Το νου μας...

Συμπεριφέρονται λες και δεν τρέχει τίποτα. Λες και δεν έχει συμβεί τίποτα. Εχουν προκαλέσει τόση δυστυχία, τόσο πόνο, τόση καταστροφή κι όμως περιφέρονται με την ίδια, τη γνωστή επί δεκαετίες φτήνια του πολιτικαντισμού τους, καρφιτσωμένη στο πέτο.

Μαυρογιαλούροι που ανακυκλώνουν τις γελοίες πλην περισπούδαστες φράσεις μιας ρητορείας κενής περιεχομένου. Εχουν να πουν για όλα. Εχουν μια εξήγηση για τα πάντα. Εχουν «προτάσεις». Εχουν «σχέδιο». Εχουν «όραμα» και «λύσεις». Τώρα, πλέον, έχουν και «συμπόνοια». Πολλή «συμπόνοια»...

Δείτε τους: Αρχισαν πάλι να ξεδιπλώνουν δειλά - δειλά στις τηλεοράσεις τις «αρετές» τους καθώς ξεκίνησε η περίοδος του τρύγου της ψήφου... Ανθρωποι χαλασμένοι που, όταν δεν κομπορημονούν για τα «επιτεύγματά τους» (!) επιλέγουν να παριστάνουν ότι είναι «αλλού» μόνο και μόνο για να ξεφορτωθούν τα γεγονότα.

Αλλά πώς «ξεφορτώνεσαι» το γεγονός του «μισθού» των 400 ευρώ; Πώς «ξεφορτώνεσαι» το γεγονός των εκατομμυρίων ανέργων και «απασχολήσιμων»; Πώς «ξεφορτώνεσαι» το γεγονός των συσσιτίων στους δρόμους και των λιπόθυμων από τον υποσιτισμό παιδιών στα σχολεία;

Τόσο άθλιοι είναι. Να νομίζουν ότι για να πετάξουν οι δήμιοι από πάνω τους το κρίμα για τα θύματά τους, αρκεί το παραδοσιακό ιλουστρασιόν χαμόγελο και μια μπαλκονάτη συνταγή των κομφερασιέ και των επικοινωνιολόγων τους.

Το ίδιο αλαζονικοί. Το ίδιοι ψεύτικοι σαράντα ολόκληρα χρόνια. Σάπιοι.

Αν τυχόν και αμφισβητήσεις την αυθεντία τους, αν τυχόν τους εγκαλέσεις για τα έργα τους, αν τυχόν διαμαρτυρηθείς για τις πράξεις τους, αν τυχόν φωνάξεις που μαζί με τη ζωή σού βιάζουν και τη λογική, έχουν την απάντηση: «Δεν έχετε υπομονή» (!), σου λένε, προσποιούμενοι ταυτόχρονα την «καρτερικότητα» και τη φινέτσα του «πολιτισμένου», εκείνου που έχει την ατυχία να συναναστρέφεται με τον «αγροίκο - λαό».

Αλλά πόση άλλη «υπομονή». Τι άλλη απόδειξη «υπομονής» να προσκομίσουμε απ' το ότι γεννηθήκαμε, μεγαλώσαμε και γερνάμε με τους ίδιους δυνάστες, άλλοτε εναλλάξ και πλέον από κοινού, να κάνουν μπαλάκι τη ζωή τη δική μας και των παιδιών μας.

Αυτοί οι τιποτένιοι «σωτήρες», οι μεσάζοντες των συμφερόντων της τάξης των κηφήνων, που όσο εκείνη θησαυρίζει τόσο οι εργάτες φτωχαίνουν, τόσο οι άνεργοι λιμοκτονούν, τόσο οι άστεγοι πολλαπλασιάζονται, οι πολιτικοί υπηρέτες της τάξης και παρασίτων, ας έχουμε το νου μας:


Βγήκαν ξανά στο σεργιάνι - τι θράσος (!) - για να πουλήσουν την πραμάτεια τους.

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Ριζοσπάστης