Το σωστό, δεν υποτίθεται, ότι θα ήταν, τουλάχιστον αυτή την κρίσιμη στιγμή κατά την οποία σε κρατικό επίπεδο προσπαθούμε να επιτύχουμε μια συμφέρουσα και ανακουφιστική νέα συμφωνία και σε κοινωνικό να αντέξουμε ή να συνηθίσουμε το νέο τρόπο ζωής μας, να είμαστε ενωμένοι και ψύχραιμοι προσφέροντας ο καθ’ ένας τις ικανότητές του στο μέγιστο δυνατό βαθμό;
Οι επιθέσεις κατά των πολιτικών μας συνεχίζονται με αυξομειώσεις στην εμφάνιση και την έντασή τους, με την πιο πρόσφατη εναντίον της Ντόρας Μπακογιάννη -η οποία άκουσε στο Ηράκλειο της Κρήτης να φωνάζουν «σκ…ά στον τάφο του Μπακογιάννη!»- να αποτελεί το έσχατο παράδειγμα. Άλλες επιθέσεις δίνουν αξιακό νόημα σε καθημερινά πράγματα, όπως το γιαούρτι, ενώ άλλες είναι πιο «αντρίκιες» και εκδηλώνονται «διά των χεριών και των ποδιών». Τέλος, σε πολιτικό επίπεδο συχνά αναβαθμίζεται ο ρόλος της έργω εξύβρισης, όπως η μούντζα.
Σε κοινωνικό επίπεδο, όλο και φουντώνουν τα ξεσπάσματα κατά των μεταναστών είτε αυτά συνίστανται στην απλή κακομεταχείρισή τους από έναν ελεγκτή λεωφορείου είτε στην απειλή «θα σε πάω στην Αστυνομία αν δε μου δώσεις 50 ευρώ» από έναν ταξιτζή. Προσφάτως, διάβασα σε μία ειδησεογραφική διαδικτυακή σελίδα ότι πάνε οι παλιές καλές ανταλλαγές ύβρεων με τον γείτονα που μας έκλεψε τη θέση parking, πιο αποτελεσματικές είναι οι μέθοδοι του σπασίματος του ενοχλητικού γειτονικού αυτοκινήτου ή του ξυλοδαρμού των παιδιών του ενοχλητικού γείτονά μας που παρκάρει σε δημόσια θέση, την οποία είχαμε καπαρώσει παρόλο που ανήκει σε όλους.
Σε κρατικό επίπεδο πάλι, συνδικαλιστές και κάθε λογής κομματάνθρωποι διακόπτουν, παρεμποδίζουν ή αναβάλλουν την πανεπιστημιακή διδασκαλία, επειδή «για να ευοδωθούν οι αγώνες» πρέπει όλοι να συμμετέχουν σε ένα σωρό πικρανόητες συνελεύσεις. Ένα τέτοιο γεγονός έλαβε χώρα στο Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών προσφάτως και μία φοιτήτρια ξεσπώντας σε κλάματα έδωσε την καλύτερη απάντηση: «Κάποτε, εγώ και οι τωρινοί συμφοιτητές μου δεν βλέπαμε τον ήλιο για μήνες για να μπούμε σ’ αυτό το Πανεπιστήμιο και τώρα μας εμποδίζουν απ’ το αυτονόητο, να κάνουμε μάθημα. Δεν θα τους περάσει, να το ξέρουν. Παλεύουμε να μάθουμε δυο γράμματα με πλήρη συναίσθηση του ότι αυτό δεν θα μας σώσει».
Το τελευταίο παράδειγμα επικίνδυνης εκδήλωσης της παρακρατικής σαπιοφαντασίας είναι η ολική καταστροφή δύο καφετεριών και ενός μπαρ στο κέντρο της Αθήνας από ομάδα κουκουλοφόρων, επειδή εκεί είχαν παρευρεθεί τις τελευταίες μέρες βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και έπρεπε να σταματήσει η τάση στεκικοποίησης των μαγαζιών αυτών απ’ τους συγκεκριμένους ανθρώπους.
Το ξεκάθαρο, λοιπόν, είναι ότι για τους παραπάνω ανθρώπους, όποιος εκφράζει την οργή του φιλειρηνικά κάνοντας κάτι πιο αναίμακτο είναι δειλός ή κοινώς «κότα». Συνεχίζουν να προστατεύουν αόρατες ιδεολογίες που χρεοκόπησαν το μυαλό μας υπό το δόγμα «εξολοθρεύστε τα πάντα, τιμωρήστε τους, κανένα μαγαζί όρθιο, κανένα αυτοκίνητο άκαυτο». Εξωτερικευμένοι βανδαλισμοί από ανεγκεφαλικά πρόσημα χιλιάδων κενών επαναστατών δίχως αύριο, χουλιγκάνων που καλούν σε επαγρύπνηση καταστρέφοντας την κοινωνική περιουσία και απειλώντας την υπόσταση και τη σύνθεση του κοινωνικού ιστού θεωρώντας τη δράση τους απάντηση. Σημειωτέον, το πρόβλημα δεν είναι καθ’ αυτό η τυχόν δράση ομάδων, όπως οι κουκουλοφόροι, αλλά πιο επικίνδυνες είναι πρωτόγονες συμπεριφορές πολιτών που δεν συναισθάνονται το λάθος τους.
Κάποιοι έχουν όνειρα για την Ελλάδα. Κάποιοι εκμεταλλεύονται την κρίση. Θέλουν να κάνουν τη χώρα Καμπότζη. Πατούν πάνω στους ανέργους και στους αστέγους δημιουργώντας μύθους γύρω τους, ένας ψυχολογικός πόλεμος εναντίον των πολιτών με στόχους μυστήριους και τρομακτικούς για το μέλλον τους. Όλα υπό το πρόσχημα υπεράσπισης των πνιγμένων συμφερόντων κάθε άνεργου ή άστεγου πολίτη. Κακώς νοημένοι σύγχρονοι «Ζορό», που όμως η μάσκα τους δεν προστατεύει το λαό, αλλά απεναντίας τον αφοπλίζει, τον απενεργοποιεί, τον ναρκώνει. Έτσι, με αναλγησία και κρετινισμό.
Πρέπει να καταλάβουμε κάτι. Απέχουμε χρόνια ώσπου να μπούμε σε καθεστώς δημοσιονομικής σταθερότητας και σε τροχιά ανάπτυξης. Αναπόφευκτα όμως, θα έρθει αυτή η μέρα κατά την οποία το νέο «κοινωνικό συμβόλαιο» κράτους και πολιτών θα πρέπει να στηριχτεί στην ειλικρινή αξιοκρατία, στην απονομή πραγματικής δικαιοσύνης, σε μια ορθώς αναπτυσσόμενη οικονομία. Εκπρόσωποι της γενικευμένης ανομίας, υπερασπιστές της άκρατης παραβατικότητας και ακόλουθοι της ανεξέλεγκτης δράσης, πρέπει σε όλους τους να αντιτάξουμε μία αναγκαία τροχοπέδη: την ικανότητα να μην ενδίδουμε στην ορατή και επικίνδυνη απειλή τους.
Γ.Φ.Ξ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου