Τα σύμβολα της κρίσης

Εκεί υπάρχει ελπίδα...

Η κρίση γεννά περισσότερη υποκουλτούρα. Τα πράγματα στρέφουν τους ανθρώπους περισσότερο προς το κακώς εννοούμενο "απλό", το επιφανειακό. Οι συνθήκες ζωής σπρώχνουν τους περισσότερους στο εύκολο. 

Η ερμηνεία των κοινωνικοπολιτικών καταστάσεων αφήνεται στην τεμπέλικη καφενειακή φλυαρία των ανθρώπων. Αντί για καλλιέργεια έχουμε υποτέλεια, πνευματική και ηθική υποτέλεια στην κουλτούρα της "ευκολίας". Απελπιστικά τα πράγματα ναι... Για όσους έρχονται καθημερινά σε επαφή με πολλούς ανθρώπους διαφόρων ηλικιών, αν τους παρατηρήσουν καλύτερα, θα διαπιστώσουν την ίδια σήψη.

Η κρίση δεν έχει φέρει τα αναμενόμενα αποτελέσματα, δεν έχει αφυπνίσει όσο και όπως θα έπρεπε. Δεν ξύπνησε η έμφυτη τάση του ανθρώπου να αναζητά το καλύτερο, αλλά το εύκολο. Ακόμα μας ταλαιπωρούν τα εθνικά μας σύμβολα.... Ο καφές σε πλαστικό και το κινητό. Ακόμα οι νέοι άνθρωποι "φραπεδώνονται" και μόνο. Μιλάω για τους φοιτητές, αυτούς που κατά καφενειακή ερμηνεία θα σηκώσουν το φορτίο της κρίσης. Όσοι ήταν πάντα ξύπνιοι και κοινωνικά ευαίσθητοι ποσοτικά είναι ίδιοι, δεν έχει προστεθεί κανείς σ' αυτούς τους λίγους. Οι φοιτητές μας αρέσκονται ακόμα στον καφέ στο πλαστικό και την ημιαπασχόλησή τους στο κινητό.

Σκυμμένοι στη μικρή οθόνη, με τον καφέ στο πλαστικό στο ένα χέρι και την φθαρμένη "αλήτικη" τσάντα στον ώμο μπορεί να τους δεις στο μετρό, στο προαύλιο της σχολής τους να "παλεύουν για το μέλλον τους" παπαγαλίζοντας κοινοτυπίες ανυπόφορης ψευτοαφύπνισης και εκκωφαντικά γελοίας γνώσης του σωστού, του τι πρέπει να γίνει.

Δεν τους κατηγορεί κανείς. Είναι εξαιρετικά δύσκολο και επίπονο, όταν τίποτα δεν σε ερεθίζει πνευματικά, να αποφύγεις την ομαδική θυματοποίηση. Οι περισσότεροι μπαίνουν στη λογική του "θα με φάει η κρίση, η ανεργία, όλοι έχουν πρόβλημα, πώς θα γλιτώσω". Δεν χρειάζεται να πει κανείς πολλά, ξέρετε ότι η μόνη προσπάθεια που δεν αξίζει είναι αυτή που δεν έγινε...

Όπως και να' χει, δυστυχώς, κανείς νέος άνθρωπος δεν μπορεί να περιμένει τίποτα κι από κανέναν πια. Ωστόσο, η κρίση αντί να γεμίζει το μυαλό των νέων με "πρωτοβουλίες αυτοεκπαίδευσης", απλά πράγματα που δίνουν ώθηση κι ελπίδα, προτιμούν το έυκολο. Το επιχείρημα "δεν θα τους κάνουμε τη χάρη να δυστυχήσουμε" από έμφυτη ροπή αναζήτησης του καλύτερου το έχουν μετατρέψει στο μεγαλύτερο άλλοθι και την καλύτερη δικαιολογία τους για να αφήσουν τα πράγματα στην τύχη τους και τον εαυτό τους να διασκεδάζει με ευτελή τρόπο αδιάκοπα. Οι φοιτητές μας κάνουν διακοπές συνεχώς, βρίσκονται κυρίως σε χορευτική εγρήγορση και λιγότερο έως καθόλου σε διάθεση ποιοτικής καλλιέργειας.

Εκεί που τα πάντα σε πληγώνουν, όμως, και δεν υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις, όπως υπάρχουν στους νέους ανθρώπους, είναι στους μεγάλους και στους πολύ μεγάλους. Για τους τελευταίους τα πράγματα είναι τραγικά. Εκτός του ότι οι περισσότεροι ηλικιωμένοι έχουν φασιστοποιηθεί, όσοι διατηρούν μια σχετική διαύγεια παριστάνουν τους σοφούς γέροντες που πρέπει ο νέος άνθρωπος να συμβουλευτεί. Για να του πει τι; Ότι ο Κασιδιάρης θα φέρει δημοκρατία στην Ελλάδα;

Αλλά κι από τους μεσήλικες, τους γονείς μας, όσοι ήταν πάντα εντάξει βεβαίως έχουν να πουν πολλά στα παιδιά τους. Οι υπόλοιποι είναι σάπια δείγματα του νεοελληνικού κοινωνικού μορφώματος που έχει ως σύμβολα το κιτς σε όλα, την εορταστική βλακεία, την εφημεριδολαγνεία ως πολιτική παιδεία κλπ. Πρόκειται για τους αθρώπους που, αν είσαι "παρατηρητικός", μισείς να ακούς να μιλάνε, ειδικά για οτιδήποτε άπτεται της κρίσης.

Είναι οι παντοδύναμοι ηλίθιοι νεοέλληνες βαφτισμένοι άνθρωποι που γαλουχήθηκαν με το αριστερό lifestyle του Νταλάρα, την ιδιοτελή πολιτική ενημέρωση της ιδιωτικής τηλεόρασης, ψηφίζοντας κόμματα σαν το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ και πολιτικούς σαν τον Τσοχατζόπουλο, παίρνοντας καταναλωτικά δάνεια για να αγοράσουν κινητά, αναδεικνύοντας το δικηγοριλίκι και την ιατρική ως μόνες επιλογές ζωής των τέκνων τους και ανάγοντας την επιδειξιομανία σε κανόνα ζωής. Είναι αυτοί που πίστεψαν ότι η ζωή τους χρωστάει... και τώρα κάνουν μπάνιο στο Αλεποχώρι αντί στη Μύκονο!

Όλα αυτά είναι τα εθνικά σύμβολα της Ελλάδας του 2013. Και δυστυχώς, λίγα πράγματα διαφοροποιούνται και ακόμη λιγότεροι άνθρωποι τρέχουν να ψάξουν για την αληθινή ζωή. Αυτή θα είναι η μεγαλύτερη τιμωρία για όσους συνεχίσουν να κοιμούνται. Ότι θα ζήσουν την υπόλοιπη ζωή τους μέσα σ' αυτά τα χάλια που δημιούργησαν, γιατί ούτε τώρα αντιλαμβάνονται ότι ψηφίζουν εκείνους που θα τους καταστρέψουν γλυκά, τους ψηφίζουν γιατί τουλάχιστον δεν θα τους πάρουν την αίγλη του "ευρωπαίου". Τους ψηφίζουν γιατί είναι απαίδευτοι, το ίδιο και τα παιδιά τους. 

Η κρίση δεν είναι δικαιολογία για να παραιτηθούμε από την απλή λογική, από το καλό και το σωστό, από το δύσκολο αλλά άξιο. Είναι η μεγαλύτερη αιτία και η καλύτερη αφορμή για να ανακαλύψουμε με ποιον τρόπο μας αρέσει να ζούμε...

Κακόφημος