Φταίει η τρομοκράτηση, όχι η τρομοκρατία!

Ανάμεσα στον εφησυχασμό και την παραίτηση, την οριστική εγκατάλειψη, υπάρχει μία λεπτή γραμμή. Η λειτουργία της έγκειται ακριβώς στο να διατηρεί τους πολίτες ένα βήμα μετά τον εφησυχασμό, δηλαδή περίπου στην αδράνεια, αλλά, παράλληλα, ένα βήμα πριν την παραίτηση. 

Κι όταν λέμε ελπίδα στην Ελλάδα, εννοούμε την ελπίδα που άλλοι αποφασίζουν ότι θα έχεις. Ο λόγος για τον οποίο πρέπει οι πολίτες να παραμένουν αδρανείς ή εσχατολογικά απαισιόδοξοι από τη μία, ενώ από την άλλη πρέπει να μην παραιτηθούν από το δικαίωμα στην παραμικρή ελπίδα είναι, βασικά, ότι έτσι συντηρείται το πολιτικό καθεστώς που τους επιβάλλεται, το οποίο τους κάνει να το μισούν μεν, αλλά να το αποδέχονται ως τη μόνη ελπίδα την ίδια στιγμή, επειδή τίποτα άλλο δεν εγγυάται ότι τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα. 

Υπό αυτό το σκηνικό ολοκληρωτικής κοινωνικής υποτέλειας, ο Σαμαράς συνεχίζει να κυβερνά σ' αυτή την χώρα ανενόχλητος και εδραιώνοντας με τον καιρό την μνημονιακή κυριαρχία του. Βέβαια, αν δεν είναι αχάριστος, ξέρει ότι, χωρίς την πολύτιμη συνδρομή της χυδαίας αστυνομικής βίας με την οποία απειλεί τους πολίτες ο Δένδιας, η κυβέρνησή του θα είχε ήδη ναυαγήσει. Στην πορεία του αυτή, έχει τον Βενιζέλο να προσπαθεί να σώσει το πολιτικό του τομάρι ενστερνιζόμενος αναγκαστικά τις πιο δεξιές πρακτικές που υποστήριξε ποτέ αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και τον Κουβέλη να του γνέφει συγκαταβατικά σε κάθε κίνηση.

Απέναντι σε όλο αυτό είναι ο μισός και παραπάνω ελληνικός λαός, αλλά παρ' όλα αυτά με κάποιον μαγικό τρόπο, όταν η ώρα πάει οχτώ το βράδυ και ανοίξει αυτός ο λαός την τηλεόρασή του παρακολουθώντας κάποιο δελτίο ειδήσεων, ξαφνικά η Κυβέρνηση Σαμαρά γίνεται η μόνη ρεαλιστική απάντηση στην υποτιθέμενη απειλή της αριστερής τρομοκρατίας που επί δεκαετίες κυβερνούσε έχοντας να παρουσιάσει μόνο σκάνδαλα, διαφθορά και κακομεταχείριση του δημοσίου χρήματος. Αστεία πράγματα.

Ξέρετε, χειρότερη από την υποτιθέμενη (τονίζω) αριστερή τρομοκρατία είναι η δεξιά και φασίζουσα τρομοκράτηση που ασκεί η Κυβέρνηση Σαμαρά εδώ και εφτά μήνες μέσω των πουλημένων στελεχών της και του μιντιακού παρακράτους που τόσα χρόνια έχει χτίσει καλά ομολογουμένως, το οποίο υπηρετεί πιστά επί δεκαετίες τις ελληνικές κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Η τρομοκράτηση είναι χειρότερη, γιατί στοχεύει εξόφθαλμα σε ένα πράγμα: να αντικαταστήσει τη λογική με την παράνοια. Δεν φταίνε οι πολίτες που αδρανούν και κάθονται στα σπίτια τους παρακολουθώντας την χειροτέρευση της ζωής τους από τα τηλεοπτικά παράθυρα. Όταν η Κυβέρνηση του τόπου, το πολιτικό προσωπικό της, διατάζει τους πολίτες με επιχειρήματα κοινωνικού τρόμου για οτιδήποτε διαφορετικό από το πρωί ως το βράδυ όλη μέρα επί τέσσερα χρόνια να φοβούνται την αλλαγή, τότε δεν σου μένει ούτε η ελάχιστη αξιοπρέπεια, το τελευταίο φυλαχτό κάθε ενσυνείδητου πολίτη, να αντισταθείς στην ψυχολογική βία.

Γι' αυτό η δεξιά τρομοκράτηση που ασκεί η Κυβέρνηση Σαμαρά είναι πολύ χειρότερη από την υποτιθέμενη αριστερή τρομοκρατία. Διότι, η τρομοκράτηση τί κάνει; Σου παρουσιάζει αυτό που είναι ολοφάνερα εξωφρενικό, υπερβολικά παράλογο, απύθμενα παρανοϊκό ως πολύ πιθανό να συμβεί. Σε κάνει να σκέφτεσαι παράλογα και να αρχίσεις να απομακρύνεσαι από τη λογική. Αν το δούμε πρακτικά, πώς αλλιώς θα χαρακτηρίζατε την εξαγγελία των στόχων του τρίτου μνημονίου και τα πανηγύρια της κυβέρνησης για ανύπαρκτα πρωτογενή πλεονάσματα, τέλος της ύφεσης σε έξι μήνες και είσοδο σε τροχιά ανάπτυξης από του χρόνου;

Ξέρετε πού είναι το παρανοϊκό, αυτό που αν είσαι στα καλά σου δεν μπορείς να συλλάβεις με τίποτα; Ότι την ίδια στιγμή που εξαγγέλλονται όλα αυτά, τα ίδια τα επίσημα στοιχεία του κράτους (ούτε καν ιδιωτικής έρευνας) τους διαψεύδουν. Με άλλα λόγια, οι Έλληνες πολιτικοί των κομμάτων εξουσίας λένε εν γνώσει του ψεύδους τους τρομερά ψέματα στους Έλληνες πολίτες όλη μέρα. Μιλάμε για εξωπραγματική κοροϊδία! Και οι πολίτες απλώς παρακολουθούν.

Μήπως κάτι δεν πάει καλά; Προφανώς ναι! Δεν γίνεται να είσαι το θύμα ενός τόσο φθηνού πολιτικού σχεδιασμού και μιας τόσο ανόητης κυβερνητικής και μιντιακής προπαγάνδας και να μένεις αδρανής, να μην αντιδράς. Απλά, δεν γίνεται. Άρα, σίγουρα κάτι δεν πάει καλά. Δεν μπορεί να ξέρεις ότι υπονομεύουν τη ζωή σου τόσο εγκληματικά, χωρίς να κρατούν ούτε τα προσχήματα, και να μην σε νοιάζει. Δεν γίνεται να μην εξεγείρεσαι, να μην επαναστατείς.

Κι εδώ μια σημαντική παρατήρηση: ίσως, πρέπει να καταλάβουμε ότι ο καιρός που βρίσκαμε ως άνθρωποι μία προσωπική λύση στα προβλήματά μας έχει περάσει. Πόσο μάλλον που κι αυτό δεν το κάναμε έντιμα και σωστά, αλλά η προσωπική λύση σήμαινε βόλεμα και ρουσφέτι. Οπότε, χρειάζεται να καταλάβουμε ότι μόνο συνολική λύση υπάρχει πια, για όλους μας, όχι για τον καθένα χωριστά.

Μπορεί κάθε κρίση, οικονομική και αξιών, να ευνοεί έναν εξορθολογισμό, για παράδειγμα να προχωρούν περισσότερο οι "άξιοι", αλλά όταν όλα γίνονται χωρίς σχεδιασμό, με κυβερνήσεις σαν του Σαμαρά που κάνει δουλειές στο πόδι (βλέπε το σχέδιο Αθηνά για την ανώτατη παιδεία), τότε σίγουρα άλλοι τόσοι "άξιοι" θα παραμεληθούν, θα αναγκαστούν να χαθούν. Και είναι οι νέοι αυτοί.

Δεν μπορείς, επομένως, να ξέρεις ότι καταστρέφουν τη ζωή σου ή στο κάτω κάτω τη ζωή των παιδιών σου και να μην αντιδράς. Αυτό δεν είναι υπομονή, δεν έχει λογική, δεν συνιστά ψύχραιμη στάση. Είναι αποτέλεσμα μιας χυδαίας, απάνθρωπης, βίαιης δεξιάς και φασίζουσας τρομοκράτησης των πολιτών εκ μέρους της κυβέρνησης. Να το καταλάβουμε, φταίει η τρομοκράτηση και μόνο...

Κακόφημος