Σκοτεινιασμένα πρόσωπα

Βαρέθηκα να βλέπω σκοτεινιασμένα πρόσωπα, βυθισμένα στις σκέψεις τους, χωρίς να διαγράφεται ένα αχνό αδιόρατο χαμόγελο στα κλειστά χείλη τους. Κουράστηκα ν' αντιμετωπίζω καθημερινά στο κέντρο της πόλης πέριξ της πλατείας Ομονοίας και του Πολυτεχνείου ανθρώπινα ράκη να εμπορεύονται τον αγοραίο έρωτα και τη πρέζα υπό τα όμματα όλων ανεξαιρέτως.

Αυτή την παγωνιά που νιώθει κι' αισθάνεται κανείς απ' όλα τ' άσχημα που τον περιβάλλουν διαρρηγνύει η ζωντάνια, οι δυνατές φωνές, τ' αστεία των νέων αγοριών και κοριτσιών στους δρόμους και στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Είναι η μοναδική νότα ευθυμίας, χαράς κι' ασιοδοξίας στο ζοφερό περιβάλλον που ζούμε. Ας είναι καλά... να ξυπνήσουν και ζωντανέψουν κι' εμάς τους αποδέλοιπους.

Domenico