Να ξανακερδίσουμε τους Έλληνες της Διασποράς

Δεν εννοούσαμε αυτούς

Ο Ελληνισμός της Διασποράς στάθηκε ανέκαθεν στο πλευρό μας σε όλες τις περιόδους μεγάλων κρίσεων, πολέμων και καταστροφών. Από την υποστήριξη και τη συμμετοχή τους στην οργάνωση του επαναστατικού αγώνα το ’21 και τη συγκέντρωση χρημάτων από Ελληνοαμερικανούς το 1941 για την ελάφρυνση των Ελλήνων της Κατοχής έως την ευαισθητοποίησή τους για την αντιμετώπιση της σημερινής ελληνικής κρίσης μέσα από σχέδια και προτάσεις Ελλήνων οικονομικών αναλυτών που δραστηριοποιούνται ανά τον κόσμο, οι συμπατριώτες μας στο εξωτερικό δήλωσαν και δηλώνουν παρόντες σε κάθε ελληνική κακουχία και κακοτοπιά.

Βέβαια, το νόσημα σήμερα είναι άλλο. Μιλώντας με φίλους που ζουν στο εξωτερικό, διαπιστώνω ότι είναι λιγάκι ενοχλημένοι, στενοχωριούνται χωρίς ωστόσο να κάμπτεται η προσπάθειά τους να προσφέρουν στη χώρα ό,τι καλύτερο μπορούν από κάθε τομέα δραστηριοποίησής τους. Λυπούνται, αλλά ταυτόχρονα όλο και διογκώνεται η ψυχική διάσταση μεταξύ αυτών και της ελληνικής κοινωνίας.

Μπερδεύονται και προσπαθούν να εξηγήσουν φαινόμενα που μοιάζουν εξωγήινα. Τους ενοχλεί η εκτεταμένη διαφθορά, η δημοσιοϋπαλληλική απειθαρχία και η άνευ προηγουμένου αύξηση της ανεργίας, αλλά απ’ την άλλη δυσκολεύονται να κατανοήσουν πώς εκατομμύρια φοιτητές και εν όλω νέοι άνθρωποι γεμίζουν καθημερινά χιλιάδες καφετέριες και νυχτερινά μαγαζιά χωρίς κανένα άγχος βιοπορισμού. Απορούν με το νεολουτίστικο τρόπο ζωής των Αθηναίων, οι οποίοι έρχονται τρίτοι μετά τους Μοσχοβίτες της ρωσικής πρωτεύουσας και τους Κυπρίους της Λευκωσίας σε καθημερινή χρήση των Porsche Cayenne. Εκνευρίζονται με τη συμπεριφορά του ελληνικού κράτους και των εκπροσώπων του απέναντι σε ανθρώπους που θέλουν να κάνουν μία επένδυση ή να διευθετήσουν κάποια εγχώρια υπόθεσή τους.

Μου λένε πως οι δικοί τους άνθρωποι, συγγενείς και φίλοι τους, αρνούνται να συνομιλήσουν λογικά και δεν έχουν το θάρρος να αποδεχτούν την κωμικοτραγική ελληνική πραγματικότητα. Λένε πως έχουν χάσει το σκληρό εργασιακό σθένος και την απλότητα της φιλοξενίας που τους χαρακτήριζαν πριν από λίγες δεκαετίες. Όλα αυτά έχουν δώσει τη θέση τους στο εύκολο χρήμα και στην τουριστική αισχροκέρδεια.

Ανεξάρτητα απ’ το πόσο δίκιο έχουν οι φίλοι μου που ζουν εκτός Ελλάδας και ανεξάρτητα απ’ το ότι όλοι μπορούμε να βρούμε εκείνες τις μαγικές λογικοκρατικές και σάπιες ελληνικές εξηγήσεις και δικαιολογίες για τα παραπάνω φαινόμενα, οφείλουμε να παραδεχτούμε κάτι, αν δεν είμαστε εγωιστικά και παρωπιδικά ζώα.

Βρισκόμαστε σε μια εποχή που το prestige της Ελλάδας είναι λαβωμένο και η χώρα αποτελεί κακό σπυρί για τη ζωή κάποιου Έλληνα στο εξωτερικό. Ενδεικτικό είναι το ότι πολλοί από τους φίλους μου προσπαθούσαν επί μήνες να νοικιάσουν σπίτι σε κάποια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, αλλά κανείς δεν τους εμπιστευόταν ότι θα είναι καλοπληρωτές, ακριβώς επειδή είναι Έλληνες.

Χρειαζόμαστε συμμάχους παντού και σε όλο τον κόσμο. Το πληγωμένο γόητρό μας πρέπει να φροντίσουμε να αναδημιουργηθεί, στηριζόμενο όμως στην αξιοπιστία και στην αξιοπρέπεια. Να ξανακερδίσουμε τους Έλληνες της Διασποράς. Για να γίνει όμως αυτό, είναι ανάγκη πρώτα να αναρωτηθούμε γιατί τα ελληνικά ταλέντα και προσόντα ξεχωρίζουν και αναδεικνύονται αποτελεσματικότερα εκτός Ελλάδας. Μήπως επειδή εμείς φτιάξαμε ένα σύστημα προώθησης ηλιθίων και ανικάνων, το οποίο τα πολεμάει αδίστακτα και τα υπονομεύει με μανία και θράσος;

Γ.Φ.Ξ.