Κι όμως γίνεται

Στους δύο τρίτος δεν χωρεί

Πέρασαν οι μέρες... Το θέμα της ΕΡΤ δεν είναι πλέον πρώτο θέμα στα δελτία ειδήσεων, η τρικομματική κυβέρνηση έγινε δικομματική, καθώς το κόμμα της ΔΗΜ.ΑΡ. αποσύρθηκε από αυτήν και ανασχηματίσθηκε αποτελούμενη πλέον από τα κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Η σταθερότητα επήλθε πάλι στην χώρα μετά τις τελευταίες εξελίξεις και ο δρόμος των μεταρρυθμίσεων είναι πάλι ανοιχτός.

Η αναμενόμενη και πολυσυζητημένη ανάπτυξη δεν έχει έρθει ακόμα εκθέτοντας για ακόμη μία φορά την προβέψεις των ειδικών "στρατευμένων οικονομικών αναλυτών". Το κόμμα της ΔΗΜ.ΑΡ. μετά την συμμετοχή του και την υπογραφή του στις μειώσεις μισθών, απολύσεων και σε όλη την τραγική κατάσταση που ζούμε σήμερα, αποφάσισε να φορέσει το ένδυμα της επανάστασης.

Ο λιγοστός χρόνος ζωής που απομένει στην τωρινή κυβέρνηση δεν άφησε πολλά περιθώρια στη ΔΗΜ.ΑΡ., η οποία κρυφοκοιτάζει προς την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ., ώστε να μπορέσει να συμμετάσχει σε πιθανή κυβέρνηση της Αριστεράς στο άμεσο μέλλον.

Το στίγμα όμως έχει μείνει και σε τέτοιους καιρούς δύσκολα σβήνεται, έτσι τουλάχιστον θέλω να πιστεύω. Είναι αυτονόητο πλέον ότι καθοριστικό παράγοντα στην εξέλιξη πολλών ζητημάτων αποτελούν οι γερμανικές εκλογές τον ερχόμενο Σεπτέμβρη. Πολλά εξαρτώνται από την επανεκλογή ή όχι της Μέρκελ. Στο τραπέζι έχουν πέσει, όπως ακούγεται, νέο κούρεμα του ελληνικού χρέους και νέα μέτρα. Μετά τα τελευταία μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση, ξαναπαίρνει νέα τελευταία μέτρα. Η συνήθεια που έγινε λατρεία. Όλα αυτά όμως είναι οικονομικά στοιχεία και παιχνίδια και δεν είμαι σε θέση να κατέχω τέτοιες γνώσεις επί αυτών. Άλλωστε με άλλου είδους επιστήμη ασχολούμαι και όχι με τα οικονομικά σε τέτοιο επίπεδο.

Όλοι πάντως κρινόμαστε εκ του αποτέλεσματος και τα αποτελέσματα είναι αρνητικά για την κυβέρνησή μας. Εγώ θα ασχοληθώ όμως με τον "βαριά άρρωστο" τομέα της υγείας και τα επικείμενα λουκέτα σε νοσοκομεία και μεγάλα ιατρικά κέντρα.

Η επινόηση της Τρόικα, που λέγεται ΕΟΠΥΥ, απέτυχε όπως δείχνουν οι αριθμοί και οι περικοπές στον τομέα της υγείας. Είναι η εύκολη λύση. Τα ήδη φορτωμένα με πολλούς ασθενείς και λίγους απλήρωτους γιατρούς νοσοκομεία, θα υποδεχθούν περισσότερους ασθενείς τώρα λόγω των λουκέτων. Αρκετός κόσμος θα αναγκάζεται να διανύει πολλά χιλιόμετρα για να επισκέπτεται κάποιο νοσοκομείο, το οποίο δεν θα μπορεί να ανταποκριθεί στα βασικά λόγω ελλείψεων. Οι ουρές ακόμα παραμένουν, τα φάρμακα ακόμα ελλείπουν, οι διάδρομοι δόξα τω θεώ κόσμο έχουν. Το προσωπικό που εργαζόταν στα νοσοκομεία που θα κλείσουν είναι άγνωστο αν θα απορροφηθεί και αν θα διατηρήσουν τις θέσεις εργασίας τους χιλιάδες άνθρωποι συνεπώς.

Οι αριθμοί δεν βγαίνουν και η κυβέρνησή μας είναι έτοιμη να θυσιάσει και την υγεία για να ικανοποιήσει την Τρόικα. Στο βωμό της θυσίας όμως μπαίνει και η παιδεία, καθώς και στον τομέα αυτό αναμένονται συγχωνεύσεις ή καταργήσεις σχολείων.

Δύο βασικότατοι πυλώνες ενός κράτους, του κράτους μας συγκεκριμένα, υφίστανται καταστροφή. Γίνεται λοιπόν μετά από αυτά η χώρα να βγει από αυτή την κρίση; Γίνετα να έχεις κράτος χωρίς υγεία και παιδεία; Γίνεται να σε κυβερνούν ακόμα αυτοί που οδήγησαν τη χώρα μέχρι εδώ; Και όμως γίνεται…

Χ.Π.