Στην πραγματικότητα, έχω λόγο να γράψω ό,τι πρόκειται να μου βγει. Είναι η ανάγκη που έχουμε να γυρνάμε στον εαυτό μας, να τον κοιτάμε κατάματα και να του μιλάμε. Ανώφελο ή όχι, ευεργετικά μόνο μπορεί να λειτουργήσει. Το πολύ πολύ να γίνω πιο απαισιόδοξος. Αν και η απαισιοδοξία συχνά είναι δύναμη. Όπως και να'χει, τα πράγματα δεν πάνε καλά, ομολογουμένως.
Ζούμε ή δεν ζούμε την εποχή των μηδενικών; Για να απαντήσει κανείς πρέπει να παρατηρεί τα πράγματα, όχι μόνο να τα ζει κα να τα βλέπει. Τα μηδενικά έχουν απλωθεί παντού. Οι ρίζες του κακού φυτρώνουν συνεχώς σε νέους τομείς της ζωής μας και εντείνεται η ήδη καταρρέουσα ατμόσφαιρα. Τα πάντα έχουν δώσει τη θέση τους σε κάτι λιγότερο, σε κάτι χειρότερο, σε κάτι ασχημότερο. Όταν μιλάω για μηδενικά παντού, εννοώ την διείσδυση της κατρακύλας σε όλους τους τομείς και σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας.
Από πού να αρχίσει κανείς; Στην πολιτική μόνο μηδενικά. Αρνούμαι κατηγορηματικά την υπόδειξη έστω και μιας θετικής πολιτικής εξέλιξης από τις εκλογές του περασμένου Ιούνη εως τώρα. Αρνούμαι και για το μέλλον. Η τρικομματική κυβέρνηση έχει ήδη στις πλάτες της ένα σκάνδαλο που θα έπρεπε να την είχε ρίξει, τη λίστα Λαγκάρντ. Δεν ξανάγινε στον εκπολιτισμένο κόσμο, κυβέρνηση να εφαρμόζει τρομακτική οικονομική αφαίμαξη στους πολίτες της τρία χρόνια τώρα για να σώσει το τομάρι των τραπεζών, των κομμάτων εξουσίας, των μίντια και της κλεπτοκρατίας συνολικά. Τη στιγμή που πλέον κάθε οικονομική αναλυτική φωνή παγκοσμίως ξεκαθαρίζει πως η Ελλάδα θα είχε βγει από την κρίση αν το 2010 πτώχευε και γυρνούσε στο εθνικό νόμισμα, στην χώρα μας ψηφίζουμε μνημόνια λιτότητας ως το 2020 και τρώμε στην μούρη πολιτικούς σαν τον Σαμαρά, τον Βενιζέλο, χουντικούς ήρωες και Δένδιες.
Επόμενα μηδενικά, τα πιο σημαντικά, η ελληνική κοινωνία. Παγκοσμίως πρώτη σε ηλιθιότητα, πολιτική αμορφωσιά, επικίνδυνη υπνηλία. Σιχαίνομαι αφάνταστα, πιο πολύ από τους πολιτικούς (διότι από μας υπάρχουν οι τελευταίοι), το ελληνικό είδος πολίτη. Τα γνωστά κακά περί βολεψάκηδων, τεμπελχανάδων κλπ δεν με απασχολούν. Σιχαίνομαι τον Έλληνα πολίτη, γιατί είναι έτοιμος να συμβιβαστεί με τα χειρότερα που έρχονται επειδή έτσι τον προστάζουν καναλάρχες και πουλημένοι δημοσογράφοι. Αηδιάζω με τους Έλληνες πολίτες που ακόμα και τώρα, αν δεν μπορούν να βολέψουν οι ίδιοι το άχρηστο παιδί τους, τότε το συμβουλεύουν να φύγει έξω. Αυτά τα παιδιά εύχομαι κάθε μέρα να τα φάει η Γερμανία. Επειδή ξέρω ότι υπάρχουν πολύ περισσότεροι νέοι άνθρωποι που δεν θα εγκαταλείψουν την χώρα τους αφήνοντάς τη να ξεπέσει κι άλλο, θα μείνουν, θα βάλουν τα δυνατά τους και από την προσωπική τους εργασία και προσφορά ίσως σε λίγα χρόνια αλλάξει αυτή η συσσωρευμένη βλακεία της ελληνικής κοινωνίας. Μηδενικά έχουμε κι άλλα...τον νέο άνθρωπο που δεν έμαθε ποτέ να ερωτεύεται, να έχει φίλους αληθινούς, να προσφέρει κάτι. Τον σιχαίνομαι γιατί ζει όλα αυτά στο διαδίκτυο και όχι στη ζωή.
Γεμάτοι μηδενικά είμαστε. Η Τέχνη σχεδόν ανύπαρκτη. Σε μια Ελλάδα των καλλιτεχνών και της διανόησης, η στροφή στην τέχνη δεν υπάρχει ως δυνατότητα. Εκτός αν είσαι ο ίδιος καλλιτέχνης. Το καλό θέατρο κατά διαόλου...πρώτες φέτος οι εμπορικές χαζοκωμωδίες. Κάθε ψευτοκουλτουριάρης που στον καφέ την άλλη μέρα θέλει να πει ότι πήγε θέατρο, πάει να δει παραστάσεις βλακώδους χιούμορ. Το Ηρώδειο, το Μέγαρο Μουσικής, η Λυρική Σκηνή σταθερά τα τελευταία τρία χρόνια φιλοξενούν παραστάσεις καθαρά εμπορικές αποκλείοντας μια σειρά από νέους και παλιούς καλλιτέχνες ικανούς να προσφέρουν στο κοινό νέες και κλασσικές εμπειρίες καλλιτεχνικές. Κατά τα λοιπά, απειροελάχιστες παραγωγές κι αυτές ευτελούς θεαματικού επιπέδου, κι όπως ξέρετε Σουλεϊμάν κι άγιος ο θεός!
Για τα μέσα ενημέρωσης...χρειάζεται να πούμε πολλά; Η ενημέρωση στην χώρα μας είναι αστεία για όποιον ξέρει τι γίνεται. Τύπος, τηλεόραση, ακόμη και το διαδίκτυο στην υπηρεσία της κυβέρνησης. Μια προπαγάνδα άνευ ιστορικού προηγουμένου, ξεπερνούν την χούντα όσα ακούμε, συγκάλυψη και απόκρυψη των κακώς κειμένων, στημένες δηλώσεις και πουλημένοι δημοσιογράφοι να αναλύουν μια αντικειμενικά αρνητική κατάσταση με θετικό χρώμα, άμεση επέμβαση στη λογική και στη νοημοσύνη των πολιτών, ξεκάθαρη χειραγώγηση. Οι μόνες αληθινές δημοσιογραφικές φωνές φυλακίζονται και λογοκρίνονται (δεν εννοώ μόνο περιοδικά όπως το hot doc και το unfollow). Η Διοίκηση του ΕΣΡ έχει κηρυχθεί παράνομη γιατί παραμένει στη θέση της ενώ έχει τελειώσει η θητεία της και η κυβέρνηση σφυρίζει αδιάφορα, ενώ η κρατική τηλεόραση βρίσκεται κυριολεκτικά στα χέρια της πολιτικής εξουσίας.
Όπου κι αν κοιτάξουμε, σχεδόν τίποτα δεν είναι όπως πριν. Τα μηδενικά έχουν φτάσει παντού, ωραίο δεν είναι σχεδόν τίποτα. έχουμε φτάσει μοιρολατρικά πια να αποδεχόμαστε την κατάσταση και να ψάχνουμε παραθυράκια ευτυχίας αντί την ίδια την χαρά και την ικανοποίηση. Δεν πρέπει να συμβιβαστούμε με τίποτα λιγότερο από όσα μας αξίζουν και για τα οποία παλεύουμε. Αν κάποιος βέβαια προτιμά το αντίθετο λόγω φυγοπονίας, είναι άλλο θέμα. Τίποτα δεν μας χαρίζεται και κανείς δεν μπορεί να μας υποσχεθεί τίποτα. Μόνο η προσπάθειά μας ότι μπορεί και να δικαιωθεί. Αν όχι, τουλάχιστον προσπαθήσαμε. Τα μηδενικά είναι συμβιβασμός, ας ψάξουμε αλλού την ευτυχία...
Κακόφημος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου