Όλοι όμως συμφωνούν ότι πρόκειται για μια σημαντική ρήξη, που θα έχει μακροπρόθεσμες συνέπειες. Οι υποστηρικτές του κ. Κάμερον στο κόμμα του και τον βρετανικό Τύπο μιλούν για επίδειξη του «πνεύματος του μπουλντόγκ» (αναφορά στο βρετανικό πείσμα και στον πιο φημισμένο εκφραστή του, τον Ουίνστον Τσόρτσιλ) από τον πρωθυπουργό, που επιτέλους πάτησε πόδι και δεν επέτρεψε την περαιτέρω παράδοση βρετανικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στις Βρυξέλλες.
Το επιχείρημα αυτό συχνά συνδυάζεται με την άποψη –που δυστυχώς οι ηγέτες της Ευρωζώνης έχουν κάνει λίγα για να διαψεύσουν– ότι οι προσπάθειες για τη διάσωση του ευρώ θα αποτύχουν, κλονίζοντας συθέμελα την Ε.Ε., και ότι ο Βρετανός πρωθυπουργός έκανε καλά που δραπέτευσε από το φλεγόμενο κτίριο (μία από τις πολλές χαιρέκακες αναφορές στην κατάρρευση της ευρωπαϊκής ενοποίησης στα βρετανικά ΜΜΕ).
Οι πολιτικοί του αντίπαλοι του χρεώνουν μικροπολιτικές σκοπιμότητες, για την εξυπηρέτηση των οποίων θυσίασε τη θέση της Βρετανίας στο ευρωπαϊκό τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Πιο συγκεκριμένα, τον κατηγορούν ότι πήγε στις Βρυξέλλες αποφασισμένος να μη συμφωνήσει σε μια νέα αλλαγή ευρωπαϊκής συνθήκης, γιατί ήξερε ότι το Συντηρητικό Κόμμα, του οποίου ηγείται και το οποίο είναι πιο ευρωσκεπτικιστικό από ποτέ, θα επαναστατούσε εναντίον του. Προτίμησε λοιπόν να απομονώσει τη Βρετανία στις Βρυξέλλες από το να εισπράξει την αποδοκιμασία των βουλευτών του. Στην ερμηνεία αυτή οδηγεί και το γεγονός ότι οι εξαιρέσεις τις οποίες ζήτησε το Λονδίνο –που αφορούν κυρίως τον χρηματοοικονομικό κλάδο της Βρετανίας– παρουσιάστηκαν την τελευταία στιγμή, χωρίς να έχει γίνει η απαραίτητη διπλωματική προεργασία.
«Θα είχε δυσκολευτεί πάρα πολύ αν έπρεπε να σταθεί ενώπιον του κοινοβουλίου με μια αλλαγή συνθήκης» δηλώνει για τον κ. Κάμερον ο Σόνι Καπούρ, γενικός διευθυντής της πολιτικά ανεξάρτητης δεξαμενής σκέψης Re-Define, με έδρα το Λονδίνο. «Σίγουρα κάπου μέσα του ο Κάμερον ήλπιζε κάτι να πάει στραβά ώστε να μη χρειαστεί να αντιμετωπίσει το κόμμα του στο κοινοβούλιο. Κατά κάποιο τρόπο, ήταν καταδικασμένος ό,τι κι αν έκανε», εξηγεί ο κ. Καπούρ.
Ανεξαρτήτως του σκεπτικού του Βρετανού πρωθυπουργού, ο επικεφαλής της Re-Define είναι ιδιαίτερα αυστηρός στην κριτική του για το τι πέτυχε στις Βρυξέλλες ο κ. Κάμερον: «Η Βρετανία δεν κέρδισε τίποτα από το πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα. Μπορεί να διατήρησε την ψήφο της, αλλά έχασε τη φωνή της. Με δεδομένο ότι η ομάδα των 26 χωρών θα συναντιέται συχνά και θα συζητά σημαντικά ζητήματα, και πού και πού θα καλούν και την 27η χώρα, μου είναι αδύνατο να δω πώς η Βρετανία δεν απώλεσε επιρροή από αυτό».
Ο ρόλος του City
Όπως προαναφέρθηκε, οι βασικές ενστάσεις που προέβαλε ο κ. Κάμερον αφορούσαν το City του Λονδίνου και τον χρηματοοικονομικό κλάδο της Βρετανίας γενικότερα, που αποτελεί την ατμομηχανή της βρετανικής οικονομίας. Η βρετανική κυβέρνηση επιχείρησε να εισαγάγει ένα πρωτόκολλο στη νέα υπό διαπραγμάτευση συνθήκη που θα επέβαλλε ομοφωνία σε μελλοντικές αποφάσεις για μεταρρυθμίσεις στη ρύθμιση των τραπεζών. Όπως εκμυστηρεύτηκε στον «Bagehot» του «Economist» υψηλόβαθμος κοινοτικός αξιωματούχος, αυτό προκάλεσε έντονη δυσφορία μεταξύ των κοινοτικών αλλά και άλλων κρατών-μελών, καθώς σε θέματα φορολογίας (συμπεριλαμβανομένου και του υπό συζήτηση φόρου επί των χρηματοοικονομικών συναλλαγών) ούτως ή άλλως απαιτείται ομοφωνία, ενώ σε όλα τα άλλα ζητήματα που αφορούν την κοινή αγορά οι αποφάσεις λαμβάνονται με ειδικές πλειοψηφίες. Άρα, σε συνδυασμό και με το πόσο αργά στη διαδικασία παρουσιάστηκε, το βρετανικό αίτημα δεν μπορούσε να γίνει δεκτό.
Σε κάθε περίπτωση, ο κ. Καπούρ πιστεύει ότι το City έχει μόνο να χάσει από την αποχώρηση της Βρετανίας από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Όπως εξηγεί, η Βρετανία έχει ούτως ή άλλως πιο αυστηρή νομοθεσία από την Ε.Ε. σε πολλές πτυχές της ρύθμισης του χρηματοοικονομικού κλάδου. «Ο συνδυασμός της απώλειας επιρροής του Ηνωμένου Βασιλείου και του καθεστώτος του παρία που ενδεχομένως να συνδεθεί τώρα με το City πιθανώς να οδηγήσει σε προώθηση ευρωπαϊκής νομοθεσίας που θα πριμοδοτήσει κέντρα, θεσμούς και προσεγγίσεις χωρών της Ευρωζώνης έναντι του Λονδίνου» σημειώνει χαρακτηριστικά.
Ενδοκυβερνητική ένταση
Το βέτο του κ. Κάμερον του έχει προκαλέσει προβλήματα και εντός του κυβερνητικού συνασπισμού. Μπορεί οι Βρετανοί στην πλειοψηφία τους, στις πρώτες δημοσκοπήσεις, να τον στηρίζουν και οι ευρωσκεπτικιστές Τόρις να έχουν κυριευτεί από ντελίριο ενθουσιασμού, αλλά οι σαφώς πιο φιλοευρωπαίοι Φιλελεύθεροι μίλησαν ανοιχτά κατά της στάσης του πρωθυπουργού. Ο αρχηγός του κόμματος και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Νικ Κλεγκ δήλωσε στο BBC ότι «απογοητεύτηκε πικρά» από την κατάληξη της συνόδου, η οποία ήταν «αρνητική για τη Βρετανία», αφήνοντάς την «απομονωμένη και περιθωριοποιημένη». Ο κ. Κλεγκ μάλιστα απουσίασε από τη συζήτηση στη Βουλή των Κοινοτήτων τη Δευτέρα σχετικά με τα αποτελέσματα της συνόδου, προκαλώντας ειρωνικές παρεμβάσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ορισμένοι βουλευτές των Εργατικών μάλιστα φώναζαν «Πού είναι ο Κλεγκ;» στον κ. Κάμερον – κάποιοι και στα γαλλικά.
Πάντως, παρά την ένταση που προκαλεί, η βαθιά διαφωνία μεταξύ των δύο κομμάτων σχετικά με την ευρωπαϊκή πολιτική δεν αναμένεται να οδηγήσει σε ρήξη. Μία πρόωρη προσφυγή στις κάλπες θα αποτύπωνε τη θεαματική μείωση της δημοφιλίας των Lib Dems, που έχουν πληγεί σαφώς περισσότερο από τους Συντηρητικούς στον ενάμιση χρόνο της κοινής τους διακυβέρνησης.
Τι λένε οι Εργατικοί
Η Εργατική αντιπολίτευση, από την πλευρά της, θα επιχειρήσει να διευρύνει το χάσμα μεταξύ των κυβερνητικών συμμάχων και να αναδείξει το γεγονός ότι πίσω από τα μεγάλα λόγια του κ. Κάμερον για την προστασία του εθνικού συμφέροντος κρύβεται μια μεγάλη διπλωματική ήττα. Όπως δηλώνει στην «F.S.» η Ρέιτσελ Ριβς, μέλος του σκιώδους υπουργικού συμβουλίου (shadow chief secretary to the Treasury), «όλοι οι προηγούμενοι πρωθυπουργοί, και από τα δύο κόμματα, έκαναν την απαιτούμενη δουλειά πριν από τις συνόδους.
Πολύ σπάνια υπήρχαν εκπλήξεις στις συνόδους. Τώρα, κάποιοι λένε ότι πήγε αποφασισμένος να μη βρει λύση. Δεν μπορώ να απαντήσω επ’ αυτού, αλλά μου φαίνεται σαφές ότι διάβασε λάθος την κατάσταση, ότι δεν καταλαβαίνει την τέχνη της διαπραγμάτευσης».
Η κ. Ριβς υπογραμμίζει ότι ο κ. Κάμερον μπορούσε να πετύχει ένα αποτέλεσμα στο οποίο θα συμφωνούσαν οι «27» και που θα ήταν καλό για τη Βρετανία, αν είχε διαπραγματευτεί πιο αποτελεσματικά και αν είχε μείνει ως το τέλος της συνόδου. «Άλλες χώρες που έχουν κάποιους ενδοιασμούς διαπραγματεύονται τώρα τις λεπτομέρειες. Εμείς προτιμήσαμε να αποχωρήσουμε εντυπωσιακά» σημειώνει χαρακτηριστικά.
Για τη νεαρή αλλά ταχέως ανερχόμενη βουλευτή, όλα αυτά είναι συμπτώματα της γενικότερης στάσης των Τόρις του κ. Κάμερον προς την Ευρώπη. «Αποσύρθηκαν από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, δεν συμμετέχει ο πρωθυπουργός στις συνομιλίες σε αυτό το πλαίσιο με τη Μέρκελ και τον Σαρκοζί» μας λέει, συμφωνώντας με την άποψη της Γερμανίδας καγκελαρίου ότι «ο Ντέιβιντ Κάμερον δεν ήταν πραγματικά μαζί μας στο τραπέζι».
«Μπορεί βραχυπρόθεσμα να ανταμειφθείς πολιτικά επειδή το παίζεις σκληρός, αλλά δεν διασφαλίζεται το εθνικό συμφέρον αποχωρώντας από διαπραγματεύσεις με τους βασικούς εμπορικούς σου εταίρους, όταν η Ευρωζώνη βρίσκεται σε τέτοια αναταραχή και όταν ξέρουμε τι συνέπειες έχει αυτό για τη βρετανική οικονομία» καταλήγει η κ. Ριβς.
Freesunday.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου