Ο λαός δεν είναι μέσα ενημέρωσης ούτε αστυνομία, δεν κηρύσσει στοχευμένους πολέμους συνειδήσεων ούτε αθώων πολιτών. Όπως και να’ χει, οι ηγέτες των πολιτικών κομμάτων στάθηκαν επιτέλους στο ύψος τους! Μόνο που το ύψος αυτό το μέτρησε ο καθένας ανάλογα με το μπόι του. Πέτυχαν αυτό που μπορούσαν, ως εκεί έφταναν τα όριά τους. Ο κ. Σαμαράς, που προεκλογικά απαιτούσε αυτοδυναμίες, με τίποτα δεν ήθελε νέες εκλογές βλέποντας πως το πιθανότερο σενάριο ήθελε τη ΝΔ δεύτερο κόμμα και την αντιπολίτευση αβέβαιη. Ούτε ο κ. Βενιζέλος ήταν διατεθειμένος να πάμε σε νέες εκλογές, διότι το ΠΑΣΟΚ για την ώρα παραμένει καμένο χαρτί.
Ο κ. Καμμένος, παρόλο που κι αυτός βγήκε νικητής των εκλογών, αμαύρωσε την αξιοπιστία του με το περίφημο non paper στον ΠτΔ. Ο κ. Κουβέλης πάλι, ήθελε να αποφύγει ενδεχόμενη απώλεια ψήφων, γι’ αυτό και ενέμεινε στη μη συμμετοχή του σε κάποια κυβέρνηση. Ενώ, ο κ. Τσίπρας δεν ήθελε τίποτα άλλο πέρα από τις εκλογές, καθώς η φόρα του 16% πιθανώς θα τον έβγαζε πρώτη δύναμη, στάση η οποία έγινε αφορμή για να μετατραπεί σε σάκο του μποξ. Εννοείται, ασφαλώς, πως τίποτα απ’ όλα αυτά δεν είπε και δεν θα έλεγε ποτέ κανείς τους. Αλλά δεν απαιτείται ιδιαίτερη πολιτική σοφία για να ερμηνεύσουμε το πασιφανές.
Μπροστά στην τεράστια άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ, οι άλλοι πολιτικοί αρχηγοί, εάν ήθελαν πραγματικά να σχηματίσουν κυβέρνηση, δεν θα άφηναν εκτεθειμένο τον κ. Τσίπρα. Άλλο πράγμα που εκείνος πιθανόν θα τους «άδειαζε» με διάφορα προσχήματα. Χωρίς να υπάρχει πρόθεση αποενοχοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ, οι δύο πρώην «μεγάλοι» με σύμμαζο τη ΔΗ.ΜΑΡ. άρχισαν να «πυροβολούν» έναν άνθρωπο 38 χρόνων, αν και παρά την ηλικία του αντιμετώπισε αξιοπρεπώς την επίθεση, ο οποίος πιεζόμενος και από την αποτυχία της πρότασής του για κυβέρνηση της Αριστεράς ήταν αδύνατο να σκεφτεί σοβαρά, έστω κι αν δεχτούμε ότι μπορούσε. Εδώ, όμως, υπάρχει ένα λάθος. Υποτιμούν τον κ. Τσίπρα νομίζοντας ότι πήρε «ευκαιριακά» παραπάνω ψήφους λόγω της αδυναμίας των «μεγάλων» και όχι γατί ο ΣΥΡΙΖΑ πρότεινε κάτι συγκεκριμένο.
Ωστόσο, ο κ. Τσίπρας φάνηκε να παρασύρεται με εξαγγελίες περί «εγγυήσεως μισθών και συντάξεων από τον ΣΥΡΙΖΑ» και με ¨αλαζονική μετριοφροσύνη¨ στο θέμα της λαϊκής δύναμης. Κάπως έτσι βρισκόμαστε επισήμως και πάλι σε προεκλογική περίοδο. Γι’ αυτό και τα εκβιαστικά διλήμματα «ευρώ ή δραχμή» και τα σχετικά μπουρδολογήματα εμφανίστηκαν πάλι, ενώ στο εξωτερικό Μερκολάντ αποφάσισαν να σεβαστούν την επιθυμία των Ελλήνων για νέες εκλογές και να εισηγηθούν και μέτρα ανάπτυξης για τη χώρα. Καθημερινά αξιωματούχοι ανά τον κόσμο μέχρι τις 17 Ιουνίου θα μας λένε τις πιθανότητες επέλευσης της «grexit» (εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ και την ΕΕ).
Απ’ την άλλη, στο εσωτερικό έχουμε 30 ημέρες μπροστά μας προεκλογικής βδελυγμίας, κατά τις οποίες εν τω μεταξύ η χώρα δημοσιονομικά πλήττεται κι άλλο και οι δημοσκοπήσεις θα προσπαθήσουν να μας πείσουν ότι ο παταγωδώς γελοιοποιημένος κ. Σαμαράς θα γίνει πρωθυπουργός. Ο κ. Σαμαράς άρχισε πολύ δυναμικά, όπως μας έχει συνηθίσει. Πρότεινε τη δημιουργία Μετώπου «Ελπίδας και Υπευθυνότητας» ποντάροντας στο ότι ο λαός ξεθύμανε και τώρα μπορεί εκ νέου να ξαναεγκληματίσει. Στο μεταξύ απεκδύθηκε κάθε ευθύνης για την προσφυγή σε νέες κάλπες και πραγματοποίησε δύο έξοχες «κωλοτούμπες» καλώντας την κ. Μπακογιάννη πίσω και προτείνοντας debate με τον Τσίπρα ενώ πριν 20 μέρες το είχε καταδικάσει ως «λειψό τηλεοπτικό προϊόν». Ανήγαγε τον κ Τσίπρα σε βασικό του αντίπαλο και δευτερευόντως τον κ. Καμμένο. Βασικοί του προεκλογικοί του πυλώνες να δείξει πρώτον, ότι ο άλλος δρόμος που ψήφισαν οι πολίτες δε υπάρχει και δεύτερον, ότι αυτές οι εκλογές είναι δημοψήφισμα για την απόφαση ευρώ ή δραχμή. Η ΝΔ και ο ολίγιστος ηγέτης της νομίζει ότι, βάζοντας στα πάνελ του Mega και του ΣΚΑΪ καθημερινά 5-6 στρατευμένους να ρίχνουν πολιτική λάσπη στον ΣΥΡΙΖΑ και να λένε ότι η ακύρωση του μνημονίου θα μετατραπεί σε επαναδιαπραγμάτευση, θα βγουν νικητές.
Ο κ. Σαμαράς δεν διαθέτει κανένα πρόγραμμα, κοροϊδεύει ακόμα και τώρα το 18% των αναπήρων που τον ψήφισαν κάνοντας συνεχώς κωλοτούμπες. Η ΝΔ εφαρμόζει τη χριστιανική εντολή «γύρνα και το άλλο μάγουλο». Θέλει και δεύτερη σφαλιάρα, χρειάζεται δεύτερο χαστούκι για να συνέλθει. Με ανίκανο και ακατάλληλο πολιτικό προσωπικό διεκδικεί μόνο θώκους και εμποδίζει την ολοκλήρωση του πολιτικού ξεκαθαρίσματος. Ο λαός ξέρει ότι αυτοί δεν άφησαν να προχωρήσει ο άλλος δρόμος που οι πολίτες ψήφισαν. Κατά τα λοιπά, ο κ. Βενιζέλος αν και δεν αποκλείεται να συστρατευθεί σε ενιαίο ψηφοδέλτιο μέχρι τις 17 Ιουνίου με Δράση ή ακόμα και ΝΔ, ΔΗ.ΣΥ. , απέδωσε το ναυάγιο των διαπραγματεύσεων σε τυχοδιωκτισμό του ΣΥΡΙΖΑ και θα κάνει ό,τι μπορεί να τον λυπηθούν οι γαντζωμένοι πρασινοφρουροί.
Ο κ. Κουβέλης δηλώνει ανοιχτός σε συνεργασίες με φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι διαθέτει εκείνη μόνο την υπευθυνότητα που θα τον κάνει να συμμετέχει μόνο σε κυβερνητικό σχήμα που θα εξασφαλίσει την παραμονή της ΔΗ.ΜΑΡ. στο κοινοβούλιο. Ο κ. Καμμένος εκτέθηκε με το non paper στον ΠτΔ αλλά οι νέες προεκλογικές ανάγκες κρατούν τα στόματα κλειστά και το κόμμα του θα διεκδικήσει εκ νέου μεγαλύτερο μερίδιο στην ευθύνη για τον τόπο, αφού πολλοί τον φαντάζονται ως νέο εθνάρχη. Τέλος, η κ. Παπαρήγα παρέμεινε πιστή στον υπνωτικό πολιτικό της λόγο στοχεύοντας σε «διακυβέρνηση λαϊκής εξουσίας» προεξοφλώντας την ακόμη μια φορά ανένδοτη στάση της.
Σε ό,τι αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ, αν θέλει να διατηρήσει το κεκτημένο ποσοστό και να διεκδικήσει την πρωτιά, έχει να δώσει πολλές μάχες σε πολλά μέτωπα. Κατ’ αρχάς, ξέρει ότι ρίχνεται σε μάχη όχι επί ίσοις όροις δεδομένης της λάσπης που δέχεται καθημερινά από παντού. Ωστόσο, πρέπει να αποσαφηνίσει την ασφάλεια του προγράμματός του (ώστε να αποδειχθεί αν ό,τι επαγγέλλεται βρίσκεται εντός ΕΕ), να συζητήσει με τα στελέχη του κόμματός του μια ομόφωνη προεκλογική πορεία για να αποφεύγουν τις ¨διαφορετικές τοποθετήσεις¨ και να αποδείξει στο λαό ότι δεν είναι το χωνευτήρι της απελπισίας των πολιτών, αλλά υπεύθυνη δύναμη με σχέδιο, εναλλακτικό σχέδιο και πολιτική βούληση και ωριμότητα.
Ορθά ο κ. Τσίπρας υποστηρίζει πως «αν τα κουκιά βγαίνουν» με πρώτο κόμμα το δικό του, ΔΗ.ΜΑΡ. και ΚΚΕ θα αποφασίσουν τη συμμετοχή τους σε κυβέρνηση της Αριστεράς με άλλους όρους… Επομένως, το ζητούμενο μετά τις εκλογές της 17ης Ιουνίου είναι το εξής: στη χώρα να υπάρξει κυβέρνηση που θα σχεδιάσει ένα πρόγραμμα υλοποίησης εκείνων των μέτρων που χρειάζονται για να πάρει η οικονομία τα πάνω της και να υπάρξει στοιχειώδης ανάπτυξη. Σε κανέναν δεν καίγεται καρφί για το ποια θα είναι αυτή η κυβέρνηση, ούτως ή άλλως οι ιδεολογίες πέθαναν και το καρκίνωμα του δικομματισμού φθίνει. Τι μας λέει ουσιαστικά το μνημόνιο; Απλούστατα, ότι πρέπει σαν κράτος να εξοικονομήσουμε χρήματα.
Το ότι αυτά τα χρήματα πήγε το ΠΑΣΟΚ να τα πάρει από φοροεπιδρομές και περικοπές μισθών και συντάξεων έχει να κάνει με τη φαυλότητα της κυβέρνηση Παπανδρέου (την ίδια που συνθέτει τώρα τη ΝΔ), που δεν του επέτρεψε να πειράξει το κομματικό κράτος. Αν λοιπόν δε συνεννοηθούν μετά τις εκλογές, διότι κανείς δεν μπορεί να προχωρήσει μόνος του, τότε πραγματικά κάθε σενάριο είναι ανοιχτό. Το όνειρο της «συναίνεσης» λοιπόν είναι αυτό στο οποίο ελπίζουμε. Αλλά και η μεγάλη αποχή είναι ο εχθρός των εκλογών και ελπίζουμε ό τι κι αυτοί οι πολίτες ξέρουν το ηθικά και κοινωνικά ορθό και αυτή τη φορά θα το κάνουν.
Συμπερασματικά, οι κάλπες της 17ης Ιουνίου θα έχουν διαφορετικό χαρακτήρα. Αρχικά, θα δείξουν αν όντως οι πολίτες έχουν μνήμη και συνείδηση και κανείς πλέον δεν μπορεί να παίζει με τις ζωές τους. Θα δείξουν αν το επίτευγμα της 6ης Μαΐου ήταν απλώς εκτόνωση ή δημοκρατική εκδήλωση της πολιτικής σωφροσύνης των πολιτών που διδάχτηκαν από το τριακονταετές έγκλημά τους σε βάρος των εαυτών τους και των παιδιών τους. Πρέπει να δείξουμε ότι διαθέτουμε στοιχειώδη λογική και δεν μας τρομάζει ο τηλεοπτικός πανικός που καλλιεργείται από τα μιντιακά ξιπασμένα αφεντικά, τα εκβιαστικά ψευτοδιλήμματα δεν επηρεάζουν την πολιτική μας φρόνηση ούτε τη συναισθηματικής μας νοημοσύνη.
Ψυχραιμία για την προεκλογική περίοδο, θα περάσει. Τώρα έχουμε εικόνα από όλους, τώρα πορευόμαστε με σιγουριά στις κάλπες. Δεν θα κάνουμε τα ίδια λάθη, δεν θα διορθώσουμε το σωστό επειδή το mega λέει ότι είναι λάθος, θα επιβεβαιώσουμε ψύχραιμα και συνειδητά ότι αξίζουμε ένα καλύτερο αύριο, εμείς και τα παιδιά μας.
Αυτές οι εκλογές θα στείλουν σπίτι τους Σαμαράδες και Βενιζέλους. Θα αποδυναμώσουν εντελώς ανένδοτους ρομαντικούς ονειροπόλους. Θα ενισχύσουν υπεύθυνους λαϊκιστές και ανέτοιμους κυβερνήτες. Θα απονομιμοποιήσουν αναδυόμενες ακραίες πολιτικές φιγούρες του σκότους. Κάθαρση οριστική ενδεχομένως θα επέλθει. Ένα καλύτερο αύριο θα ξημερώσει;
Frustra sed Prudenter
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου