Το Χρέος μας απέναντι στην Αυταπάτη

Το Πάσχα τελείωσε και μαζί του τελείωσε και η δεδομένη ψευτοσυγκίνηση των ημερών που μας κάνει ανέλπιστα αισιόδοξους και αναιτιολόγητα οπτιμιστές. Σίγουρα, όσοι έφυγαν από την προεκλογική ατμόσφαιρα της πρωτεύουσας και πρόλαβαν να δουν λίγο ήλιο ή λίγο θάλασσα, ασπάστηκαν το «καφενείο» και με περίσσιο θάρρος στις συζητήσεις τους αποκάλυψαν πως «αυτό δεν θα μας το πάρουν ποτέ, όλα θα τα χάσουμε αλλά αυτό όχι».

Όσοι βέβαια εξωτερίκευσαν αυτή την πεποίθηση πρέπει να αναφέρονται σ’ αυτό το μαγικό τρίγωνο (ήλιος-θάλασσα-αραλίκι) των χαμένων ελληνικών παραδείσων τους. Όπως και να’ χει, όποιοι κι αν είναι αυτοί που αγνοούν ή αρνούνται να παραδεχτούν ότι ακόμη και ο ήλιος, η θάλασσα, τα βουνά είναι σήμερα υποθηκευμένα σε τούτη την χώρα, το βέβαιο είναι ότι η ως άνω πεποίθηση περικλείει τον πυρήνα της καταστροφής μας.

Πρόκειται για την αυτάρεσκη εκλογίκευση της ατομικής μας ευθύνης, μια ανεξήγητη ελληνίστικη σιγουριά ότι «αυτό δεν θα το χάσουμε ποτέ», ότι κάποια πράγματα «θα τα απολαμβάνουμε ες αεί» ανέμελοι και ελεύθεροι, γιατί απλά μπορούμε. Αυτή η χυδαία και αυτοκαταστροφική προσέγγιση της ζωής, ύπουλη και επικίνδυνη, είναι που εξέθρεψε την επί δεκαετίες αυτοκτονική ανοχή στην οικοδόμηση, αφενός, ενός κράτους εξ ορισμού διεφθαρμένου και αφετέρου ενός κοινωνικού τρόπου ζωής που εξυπηρετούσε την ατομική ιδιοτέλεια και καλοπέραση.

Κι όμως, η περίοδος που διανύουμε δεν δικαιολογεί τέτοιες αυταπάτες. Διότι, το αποτέλεσμα των εκλογών της 6ης Μαΐου δεν θα κρίνει μόνο αν ο ελληνικός λαός είναι άξιος της μοίρας που του επιβάλλουν αλλά και αν ο ελληνικός ήλιος και οι ελληνικές θάλασσες… θα αποτελέσουν τα εχέγγυα του επόμενου πακέτου βοήθειας…δικαιώνοντας όσους ήδη τρομοκρατούν τους πολίτες ισχυριζόμενοι ότι «έχουμε ξεπουλήσει όλη την χώρα».

Όπως είναι γνωστό, το δίλημμα μνημόνιο ή χρεοκοπία έχει ανασταλεί λόγω εκλογών (θα επανέλθει τον Ιούνιο όταν η νέα Βουλή θα πρέπει να ψηφίσει τα νέα «σωτήρια και αναγκαία» μέτρα λιτότητας με τις χιλιάδες απολύσεις, τους επιπλέον φόρους και τις επιπλέον περικοπές), ενώ τη θέση του έχει διαδεχθεί το αυτονόητα προπαγανδιστικό δίλημμα Αντωνοβαγγέλης ή ακυβερνησία και νέες περιπέτειες και τα συναφή μπουρδολογήματα.

Απ’ την άλλη, οι εξελίξεις τρέχουν. Από το εξωτερικό, η επικεφαλής του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, και άλλοι ευρωπαίοι επικεφαλής γενικά και ασφαλώς οι Μερκοζί συμβουλεύουν τον ελληνικό λαό τι να ψηφίσει ή καλύτερα τον απειλούν τι να ψηφίσει. Στο εσωτερικό, η προεκλογική κωμωδία μεταξύ των δύο πρώην μεγάλων κομμάτων όσο περνάει ο καιρός απογειώνεται αποδεικνύοντας πόσο νοητικά καθυστερημένος, ηθικά ξιπασμένος και κοινωνικά αναίσθητος είναι όποιος σκέφτεται να τους προτιμήσει ή να τους ξαναψηφίσει.

Τα κόμματα, επίσης, ανακοινώνουν σιγά σιγά τα ψηφοδέλτιά τους με αυτό της ΝΔ να συγκεντρώνει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον μέχρι στιγμής. Κι αυτό, διότι πρόκειται για ένα συνονθύλευμα αποτυχημένων, διαγραφέντων, μετανοημένων, φυγάδων, προσωπικοτήτων χωρίς προσωπικότητα, αλλά κυρίως, επειδή καλεί κάθε τυφλό να το ρίξει στην κάλπη. Όσο για την άλλη τεράστια πολιτική δύναμη, το ΠΑΣΟΚ, αρχικά δεν υπάρχει κανένας κούκος να φέρει καμία Άνοιξη και κατά τα λοιπά κρίνεται ανάξια λόγου πολιτική δύναμη.

Σε ό,τι αφορά τα υπόλοιπα κόμματα, αριστερά και δεξιά, οι Μαυρογιαλούροι όλο και πληθαίνουν. Όλοι καταγγέλλουν, όλοι ξέρουν το λάθος, όλοι λίγο ή πολύ έχουν εντοπίσει το σφάλμα και όλοι γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν, γι’ αυτό και λένε ότι «υπάρχει λύση» και επί τούτου όλοι κομπορρημονούν. Ο χρόνος όμως περνάει, η 6η Μαΐου πλησιάζει και ο μόνος που προηγείται είναι για άλλη μια φορά ο εχθρός της δημοκρατίας, το σιχαμερό μη χείρον, η λύση ανάγκης, η επιλογή της στιγμής.

Μπροστά στις εξελίξεις αυτές, υπάρχει ένα μεγάλο μερίδιο πολιτών αναποφάσιστο, έντρομο μπροστά στην καταφυγή σε αναπόφευκτες επιλογές, ανήσυχο για το μέλλον του, καθώς βλέπει ο χρόνος να τελειώνει και σοφές επιλογές να μην υπάρχουν. Στην αντίπερα όχθη, ατάραχοι, αυτοί που πιστεύουν στην αιώνια απόλαυση του ήλιου και της θάλασσας ετοιμάζονται να γκρεμίσουν κάθε ελπίδα του εκλογικού σώματος να αποτελέσει η 6η Μαΐου την πιο ένδοξη σελίδα για τον ελληνικό λαό της μεταπολιτευτικής Ελλάδας.

Ημέρα πραγμάτωσης της δημοκρατίας, όχι απλώς ημέρα αποδοκιμασίας. Δεν πρέπει να πάμε στις κάλπες με θυμό και οργή αλλά με περισυλλογή. Βεβαίως, ο συσσωρευμένος θυμός υπάρχει ευτυχώς δικαιολογημένα αλλά το ευτυχές θα είναι να αποβεί δημιουργικός. Έχουμε την ευθύνη της επιλογής μας, φέρουμε το βάρος της συμβολής στο κοινό καλό και διαθέτουμε τη φωνή που θα διαμορφώσει το αύριο της οικογένειάς μας, των φίλων μας, των συμπολιτών μας. Συνειδησιακή τιμωρία σε κάθε αυτουργό της καταστροφής μας, Υπεύθυνη στάση απέναντι στο μέλλον μας.

Frustra sed Prudenter