Απολύθηκε και ξεψύχησε...

Μια τραγωδία χωρίς προηγούμενο συγκλονίζει τα τελευταία 24ωρα χωριό της ενδοχώρας του νομού Ηρακλείου Κρήτης με τη μοίρα να αποδεικνύεται σκληρή για μια οικογένεια της περιοχής. Ένας 49χρονος άνδρας ξεψύχησε, έχοντας υποστεί ανακοπή την ώρα που ο εργοδότης του του ανακοίνωσε ότι... απολύεται. Ο 49χρονος πατέρας δυο παιδιών, 7 και 14 ετών, εργαζόταν σε γραφείο, που ωστόσο λόγω κρίσης αποφάσισε να προχωρήσει σε περικοπές. 

 Όταν του ανακοινώθηκε ότι απολύεται ο 49χρονος αισθάνθηκε δυσφορία και κατέρρευσε μέσα στο γραφείο. Όταν μεταφέρθηκε στο Κέντρο Υγείας ήταν πια αργά. Πληροφορίες αναφέρουν πως ο άτυχος πατέρας είχε οικονομικές εκκρεμμότητες και με το μισθό του και εκείνον της συζύγου του τα έβγαζαν πέρα οριακά. Η είδηση βύθισε στη θλίψη την οικογένεια του αλλά και ολόκληρο το χωριό.

Άλλη μια τραγωδία γράφτηκε στην ιστορία της κρίσης. Ο βασικός λόγος που ασχολούμεθα ακόμα με το καθημερινό πια φαινόμενο να πεθαίνουν συνάνθρωποί μας λόγω "συνθηκών" είναι ότι δεν πρέπει να επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να το συνηθίσουν. Είναι αδιανόητο να πεθαίνουν άνθρωποι λόγω οικονομικής ασφυξίας που μέχρι πρότινος είχαν μια δύσκολη αλλά ισορροπημένη ζωή.

Ειδικά όταν αναλογίζεσαι ποιοι είναι οι υπαίτιοι για τέτοια φαινόμενα, αν μη τι άλλο, έχεις χρέος σαν πολίτης να "εκραγείς". Δεν θέλω να ενοχοποιήσω τον εργοδότη του εν λόγω θύματος, γιατί δεν υπάρχουν στοιχεία προς το παρόν να αποδεικνύουν πόσο δικαιολογημένη ή μη ήταν η απόλυση του 49χρονου πατέρα, αλλά κυρίως γιατί θα είναι αρκετές γι' αυτόν ήδη οι τύψεις που μια οικογένεια έχασε τον πατέρα εξαιτίας της απόλυσής του.

Τα πράγματα έχουν αρχίσει και ξεφεύγουν. Το ξέρουμε, απλώς δεν πρέπει να το συνηθίσουμε και να λέμε στους εαυτούς μας και στις συζητήσεις μας ότι "ήταν απλώς ένα ακόμη θύμα". Και όχι για κανέναν άλλον λόγο αλλά γιατί με την αδιαφορία μας υπακούμε στη μανιώδη προσπάθεια όσων μας κυβερνούν ακόμα να μένουμε πανικόβλητοι και αδρανείς στον καναπέ μας. 

Οφείλουμε σε όλους αυτούς τους συνανθρώπους μας που καθημερινά χάνονται λόγω της κυβερνητικής πολιτικής και των συνθηκών που αυτή παράγει να ξυπνήσουμε. Να μη μείνουμε με τα χέρια σταυρωμένα. Αν αύριο είναι ο απολυμένος πατέρας που ξεψύχησε ο πατέρας ενός φίλου μας ή ενός συγγενή μας, θα είναι αργά τότε για να αντιδράσουμε.

Frustra sed Prudenter