Η αποχή στις χθεσινές εκλογές της 17ης Ιουνίου άγγιξε το 38%, δηλαδή 2,5% παραπάνω σε σχέση με τις εκλογές της 6ης Μαΐου. Με άλλα λόγια, λίγο λιγότεροι από τους μισούς πολίτες αυτής της χώρας δεν προσήλθαν σ’ αυτές τις κάλπες. Δεν τους κατηγορώ, γιατί δεν είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι που στην κρισιμότερη στιγμή της νεοελληνικής ιστορίας αυτοί απαρνήθηκαν το ρόλο τους. Άλλωστε, κάποιοι δυσκολεύονται λόγω προβλημάτων υγείας και άλλοι εγκεφαλικής δυσλειτουργίας (οι αράξαντες σε καφετέριες, κρεβάτι, παραλίες).
Πώς γίνεται η φουλ αντιμνημονιακή Ελλάδα, η χώρα που αποτελεί σωρό ερειπίων κυριολεκτικά, να δίνει σήμερα εντολή σχηματισμού κυβέρνησης σε δύο κόμματα αμιγώς μνημονιακά με εκλεγμένους όλους τους πρωτομάστορες του εθνικού κακού; Είναι γεγονός ότι έπιασαν τόπο οι απροκάλυπτοι εκβιασμοί, ο άνευ όρων τρόμος και φόβος των πολιτών από την εσωτερική και την εξωτερική φαυλότητα. Οι μνημονιακές δυνάμεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ αύξησαν αθροιστικά το ποσοστό τους από 38% σε 48% μεταξύ των εκλογών Μαΐου και Ιουνίου. Με στόχους την παραμονή της χώρας στο ευρώ και την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου θα φτιάξουν την κυβέρνησή τους. Για να δούμε γιατί η κακή μέρα από την αρχή φαίνεται.
Από τις πρώτες δηλώσεις τους, οι ευρωπαίοι εταίροι ζήτησαν να τηρήσει η χώρα τις υπογραφές της (του Σαμαρά και του Βενιζέλου) για να μείνει στην ευρωζώνη. Παράλληλα, ο κ. Σαμαράς διαβεβαίωσε στην πρώτη του δήλωση ότι «η Ελλάδα θα τηρήσει τις υποχρεώσεις της», ενώ ο λόγος για τον οποίο νίκησε στις εκλογές, η επαναδιαπραγμάτευση, δεν αναφέρθηκε πουθενά. Η ΝΔ θόλωσε ήδη το μήνυμα των εκλογών, δεν χρειάστηκε παρά δύο ώρες μετά τις κάλπες για να αποκαλύψει τις προθέσεις της, δηλαδή το Μνημόνιο 3 που θα του βρουν άλλο όνομα απ’ όσο άκουσα, «πρωτόκολλο» ή κάτι τέτοιο. Δεν είναι η καλύτερη αρχή…
Η εθνική προδοσία συνεχίστηκε μόλις λίγες ώρες μετά τις εκλογές αφενός σε βάρος της χώρας με την εκ νέου υποτέλεια στο Βερολίνο και αφετέρου σε βάρος του 29,9% των αναπήρων που ψήφισαν ΝΔ. Είναι λοιπόν φανερό ότι η κυβέρνηση που θα φτιάξει η ΝΔ θα έχει μέσα της το σπέρμα της διάλυσης, θα είναι προϊόν τεχνητής συγκόλλησης και δεν θα μακροημερεύσει. Όπως οι υπουργοί της ΝΔ υπονόμευαν την κυβέρνηση Παπαδήμου, έτσι τώρα όσα στελέχη του ΠΑΣΟΚ στηρίξουν την κυβέρνηση Σαμαρά θα υπονομεύουν το ρόλο και τη λειτουργία της.
Παρεμπιπτόντως, ο χρεοκοπημένος οργανισμός του ΠΑΣΟΚ είναι στα πρόθυρα να κηρύξει πτώχευση. Ήδη στις προθέσεις του κ. Βενιζέλου είναι να επιστρέψει το ΠΑΣΟΚ στα γραφεία της Χαριλάου Τρικούπη, αφού το κτίριο της Ιπποκράτους είναι πολύ ακριβό για να συντηρηθεί. Επιπλέον, το ΠΑΣΟΚ συζητά την αλλαγή του ονόματός του και τη διάλυση της ΠΑΣΚΕ (συνδικαλιστές) όσο και της ΠΑΣΠ (φοιτητές). Η δε νικήτρια ΝΔ ξεκίνησε από το ίδιο βράδυ των εκλογών να φανερώνει το ρόλο του διά στόματος Ψωμιάδη «αδελφού της κόμματος, της ΧΑ», η οποία εδραιώθηκε στο πολιτικό σκηνικό, δηλαδή να μάχεται και να προκαλεί τους αριστερούς του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να συνδέσουν το κόμμα του Τσίπρα με τη βία και αυτό να το χρησιμοποιήσει η ΝΔ ως όπλο εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές, στις οποίες ο Τσίπρας θα διεκδικεί στα ίσα αυτοδυναμία.
Προς τα εκεί κατευθυνόταν και η αρχική επιμονή του ΠΑΣΟΚ να συμμετέχει ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, ώστε να διαβρωθεί και ο Τσίπρας για τις επόμενες εκλογές. Όσον αφορά στην Αριστερά, τα τρία κόμματά της συγκέντρωσαν περίπου 40%. Φυσικά, δεν πρόκειται για ξαφνική «αριστεροποίηση» των πολιτών. Πάντως, ο Τσίπρας είναι ο μόνος που δικαιούται να πανηγυρίζει. Όχι μόνο γιατί οδήγησε τους προϊστορικούς του ΚΚΕ στα όρια της πολιτικής εξαφάνισης, αλλά κυρίως γιατί απέφυγε στο τσακ το πυρηνικό ατύχημα…να σκάσει η χρεοκοπία στα χέρια του ΣΥΡΙΖΑ. Εδώ είναι και η μεγάλη ευκαιρία του Τσίπρα. Με το ιλιγγιώδες 28% να γίνει υπεύθυνη αντιπολίτευση, να διορθώσει και να τελειοποιήσει τα εσωτερικά του κόμματός του και να γίνει ο κύριος εκφραστής του κεντροαριστερού χώρου, να εκφραστούν μέσα από αυτόν όλες οι δυνάμεις της ευρωπαϊκής και ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Οι πολίτες ψήφισαν το νέο Γιώργο Παπανδρέου. Ο νέος ΓΑΠ είναι γεγονός. Ο πετυχημένος επιχειρηματίας πιτσαρίας, ο κ. Σαμαράς, είναι ο τρίτος σε σειρά πρωθυπουργός χωρίς κοινωνική και επαγγελματική σταδιοδρομία. Ένα είναι το σίγουρο. Η ΝΔ και ο ολίγιστος ηγέτης της πυροβόλησαν με φόβο και αποκρούστηκαν με φάπα! Οι 2,5 μονάδες διαφοράς δε νομιμοποιούν τη μνημονιακή κυβέρνησή τους, γιατί απλούστατα το 35% των πολιτών είναι κατά του μνημονίου (αυτό είναι αθροιστικά το ποσοστό ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΞ.ΕΛ που προγραμματικά προέβλεπαν ακύρωση του μνημονίου).
Τα στελέχη της ΝΔ, ειδικά ο Μπουμπούκος Άδωνις, που προσπάθησαν να υποβαθμίσουν τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, ξέρουν ότι στο τσακ γλίτωσαν, ενώ ο υπόλοιπος μνημονιακός στρατός του Mega, SKAI, τώρα και του Ant1 βρισκόταν σε αλαλούμ, είχαν τρομάξει στην ιδέα ότι μπορεί να κατέρρεε το σύστημά τους. Ξέρουν επίσης ότι μόνο άνω των 55 ετών ήταν οι ψηφοφόροι τους και μάλιστα εκτός Αττικής, δηλαδή στην επαρχία που η ζωή είναι φθηνότερη και καλοπερνάνε με 300 ευρώ σύνταξη. Δεν ξέρω αν η απόφαση της κάλπης πρέπει να είναι σεβαστή. Πώς να σεβαστείς ένα εκλογικό αποτέλεσμα όταν η πλειοψηφία των πολιτών αποφάσισε βάσει εκβιασμού και τρομοκρατίας;
Όπως και να’χει, συγχωροχάρτι δεν θα λάβει κανείς, αν και οι αναίσθητοι ψηφοφόροι της ΝΔ λίγο ενδιαφέρονται αν πεθαίνει ο γείτονάς τους. Οι πολιτικές του μνημονίου θα συνεχιστούν με την έγκριση των πολιτών πλέον. Κάθε αντισυνταγματικό μέτρο θα περνάει απαρατήρητο. Δεν υπάρχει αθλιότερη χυδαιότητα απάνθρωπου απεκπολιτισμού από τη στιγμή που υπουργοί της ΝΔ, όταν θα συναντάνε εμπόδια στην ψήφιση ενός νομοσχεδίου περικοπών, θα κομπάζουν «τι θέλετε; μας δώσατε εντολή να σας βγάλουμε από την κρίση με τις δικές μας πολιτικές, ψηφίσατε μνημόνιο». Η Ελλάδα της ξεφτίλας ανέκαμψε.
Είναι πλέον βέβαιο ότι ο τόπος δεν θα καθαρίσει πριν φύγουν από τη ζωή όλοι οι μανιακοί εκπρόσωποι της σαπίλας του ελληνικού κράτους και ακόμα πριν φύγουν από τη ζωή όλοι οι φαύλοι βολεμένοι από τη γενιά των γονιών μας. Σε λιγότερο από δύο χρόνια, σύσσωμη η νέα γενιά, θα έχουμε εγκαταλείψει αυτό το τοπίο από σκάρτους και ανέντιμους σε κάθε υπηρεσία και σε κάθε κρίσιμο πόστο. Η όποια διάθεση να μείνεις και να βοηθήσεις τη χώρα σου τελειώνει, όταν αντιλαμβάνεσαι πως μια ολόκληρη γενιά πενηντάρηδων θέλει να πεθάνει όπως έζησε, μέσα στη βρωμιά, το βόλεμα, την αλητεία. «Με τι καρδιά να σ’ αποχαιρετίσω» έγραφε ο Ξαρχάκος. «Με τι καρδιά να προσπαθήσω» θα έλεγα εγώ. Μου μένει μία απίστευτη πίκρα από αυτές τις εκλογές.
Τελείωσαν οι πατριωτικές φανφάρες και οι μπαρούφες περί στήριξης της νέας γενιάς. Θέλουν να μας κάνουν μετανάστες και θα το καταφέρουν. Αυτή η χώρα δεν σηκώνει κανέναν έντιμο, κανέναν συνειδητοποιημένο, κανέναν θετικά φιλόδοξο. Αυτή η χώρα θέλει μόνο σκάρτους απόγονους της απανθρωπιάς, της ηλιθιότητας, της χυδαιότητας. Αυτή η χώρα είναι άξια της μοίρας της, επέλεξε τα χειρότερα και θα τα έχει δικαιωματικά. Αυτή η χώρα έχει ανάγκη μόνο τη νέα φουρνιά φοιτητικής και συνδικαλιστικής τσογλανιάς.
Ντρέπομαι βαθύτατα όχι που είμαι Έλληνας, αλλά που κατοικώ σ’ αυτό το αποτυχημένο κράτος, ανάμεσα σε πλειοψηφίες ηλιθίων, ανικάνων, φασιστών, τραμπούκων, τσογλανοποιημένων φοιτητών, απαίδευτων γονιών, κολλημένων και ελαφρόμυαλων, παρτάκηδων και βολεμένων, συμφεροντολόγων, πληρωμένων και πουλημένων δημοσιογράφων, κερδοσκόπων καλλιτεχνών, σιχαμένων επαγγελματιών, απατεώνων επιχειρηματιών, αστυνομικών κυκλωμάτων ληστειών.
Αυτές οι εκλογές αποτελούσαν δοκιμασία για όλους μας. Οι αριθμοί δείχνουν ότι ελάχιστοι θέλουν να παλέψουν για να αλλάξει κάτι. Αυτήν την απογοήτευση, αυτήν την πίκρα, εγώ δεν μπορώ να τη σηκώσω. Κάποιοι μπορεί να παραμείνουν ρομαντικοί και να επιμείνουν. Προς το παρόν, ας μη σκεφτόμαστε ότι δε μας χωράει ο τόπος…Πάντως, στη χώρα του Σαμαρά και του Βενιζέλου ντρέπομαι να συνεχίσω να είμαι πολίτης. Για λίγο ακόμα, θα συνεχίσω να αναρωτιέμαι «με τι καρδιά να προσπαθήσω»;
Frustra sed Prudenter
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου