Συχνά, όμως, συμβαίνουν ακόμα και μεταξύ παιδιών που είναι όλη μέρα μαζί πράγματα που προσεγγίζουν ενίοτε τη σφαίρα της εγκληματικότητας. Τις προάλλες, λοιπόν, που καθόμουν στην εν λόγω κρεπερί αιφνιδίως μπήκε τρέχοντας ένα μικρό παιδάκι γυμνασίου, το οποίο στεναχωρημένο και ανήσυχο ήρθε να πει στον ιδιοκτήτη και σε μένα και σε άλλους μεγάλους που ήμαστε εκεί ότι του είχαν κλέψει το κινητό.
Ζήτησε τη βοήθειά μας, τηλεφωνήσαμε στον πατέρα του και του είπαμε να έρθει από εκεί. Το παιδί μας διηγήθηκε ότι έπαιζε στο ένα γήπεδο μπάσκετ με τους φίλους του και το κινητό το είχε αφήσει πίσω από την μπασκέτα. Όταν τελείωσε το παιχνίδι δεν ήταν εκεί. Και αυτός και άλλοι φίλοι του επιβεβαίωσαν ότι δεν πέρασε κανείς άλλος όσο έπαιζαν εκτός από δύο γνωστούς τους, δύο λυκειόπαιδα, οι οποίοι ήταν και οι αυτοαποκαλούμενοι "μάγκες" του σχολείου και της πλατείας.
Τα παιδιά εννοούσαν προφανώς ότι αυτοί οι δύο ενδεχομένως πήραν το κινητό και δεν ήταν μια πλάκα, όπως συχνά συμβαίνει. Γιατί, τους είδαν μετά να κάθονται αμέριμνοι με άλλους να γελάνε και όταν πήγαν να ρωτήσουν αν "είδαν κάποιους να περνάνε τρέχοντας από το πάρκο" (δηλαδή πιθανούς κλέφτες), οι "ύποπτοι" απείλησαν τον μικρό μας φίλο, το θύμα, ότι θα τον δείρουν και τα σχετικά φωνάζοντας να φύγει. Είναι τα ίδια παιδιά με τα οποία παίζουν κάθε μέρα και περνάνε καλά.
Ο πατέρας του παιδιού ήταν συγκρατημένος και δεν ήθελε να σκεφτεί ότι τα μεγαλύτερα παιδιά έκλεψαν το κινητό του γιου του. Όπως και να' χει, δεν είναι το θέμα το κινητό (ποιός δεν έχασε με παρόμοιο τρόπο ένα κινητό μικρός;), δεν είναι το θέμα το πόσο στεναχωριέσαι για αυτό που συνέβη στο παιδί, δεν είναι το θέμα οι "μάγκες" στις γειτονιές ούτε μπορεί κανείς να πει με βεβαιότητα ότι οι δύο μεγάλοι που πέρασαν πήραν και το κινητό του μικρού.
Καταγράφω το περιστατικό για να αναδείξω κάτι που συμβαίνει σήμερα και συνέβαινε και όταν εγώ σύχναζα στην εν λόγω πλατεία ως λυκειόπαιδο. Και τότε και σήμερα, πρόκειται για οργανωμένα κυκλώματα εμπορίας κινητών τηλεφώνων. Τα παιδιά μου είπαν ότι παρόμοια περιστατικά συμβαίνουν τρεις φορές την εβδομάδα στην πλατεία που παίζουν αλλά και στο σχολείο.
Όπως και όταν πήγαινα εγώ σχολείο, το φαινόμενο είναι πολύ εξαπλωμένο. Κάποιοι λαθρέμποροι κινητών τηλεφώνων πλησιάζουν σε κάθε γειτονιά και σε κάθε σχολείο τους "μάγκες" και συναλλάσσονται μαζί τους, τους χρησιμοποιούν στην ουσία. Τους υπόσχονται ένα σημαντικό χαρτζιλίκι κάθε βδομάδα σε χέρι με χέρι συναλλαγές, εάν τους φέρουν π.χ. τρία κινητά παλαιάς ή νέας τεχνολογίας. Οι λαθρέμποροι τα παίρνουν, προβαίνουν στις απαραίτητες ενέργειες προκειμένου να δείχνει το κινητό καινούριο και διαγράφοντας όλα όσα υπάρχουν στη μνήμη του τηλεφώνου τα πωλούν στη συνέχεια σε διάφορες περιοχές της Αθήνας με δημοφιλέστερη το Μοναστράκι.
Είναι εκείνοι οι τύποι που σε πλησιάζουν στο δρόμο και δείχνοντάς σου μέσα από την τσέπη το κινητό σου λένε "φίλε μου ενδιαφέρεσαι;". Μερικοί είναι πιο μυημένοι και σου αποκαλύπτουν κιόλας "φίλε, καινούριο είναι, το βρήκα κάτω, το έφτιαξα και το πουλάω για να ζήσω, ευκαιρία είναι, δοκίμασέ το κιόλας".
Το φαινόμενο έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις στις γειτονιές και στα σχολεία της Αθήνας. Πολλοί παραβατικοί νέοι στις παρέες τους ήδη μεταξύ σοβαρού και αστείου το συζητάνε σαν "επαγγελματική ενασχόληση" όσο είναι μαθητές αλλά και αργότερα σαν φοιτητές. "Να κλέβουμε τα κινητά των μικρών ρε, τι να κάνουμε, ξέρεις τι χαρτζιλίκι θα βγάζεις";
Μίλησα με έναν κύριο, πρώην αστυνομικό της περιοχής, που συχνάζει στην ίδια κρεπερί και μου είπε πως χρόνια τώρα ανάμεσα στις αναρίθμητες καταγγελίες που γίνονται καθημερινά στο τμήμα συμπεριλαμβάνονται κι αυτές γονιών που τα παιδιά τους έχασαν το κινητό τους ή κάποιο άλλο gadget σ' ένα γήπεδο που δεν περνάει κανείς άλλος εκτός από παιδιά που παίζουν.
Καταλαβαίνετε τί γίνεται; Θυμάμαι κι εγώ ότι πολλοί φίλοι μου, όταν παίζαμε σε πλατείες και γηπεδάκια της περιοχής μικροί, τελειώναμε το παιχνίδι μας και δεν έβρισκαν ούτε τα λεφτά ούτε τα κινητά τους πίσω από μπασκέτες ή κάτω από τη ζακέτα τους κλπ. Και θυμάμαι ότι πάντα λέγαμε "ρε σεις, πάλι αυτοί δεν πέρασαν από εδώ;" Και ήταν αυτοί που σήμερα περνάνε κάθε δεύτερο βράδυ στο τμήμα για αυτόφωρες παραβάσεις κάθε είδους.
Οι μάγκες των σχολείων, τα μεγαλύτερα παιδιά, οι πιο "προχωρημένοι" κι αυτοί που απειλούν με ξύλο τους μικρότερους, οι ίδιοι που παίζουν μαζί τους καθημερινά ποδόσφαιρο στο σχολείο και στο πάρκο, οι ίδιοι είναι αυτοί που κάθε βδομάδα "ξαφρίζουν" τα κινητά των μικρότερων φίλων τους για να βγάλουν το χαρτζιλίκι τους.
Οι γονείς λένε πως δεν μπορούν να κάνουν κάτι, μόνο η δημοτική αστυνομία μπορεί να βοηθήσει. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιοι πατεράδες και κάποια παιδιά που λένε ότι "αυτοί θα βάλουν μυαλό μόνο αν τους χτυπήσουμε πάρα πολύ άσχημα μια φορά". Εκεί οδηγεί η απουσία της αστυνομίας, η οποία θυμάται να προστατεύει σαν ιδιωτική εταιρία security τον Σαμαρά και τη Μέρκελ, αλλά τα παιδιά μας στις γειτονιές μπορούν να αφεθούν άνετα στη ζούγκλα του λαθρεμπορίου κινητών τηλεφώνων. Ο νόμος του ισχυρού; Ή μήπως "έτσι είναι η κοινωνία, σκληρή", οπότε πρέπει τα παιδιά μας να μάθουν να κλέβουν; Ή μήπως τα αδύναμα παιδάκια στις γειτονιές πρέπει να αρχίσουν να τηλεφωνούν στον Κασιδιάρη για να τους φέρνει πίσω τα κινητά τους;
Και επειδή ο Πρωθυπουργός ανέβασε χθες στο facebook ένα σποτ με τίτλο "η Ελλάδα τώρα ξεκινάει", να είναι σίγουρος ότι όταν η Ελλάδα ξεκινήσει αυτός θα μπαίνει στο ελικόπτερο... Η Ελλάδα τελειώνει, κάθε μέρα γίνεται χειρότερη, πιο αφιλόξενη, πιο μίζερη, πιο φτωχή, πιο εγκληματική.
Οι "μάγκες" της γειτονιάς αυτή τη στιγμή που "ξαφρίζουν" κινητά από φίλους τους για χαρτζιλίκι τείνουν να αναγάγουν την κλοπή σε επάγγελμα και συνιστούν ξεκάθαρη απειλή για τα παιδιά μας. Η απουσία της πολιτείας και εδώ αφήνει ένα κενό που δεν ξέρω ποιος θα καλύψει και με ποιον τρόπο...
Κακόφημος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου