Νοητικά ηλίθιοι δεν ήμαστε ποτέ ως άνθρωποι. Κανείς δεν έχει να πει ότι οι Έλληνες είναι ηλίθιοι νοητικά, ότι πάσχουν από διανοητική χαζομάρα. Κι αυτό, διότι υπάρχουν στο εσωτερικό και διεθνώς κυρίως πολλοί Έλληνες που αποτελούν ζωντανές αποδείξεις ενός λαού διανοητικά αξιοπρεπή.
Παρ' όλα αυτά όμως, είμαι πια απόλυτα πεπεισμένος ότι, ακόμη κι αν δεν είμαστε νοητικά "στόκοι", μεγάλη μερίδα των Ελλήνων πολιτών είναι κοινωνικά και πολιτικά ηλίθια. Η κοινωνική βλακεία, προσωπικά, αποτελεί το μεγαλύτερο αγκάθι σ' αυτή την υποτιθέμενη προσπάθεια εξόδου από την κρίση. Πρόκειται για σύμπτωμα που βασανίζει χιλιάδες Έλληνες πολίτες δεκαετίες τώρα και διογκώθηκε το φαινόμενο την τελευταία πενταετία.
Πολλοί βρίσκουν την κοινωνική βλακεία δευτερευούσης σημασίας και σίγουρα αρκετοί, μπορεί πολλοί κι από εσάς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, βρίσκουν την προσπάθεια ανάδειξης της κοινωνικής ηλιθιότητας ως μεγάλου αγκαθιού για την έξοδο από την κρίση γραφική.
Δεν έχω δει, επίσης, πολλούς αναλυτές που μας βομβαρδίζουν με τις τιποτολογίες τους καθημερινά να δίνουν βάση στον ιό της κοινωνικής βλακείας. Περί ιού πρόκειται βέβαια, αν διαπιστώσει κανείς το πόσο γρήγορα, αθόρυβα και μεθοδικά εξαπλώνεται ανάμεσά μας, σε κοντινούς μας ανθρώπους, μην πάτε μακριά.
Κοινωνική βλακεία στην Ελλάδα της κρίσης σημαίνει, κατ' αρχήν, να έχεις άποψη για τα πράγματα παπαγαλίζοντας τον πουλημένο ενημερωτικό εμετό των δημοσιογράφων του mega και του σκάι. Να υποδύεται κάθε καναπέλληνας της εγχώριας συμφοράς τον ειδήμονα της κρίσης προτείνοντας το μεγάλο ζητούμενο πια, εναλλακτική έξοδο από την κρίση. Ειλικρινά, πασχίζω αλλά δεν βρίσκω χειρότερο πράγμα από το να προτείνει κανείς την άποψη του Τσίμα ή του Πορτοσάλτε ως μόνη δυνατή λύση.
Κοινωνική βλακεία σημαίνει να βλέπεις φως στο τούνελ όταν τα πάντα καταρρέουν. Να δίνεις χρόνο σε ένα πολιτικό σύστημα και ένα πολιτικό προσωπικό εξόφθαλμα χρεοκοπημένο και επικίνδυνο για το μέλλον σου. Κοινωνικά ηλίθιος, επίσης, είσαι όταν στρέφεις τις ελπίδες σου για αλλαγή του πολιτικού σκηνικού σε μορφώματα σκότους που βαφτίζουν τον φασισμό "πολιτική επιταγή των καιρών", προκειμένου να εδραιώσουν την προμελετημένη βία ως αντιμετώπιση του κοινωνικού αδιεξόδου. Επειδή όμως πρόκειται για μια απειλητικά ηλίθια μειοψηφία πολύπλοκη στην ανάγνωση των κριτηρίων επιλογής της τοποθέτησής της, η ανάλυσή της δεν μπορεί να εξαντληθεί σ' αυτές τις γραμμές.
Κατεξοχήν δείγμα κοινωνικής βλακείας είναι η ανοχή ως αποτέλεσμα αδρανούς παρακολούθησης των εξελίξεων, επιφανειακής αντίληψης αυτών και προβοκατόρικης αναπαραγωγής τους. Η ανοχή μας σε οτιδήποτε σχετίζεται με την πολιτική, τη "στημένη" ενημέρωση και την οικονομική κατιούσα της χώρας δεν έχει προηγούμενο στην ευρωπαϊκή ιστορία.
Δυσκολεύονται ακόμα και οι πιο αξιόλογοι κοινωνιολόγοι και μετρ της κοινωνικής ψυχολογίας να εξηγήσουν πώς γίνεται ο πιο εξαπατημένος λαός του σύγχρονου κόσμου, που τον εξευτελίζουν μπροστά στα μούτρα του, που ολοφάνερα και χυδαία τον κοροϊδεύουν από το πρωί ως το βράδυ εδώ και δεκαετίες και κυρίως σήμερα, εν μέσω κρίσης, πώς αυτός ο λαός δίνει ακόμα χώρο και χρόνο σε μια κλίκα εγχώριων εκβιαστών!
Από τη στιγμή που οι ειδικοί δεν απαντούν, όλους τους υπόλοιπους μας ξεπερνά η απάντηση. Το "έχουμε συνηθίσει" και "έχουμε γαλουχηθεί" με την απάτη και την κοροϊδία, συγχωρήστε με, δεν υπάρχουν σε ένα εγκεφαλικά υγιές άτομο.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ανοχής και κοινωνικής βλακείας είναι η χαλαρότητα αποδοχής της πρόσφατης δήλωσης Μέργου ότι "στην Ελλάδα παραμένει σε υψηλά επίπεδα ο κατώτατος μισθός". Ο λαϊκίστικος συριζαϊκός ξεσηκωμός δεν αρκεί για να δικαιωθεί το αίσθημα οργής που κανονικά θα έπρεπε να προκύπτει από μια τέτοια δήλωση. Αλίμονο, αν περιμένει ένας λαός να δικαιωθεί από την φτωχή αντιπολίτευση του κάθε Τσίπρα.
Η κυβέρνηση έχει υπογράψει στο Μνημόνιο 3 ότι από το 2014 ο κατώτατος μισθός από 586 ευρώ θα πέσει στα 490 και έπεται η συνέχεια. Ο κ. Μέργος ξέρει τι λέει, στρατευμένα το λέει, έτσι διέταξαν οι επικοινωνιολόγοι του Μαξίμου. Για να βιώσεις κάτι άσχημο, πρέπει να προετοιμαστείς, αυτό έγινε! Γινόμαστε Ρουμανία και το ξέρουμε, αυτό είναι κοινωνική πανηλιθιότητα.
Άλλο παράδειγμα κοινωνικής αποβλάκωσης είναι να ενδίδεις στην προσπάθεια που κάνουν τα μέσα ενημέρωσης να φιμώσουν τους πολίτες, να φοβίσουν τα νέα παιδιά, να καταστείλουν και την παραμικρή ικμάδα αντίστασης σε ό,τι συντελείται. Όταν επιτρέπεις στον εαυτό σου να εκφοβίζεται και να "μαζεύεται" ακούγοντας τις πρακτικές που ακολουθεί η ελληνική αστυνομία του αδίστακτου Δένδια, τότε ναι, επιτρέπεις στον εαυτό σου να είναι ηλίθιος. Εκεί στοχεύει η καθημερινή ανάδειξη από τα κανάλια των πρακτικών εξόντωσης των τρομοκρατών με αποκορύφωμα τη δημοσιοποίηση των φωτογραφιών των παιδιών από τη ληστεία στο Βελβεντό.
Να περάσουν το μήνυμα ότι "είμαστε άγριοι εμείς, αυτά παθαίνουν όσοι εναντιώνονται στην κυβέρνηση". Όταν ενδίδεις σ' αυτό το ακροδεξιό παραλήρημα, είσαι πολιτικά απαίδευτος, όχι μόνο κοινωνικά βλάκας. Ο άλλος ρόλος που επιτελεί αυτή η ανάδειξη της κρατικής βίας και τρομοκρατίας είναι, επίσης, να δώσει "ψωμί" στον Κεδίκογλου να έχει να παίζει προσπαθώντας να φορτώσει παντός είδους επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ. Όταν ενδίδεις σ' αυτή την χαμηλής ποιότητας κυβερνητική επιχειρηματολογία, είσαι εξίσου κοινωνικά βλαμμένος.
Για όσους αναρωτιούνται αν υπάρχουν όρια στο μέγεθος της κοινωνικής βλακείας, η αλήθεια είναι ότι τίποτα δεν μαρτυρεί ότι η καταραμένη ελληνική κοινή γνώμη συνετίζεται. Κανείς δε μπορεί να προβλέψει που θα φτάσει η μαζική ηλιθιότητα σ' αυτή την χώρα. Μπορώ να μαντέψω μόνο ότι δεν θα σταματήσει στην επανεκλογή μνημονιακού κόμματος στις επόμενες κάλπες. Η ελληνική κοινωνική βλακεία θα συνεχίσει να κάνει πρωταθλητισμό ως την επανεκλογή του Καραμανλή, του ΓΑΠ, μην σας πω και του Πάγκαλου ή του Σημίτη...
Κακόφημος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου