Μήπως είσαι κι εσύ τέρας;

Σίγουρα δεν είσαι τέρας;

Έχω υποστηρίξει πολλές φορές ότι η Χρυσή Αυγή είναι το όργανο που χρησιμεύει για τη διατήρηση της εξουσίας στα χέρια της εγχώριας κλεπτοκρατίας. 

Το επαναλαμβάνω γιατί, ενώ ο φασισμός αποκαλύπτεται πια χυδαία στις οθόνες μας, πάρα ταύτα το εκφασισμένο εκλογικό κοινό δείχνει γερά γαντζωμένο στην επιλογή της "αντισυστημικής" ΧΑ.

Δεν είναι προϊόν συνηθισμένης συνωμοσιολογίας το ότι η ΧΑ δίνει τη δυνατότητα στον Σαμαρά να κρύβει την προσωπική του ακροδεξιά ηθική και ιδεολογία αλλά και του κομματικού του επιτελείου υπό το πέπλο του "δημοκράτη", καθώς ο χώρος που δημιουργήθηκε και της επέτρεψε να υπάρχει κοινοβουλευτικά ήταν πολιτική επιλογή της κυβέρνησης. Γιατί; Για να θυμίζει σε κάποιους ότι άλλοι είναι οι ακροδεξιοί, εμείς είμαστε απλά συντηρητικοί νεοδημοκράτες.

Προφανώς και δεν είναι τυχαία η ενεργοποίηση της κυβέρνησης για την ΧΑ και την επέλαση του φασισμού. Ασφαλώς και δεν χρειαζόταν να χυθεί ελληνικό αίμα για να αντιμετωπίσουν την ΧΑ. Ευτυχώς, η κυβέρνηση αυτή κάνει από μόνη της γκάφες και δεν χρειάζεται να συνωμοσιολογούμε. Απόδειξη ότι η ΧΑ είναι το όχημα της δημοκρατίας του Σαμαρά και ότι η δράση της ήταν γνωστή τοις πάσι είναι πως την επομένη της δολοφονίας ο Δένδιας θυμήθηκε ότι στο συρτάρι του είχε τριάντα δύο υποθέσεις με καταγγελίες εμπλοκής μελών της ΧΑ σε δολοφονικές επιθέσεις, ξυλοδαρμούς και τα σχετικά, που ήρθε η ώρα να διαβιβαστούν στην Εισαγγελία.

Αυτό που συμβαίνει στην ελληνική πολιτική σκηνή είναι ένα καλοστημένο πολιτικό θρίλερ που έχει παιχτεί ιστορικά σε όλες τις χώρες που αντιμετώπισαν παρόμοιες κρίσεις και υπήρχαν κυβερνήσεις και κόμματα που πάση θυσία έπρεπε να παραμείνουν στην εξουσία. Και καθόλου τυχαία αυτό το θρίλερ διαδραματίστηκε από πολλές ευρωπαϊκές και μη διεφθερμένες κυβερνήσεις που είχαν να αντιμετωπίσουν έναν σοβαρότερο κίνδυνο γι' αυτές, ακόμη και από τον φασισμό: την άνοδο της Αριστεράς. Η αντιμετώπιση αυτού του "κινδύνου" είναι προτεραιότητα στην κυβερνητική ατζέντα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Η στρατηγική είναι απλή: δημιουργία μίας ασταθούς κατάστασης (σοκ) που είναι απόλυτα ικανή να τρομοκρατήσει το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου, ώστε η αποδοχή μιας σταθερής κυβέρνησης ακόμα κι αν καταλύει τη δημοκρατία να είναι η μόνη υπεύθυνη κοινωνική επιλογή. Το αποτέλεσμα θα είναι το επιθυμητό: οριστική ήττα της αριστεράς και διατήρηση της εξουσίας.

Πολύτιμη βοήθεια και συνδρομή στην επίτευξη του εν λόγω σκοπού παρέχει η αγαπημένη θεωρία του Σαμαρά "των δύο άκρων". Με πρωτεργάτες και εμπνευστές αυτού του μαγικού πολιτικού όπλου κυβερνητικής προπαγάνδας τους Χρύσανθο Λαζαρίδη (αρχιμέντορα της πολιτικής Σαμαρά) και Ευάγγελο Βενιζέλο, η θεωρία των δύο άκρων πετυχαίνει απόλυτα τον σκοπό της. Εγκλωβίζει το υγιές κομμάτι της κοινωνίας που δεν ανήκει σε κόμματα και πολιτικούς στη σύγχυση. Ως άκρα παρουσιάζονται από τη μία οι φασίστες κι από την άλλη η Αριστερά. Φέρνοντας στο φως την ωμή βία των φασιστών (μέσα από τη δράση της ΧΑ και τις δολοφονίες μεταναστών, αριστερών κλπ) και από την άλλη διαλαλώντας ότι το άλλο άκρο είναι η αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ καλλιεργείται το κλίμα πόλωσης, θόλωσης και τύφλωσης της κοινωνίας.

Γιατί τί εντύπωση αποκομίζει ο μέσος έλληνας πολίτης (κομματικά αχρωμάτιστος) που απαρτίζει το σώμα που δίνει τις εκλογικές νίκες; Ότι με τους φασίστες ή τον ΣΥΡΙΖΑ πάμε σε εμφύλιο, αστάθεια και επικίνδυνα μονοπάτια. Η κοινωνία είναι θύμα μιας πολύ καλά οργανωμένης πολιτικής απάτης, καθώς παρουσιάζεται να κινδυνεύει μεταξύ των δύο άκρων της βίας, οπότε πρέπει να επιλέξει έναν σταθερό πολιτικό πυλώνα (που ξέρει κιόλας εδώ και δεκαετίες, άρα νικιέται και ο φόβος του καινούριου), που θα εγγυάται ότι δεν θα παραδοθεί η χώρα στο έλεος της βίας των άκρων, αλλά θα έχει σταθερή κυβέρνηση και σιγά, τί έγινε άμα παρακάμπτεται η Δημοκρατία;

Οι τελευταίες εκλογές έγιναν στην χώρα υπό τον τρόμο και τον φόβο της χρεοκοπίας, της εξόδου από την ΕΕ και το ευρώ ή την παραμονή με μνημόνια. Είναι φανερό ότι έναν χρόνο μετά η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έχουν βρει ήδη το δίλημμα των επόμενων εκλογών: εμφύλιος ή μνημόνια; Ο Σαμαράς παρουσιάζει τον εαυτό του ως εγγυητή της δημοκρατίας (της Νέας Δημοκρατίας ίσως και να είναι) και του ηγέτη που θα βγάλει την χώρα από την κρίση με μνημόνια. "Μετά τον Σαμαρά το χάος". Είναι τόσο αστείο όσο ακούγεται!

Και τώρα να ξεκαθαρίσουμε κάτι (επειδή τυχαίνει να ξέρουμε και εμεις λίγα νομικούλια!). Δεν υπάρχει συνταγματική πρόβλεψη για να τεθεί εκτός νόμου ένα πολιτικό κόμμα και κανενός είδους τέτοια απαγόρευση στο Σύνταγμά μας. Το πιθανότερο είναι ότι αυτά που λέει η κυβέρνηση περί θέσης εκτός νόμου της ΧΑ είναι για επικοινωνιακούς λόγους ή ο Κεδίκογλου ξέρει τα νομικά του Βενιζέλου ή υπάρχει κι άλλο Σύνταγμα για την χώρα που ακολουθείται μόνο από τη ΝΔ. Όσα μέλη της ΧΑ φέρουν ευθύνη για γεγονότα βίας μπορούν να αντιμετωπιστούν ποινικά με τα άρθρα του Ποινικού Κώδικα περί " εγκληματικής οργάνωσης" ή την Αντιτρομοκρατική Νομοθεσία. Εκτός αν η ΝΔ έχει σκοπό να κάνει το ίδιο (να θέσει εκτός νόμου δηλαδή) παρόλο που τίποτα τέτοιο δεν προβλέπεται στο Σύνταγμα κι άλλα κόμματα που κατά Κεδίκογλου βρίσκονται "εκτός συνταγματικού τόξου"! Ίσως ΣΥΡΙΖΑ, τον ενοχλητικό στον Σαμαρά Καμμένο κλπ. (Λέτε μόνο οι θεωρίες συνωμοσίας στο HOT DOC να τα φαντάζονται αυτά;)

Διαβάζοντας και γράφοντας αυτά μοιραία αναρωτιέμαι αν υπάρχει λύση και ποια μπορεί να είναι σε όλα αυτά. Τα αντιμνημονιακά κόμματα, ολα όμως, αν έχουν την θέληση να ανατρέψουν αυτόν τον εφιάλτη, οφείλουν να θυμηθούν ή να μάθουν ότι, όταν ο στόχος είναι κοινός, δεν υπάρχουν ιδεολογίες, προσωπικά οφέλη, καριέρες, αλλά χρειάζεται συνεννόηση, σύμπραξη, συνεναντίωση. Αυτά, ίσως, φέρουν και κοινωνική συνεννόηση. Πραγματικά, όμως, είναι για γέλια. Αν σκεφτεί κανείς τα αντιμνημονιακά κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΚΚΕ) ή και κάποια εξωκοινοβουλευτικά είναι κι αυτό όσο αστείο ακούγεται...να συνεννοηθούν τσίπρες, καμμένοι, κουτσούμπες και πάει λέγοντας. Και η δική τους ευθύνη είναι τεράστια, γι' αυτό ο ελληνικός λαός είναι πια τέρας και βλέπει τον φασισμό ως πατριωτισμό και γροθιά στο κατεστημένο.

Τώρα πια ξέρεις πως ο φασισμός δεν είναι μόνο ανάμεσά μας και γύρω μας. Κύρίως, έμαθες και ότι η ιστορία έχει δίκιο για όσα του καταλογίζει. Ο φασισμός είναι ο "κακός" των παραμυθιών, όπου συνήθως τα θύματα ψάχνουν τρόπο να τον νικήσουν και μόνο λόγω του ενστίκτου επιβίωσης. Αν εσύ δεν ψάχνεις τρόπο να τον νικήσεις, ίσως πρέπει να σκεφτείς το εξής: "μήπως είσαι κι εσύ ο κακός";

Κακόφημος