Στις δεκαετίες του 60΄ ή του 70΄ κάθε οικογένεια στο χωριό είχε δυό στρέμματα χωράφι να σπέρνει σιτηρά για να εξασφαλίσει το ψωμί της χρονιάς και κριθάρι για τα ζωντανά του, ένα στρέμμα δεύτερης κατηγορίας να σπέρνει όσπρια κι ένα στρέμμα αμπέλι για το κρασάκι της. Είχε είκοσι κότες για κρέας κι αυγά, τον χοίρο των Χριστουγέννων για κρέας και λίπος στη θέση του λαδιού γιατί δεν είχαν όλοι ελιές και μια-δυό κατσίκες για γάλα και τυρί. Άφθονα χόρτα του βουνού, λίγα λαχανικά στον κήπο γιατί δεν είχε και πολύ νερό στη διάθεσή του και ξύλα για το τζάκι που μπροστά σε ζέσταινε και πίσω κρύωνες.
Φύτευε και καπνό ή βαμβάκι και αν οι καιρικές συνθήκες βοηθούσαν να’ χει καλή σοδειά μπορεί να πλήρωνε τη δόση του δανείου στην Τράπεζα και να περίσσευε και κανένα πεντακοσάρικο για να προμηθευτεί τα προιόντα που δεν παρήγε, όπως καφέ, ζάχαρη, πετρέλαιο για τη λάμπα. Αν μάζευε και κάμποσο βελανίδι μπορεί ν’ αγόραζε κανένα ζευγάρι παπούτσια ή κανένα ντρίλινο παντελόνι. Ελάχιστοι είχαν χρήματα για να πάνε στο γιατρό, να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο μετά το Δημοτικό ή να ψυχαγωγηθούν έστω και στο πανηγύρι.
ΕΠΙΒΙΩΝΕ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΖΟΥΣΕ… Γιατί ζωή δεν είναι να τρως να κοιμάσαι και να πορεύεσαι… Τώρα σου λένε οι ισχυροί του κόσμου -που δεν έζησαν ποτέ μ’ αυτό τον τρόπο, γιατί με τέτοιο ξεκίνημα πόσο ισχυρός να γίνει κανείς- να ξαναγυρίσεις σε τέτοιο τρόπο ζωής και να τρως ό,τι παράγεις «γιατί δε γίνεται αφεντικά και δούλοι να ζούνε ίδια ούλοι»...
Kαι συ τι κάνεις …Γυρνάς στο χωριό σου και καλλιεργείς σπαράγγια, σαλιγκάρια, γεμίζεις τον κάμπο αλόη που χρησιμεύει στην φαρμακευτική και την αρωματοποία, (είναι και καλό αιμοστατικό όταν κόβεσαι στο ξύρισμα αν και τώρα μάλλον θ’ αφήσεις γενειάδα για οικονομία στα ξυραφάκια και για να πενθήσεις το παρελθόν σου…) ή μαζεύεις βελανίδια και τα κάνεις αλεύρι και μπισκότα, όπως συμβούλευε πρόσφατα Γερμανίδα συμπολίτισσά μας που ζει χρόνια στη Τζιά…
Πώς στην ευχή γίνεσαι ανταγωνιστικός…..Αν προγραμματίσεις τη ζωή σου σε νέα βάση και σου παρασχεθούν και προϋποθέσεις … ώρα καλή στην πρύμνη σου…Ό,τι και αν επιλέξεις ο δρόμος θα είναι μακρύς, αλλά θα επιβιώσεις, γιατί ο άνθρωπος έχει επιβιώσει μέσα από χειρότερες συνθήκες, πολέμους, φυσικές καταστροφές, προσφυγιές…
Μελετώντας την ιστορία αντέχεις να προχωράς, αλλά να προχωράς με την απόφαση να μη ιδιωτεύεις πια στην ασφάλεια του οικογενειακού και φιλικού σου περιβάλλοντος, να εκτίθεσαι, να παλεύεις, να έχεις φωνή και να επιβάλλεις να ακούγεται στην οικογένεια, στη γειτονιά, στον χώρο εργασίας σου, ενώπιον των αρμοδίων. Με την απόφαση να μην επιτρέψεις ξανά στους καιροσκόπους, τους ιδιοτελείς, τους ρουσφετολόγους, τους μωροφιλόδοξους, τους υποκριτές, τους φυγόπονους, τους αλαζόνες, τους ανάξιους, τους αναξιοπρεπείς, να κυριαρχούν στα κέντρα λήψης αποφάσεων. Και προπαντός μην απαξιώνεις στη συνείδησή σου το οικονομικό έγκλημα…
Πρωτίστως δε να αποβάλεις τις ενοχές που σε έκαναν να νιώθεις….Οι ΄Ελληνες που εγώ ξέρω δούλευαν μια ζωή σε δυό δουλειές για να επιβιώσουν, να χτίσουν ένα σπίτι, να πάρουν ένα αυτοκίνητο. Οι άνθρωποι της γενιάς μου εκτός από 30 χρόνια ασφαλισμένης εργασίας, έχουν στην πλάτη τους και 10 χρόνια ανασφάλιστης, πόσα πρέπει να δουλεύει ένας άνθρωπος για να θεωρηθεί εργατικός… Και δεν είναι αμαρτία να θέλεις να ζήσεις καλλίτερα…
Κι αν δεν ήσουν μισθωτός κι έκλεβες όπου σε ‘παιρνε το κράτος, πρώτο αυτό το κράτος δεν εκπλήρωσε ποτέ του τις υποχρεώσεις του απέναντί σου, γιατί δεν σου παρείχε ούτε αξιοπρεπή γεράματα, ώστε να μην έχεις ανάγκη τα παιδιά σου, ούτε αξιοπρεπή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ούτε δωρεάν παιδεία, ούτε ασφαλές οδικό δίκτυο. Και δεν φταίει γι’ αυτό ούτε η έλλειψη πόρων, ούτε η φτώχεια….. γιατί όταν είμασταν πιο φτωχοί από ό,τι σε λίγο θα είμαστε, τα δημόσια σχολεία παρείχαν την καλλίτερη εκπαίδευση, στα δημόσια Νοσοκομεία υπηρετούσαν οι καλλίτεροι γιατροί και οι δικαστές εξέδιδαν ίδιες σε ποιότητα αποφάσεις κι όταν είχαν 50% χαμηλότερες απολαβές.
Κι εντάξει όσοι τύχαμε της δημόσιας παιδείας μπορεί να μη φτάσαμε να ορίζουμε τις τύχες του κόσμου, αλλά είδαμε και τους απόφοιτους του HARVARD που κατέληξαν τον κόσμο…..
Δεν φταις μόνο εσύ που την επιδότηση την έκανες διαμέρισμα στην Αθήνα, αντί να εκσυγχρονίσεις την επιχείρησή σου, την καλλιέργειά σου, γιατί ποτέ δεν ελέγχθηκες ,ώστε να μη σου καταβληθεί η επόμενη. Δεν φταις μόνο εσύ αν πήρες σύνταξη αναπηρίας ή εθνικής αντίστασης χωρίς να δικαιούσαι γιατί η αναπηρία φαίνεται και αν συνέδραμες την εθνική αντίσταση το γνωρίζουν και οι πέτρες. Δεν φταις μόνο εσύ που δεν αντιστάθηκες σθεναρά στα επίμονα τηλεφωνήματα των Τραπεζών 3 με 5 το μεσημέρι που σου χάριζαν πιστωτικές χωρίς να νοιαστούν για τη δυνατότητά σου ν’ ανταποκριθείς…. Ήταν τα ψίχουλα που σου θάμπωναν το φως για να μη βλέπεις τίποτε άλλο….
Κι αν είσαι από τους έντιμους που δεν εκμεταλλεύθηκες ποτέ σου φιλίες, καταστάσεις και προσβάσεις, δεν ικανοποίησες, ούτε ζήτησες ρουσφέτι, δεν έκλεψες, δεν άπλωσες τα φτερά σου πέρα από τις δυνατότητές σου, αν πορεύτηκες με αρχές και αξίες, δείξε και συ κατανόηση και αυτοσυγκράτηση, αλλά και επαγρύπνηση.
Τέρμα η ανοχή λοιπόν σε όσα μέχρι τώρα ανεχθήκαμε ενώ δεν έπρεπε. Κι ας μην ανησυχούμε για τους νέους, γιατί έχουν πολλά εφόδια, περισσότερα προσόντα από μας, απέχθεια στα κατά συνθήκη ψεύδη και τη ζωή μπροστά τους. Να ανησυχούμε για μας τους γεροντότερους γιατί όπως λέει κι η λαϊκή σοφία «κάλλιο καλά γεράματα, παρά όμορφα νιάτα».
Θά' θελα να υπενθυμίσω στην φίλη μας την καγκελάριο ότι η ανατολική Γερμανία της παρείχε τουλάχιστον στέγη, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και την παιδεία που την οδήγησε στην θέση που κατέχει. Η ίδια με την αλαζονική της τακτική, συνεπικουρούμενη από τους άλλους ισχυρούς της Ευρώπης, τις αόρατες αγορές και τους αδύναμους δικούς μας, επιχειρεί να μας στερήσει τα πάντα, κόντρα στο όραμα της ενωμένης Ευρώπης, της Ευρώπης των λαών και της αλληλεγγύης…
ΔΕΝ ΘΑ ΛΥΓΙΣΟΥΜΕ … ΚΑΙ ΣΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΚΕΡΔΙΣΜΕΝΟΙ…
Αμαρυλλίς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου