υπουργούς σας, να βάλει το ΠΑΣΟΚ τους υπουργούς, να βάλουν κι οι άλλοι από έναν και να στηρίξουμε όλοι μαζί μια προσπάθεια να βγούμε από την κρίση. Να συμφωνήσουμε ότι αυτό έχει ημερομηνία λήξης σε ένα χρόνο».
Οκ. Καρατζαφέρης δεν διαθέτει προφητικές ικανότητες. Το πρόσωπο του κ. Παπαδήμου συζητιόταν από τότε σε ορισμένους επιχειρηματικούς κύκλους και τα μέσα ενημέρωσης που συνδέονται μ' αυτούς. Αλλά ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ ήταν ο μοναδικός πολιτικός -και μάλιστα αρχηγός κόμματος- που δέχτηκε να λειτουργήσει ως «λαγός» του συστήματος αυτού και να προβάλει ως πρωθυπουργό-σωτήρα τον κ. Παπαδήμο.
Στις αρχές του 2010, μόλις άρχισε να συζητιέται δημόσια η αξιοποίηση του κ. Παπαδήμου ως υπερυπουργού Οικονομικών, ο κ. Καρατζαφέρης εμφανίστηκε λιγότερο ενθουσιώδης. Με άλλη επίκαιρη ερώτηση, προς τον Γιώργο Παπανδρέου αυτή τη φορά, θα ισχυριστεί στις 9.2.2010 ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση μας επέβαλε ήδη έναν υπουργό Οικονομικών: «Και από ό,τι λένε, θα είναι ο κ. Παπαδήμος. Ολα αυτά όμως δημιουργούν μία εικόνα όχι εξαιρετικά ιδανική για τη χώρα».
Ο ενθουσιασμός του αρχηγού του ΛΑΟΣ θα επανέλθει το Μάιο του 2010, όταν είχε απομακρυνθεί το ενδεχόμενο υπουργοποίησης Παπαδήμου. Μιλώντας σε συνέντευξη τύπου, θα αποκαλύψει ότι τον είχε προτείνει από την πρώτη του συνάντηση με τον κ. Παπανδρέου: «Προσωπικότητες σαν τον κ. Παπαδήμο που σπανίζουν, δεν πρέπει να χάνονται. Πίστευα και είχα μια κρυφή ελπίδα, ο κ. Παπανδρέου να είχε κάνει μια προκαταρκτική κουβέντα μαζί του. Είναι μια απώλεια».
Αυτή η επιμονή του Καρατζαφέρη -έστω και με διακυμάνσεις- στο πρόσωπο του κ. Παπαδήμου, φωτίζει και τον τρόπο που πολιτεύεται το ΛΑΟΣ από τότε που μπήκε στη Βουλή. Αντίθετα από τα περισσότερα κόμματα της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς, τα οποία απέβαλαν την αρχική προσκόλλησή τους στο νεοφιλελευθερισμό και υιοθέτησαν ένα λαϊκίστικο πρόγραμμα που τους διευκόλυνε να αποκτήσουν σημαντική εκλογική πελατεία (κυρίως Λεπέν και Χάιντερ), το πρόγραμμα του ΛΑΟΣ περιλαμβάνει σκληρά νεοφιλεύθερα και αντεργατικά μέτρα (μηδενική φορολόγηση επιχειρήσεων, άνευ όρων νομιμοποίηση του μαύρου χρήματος, δημιουργία φορολογικού παραδείσου, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και των κατώτατων μισθών). Ο λόγος είναι ότι το ΛΑΟΣ αποτελεί συνέχεια και διάδοχο σχήμα του βαθέως ελληνικού κράτους, το οποίο κυβέρνησε τη χώρα με ελάχιστα εμπόδια από τη δικτατορία Μεταξά μέχρι τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, ενώ ως οικονομικοί εγκέφαλοί του εμφανίζονται τα στελέχη του οικονομικού επιτελείου της χούντας (κυρίως ο Κ. Θάνος).
Κατά συνέπεια οι υπουργοί του ΛΑΟΣ δεν θα δυσκολευτούν να ακολουθήσουν το μνημονιακό βηματισμό της νέας κυβέρνησης, ακόμα κι ο Αστέριος Ροντούλης που τις προάλλες ονόμασε «γομάρια» τους βουλευτές που υποστήριζαν την τρόικα.
- Για τον Μάκη Βορίδη κανείς δεν θέλει να θυμάται ότι μπήκε στην πολιτική ως πρόεδρος της νεολαίας ΕΠΕΝ, δηλαδή του κόμματος που ίδρυσε ο δικτάτορας Παπαδόπουλος και ότι μέχρι το 2005 που εντάχτηκε στο ΛΑΟΣ υπήρξε εκπρόσωπος του Λεπέν στην Ελλάδα. Η ομάδα Βορίδη είναι αυτή που εφαρμόζει έμπρακτα το μνημόνιο καλύπτοντας τις κινητοποιήσεις κατά των μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας με όχημα την καταγγελία του «παρεμπορίου».
- Ο Γεώργιος Γεωργίου ήταν αυτός που από την κομματική τηλεόραση εισηγήθηκε να «επιτραπεί η χρήση αλλοδαπών πληρωμάτων, διότι ένας έλλην ανειδίκευτος εργαζόμενος κοστίζει όσο 5,3 Αιγύπτιοι».
- Οσο για τον Αδώνιδα Γεωργιάδη δεν χάνει ευκαιρία να διακηρύξει την ταύτισή του με τα συμφέροντα του «ιδιωτικού τομέα», πάντα βέβαια μέσα από τα γυαλιά του Πλεύρη και του Μεταξά, τους οποίους θεωρεί δασκάλους του.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου