Είμαι ένας φοιτητής που ανήκει στον "περιβόητο (όπως λένε) αντιεξουσιαστικό χώρο"... Συμμετείχα σχεδόν σε όλα τα γεγονότα που έγιναν μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, σε όλες τις πορείες και τώρα το μόνο που μου έχει μείνει στο μυαλό ειναι απλά...ΜΙΑ ΑΝΑΜΝΗΣΗ!
Όλη αυτή η οργή που είχα τότε, το μίσος, η λύπη πνίγηκαν ....είτε απο τα ΜEDIA, είτε από το επαρχιακό περιβάλλον που σπουδάζω, είτε από ΕΜΕΝΑ τον ίδιο! Αυτήν την σημερινή μέρα που θα έπρεπε να είμαι έξω κ να βρίζω όποιον αστυνομικό βλέπω....εγώ ΚΑΘΟΜΑΙ!
Μας κατάφεραν να ασχολούμαστε με τις OFF-SHORE εταιρίες, την κυβέρνηση σωτηρίας και με το αν θα σωθεί το ευρώ!
Μας κατάφεραν να ξεχάσουμε οτι για 10 μέρες υπήρχε στους δρόμους ενα "συγκροτημένο" χάος και όλοι έλεγαν....ΚΡΙΜΑ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ! Μας κατάφεραν να το διηγούμαστε αυτό σαν μια παλιά ιστορία που δύο "μπάτσοι" έφαγαν ένα αθώο παιδί στα Εξάρχεια!
ΜΑΣ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΝΤΡΕΠΟΝΤΑΙ!
A.c.a.b.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου