Αποχή ίσον συνενοχή

Εκλογές, εκλογές και πάλι εκλογές. Εκλογές… πολλών ειδών! Υπερεκτιμημένες ίσως, αλλά διόλου άνευ σημασίας. Δημοτικές – Περιφερειακές – Ευρωεκλογές… Το διακύβευμα φαίνεται -και μάλλον πρέπει να είναι- το ίδιο: «Οι πολίτες θα πρέπει να εξασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα και να επιλέξουν το μέλλον τους». 

Μη σας ξενίζει η αναγραφή στον κάδο της συνοδευτικής φωτογραφίας του κειμένου. Αυτή αφορά το πρόσφατο και παλαιότερο παρελθόν, σε αντιπαραβολή με το σήμερα. Γιατί αυτή η αντιπαραβολή; Διότι, όσο κι αν οι κάλπες στο πέρασμα των χρόνων αποδείχθηκαν -με τις ευλογίες μας πάντα- χώρος απόρριψης επιλογών/σκουπιδιών, είχαν και έχουν πάντα κάτι να πουν. Το χειρότερο είναι κάποιοι να επιλέξουν να μη συμμετέχουν στις εκλογικές αναμετρήσεις.

Και εξηγούμαι γιατί: Αναμφίβολα, το πολιτικό σύστημα, οι πολιτικοί και κατ’ επέκταση, στο σύνολό της, η έννοια και πρακτική «πολιτική» έχουν απαξιωθεί. Και πολύ δικαιολογημένα μάλιστα. Ωστόσο, οι Έλληνες πολίτες καλούνται να εκλέξουν αντιπροσώπους/εκπροσώπους τους στην Ευρωβουλή και την τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του πλέον δημοκρατικού «καθήκοντος», της ψήφου, δύο χρόνια μετά τις βουλευτικές εκλογές. Όσο και αν υπάρχει απαξίωση, οι πολίτες πρέπει να προσέλθουν στις κάλπες για να «καταθέσουν» την απόφασή τους.

Η αποχή σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αναδειχτεί πρωταγωνιστής! Για κάποιους μπορεί να θεωρείται πολιτική άποψη ή έκφραση, αλλά ουσιαστικά αποτελεί «νίψιμο χεριών» και αποποίηση ευθυνών! Ή καλύτερα, απόδοση φταιξίματος σε εκείνους που επέλεξαν ξανά «τα ίδια» να μας διοικήσουν, την ώρα που όλοι μας αναθεματίζουμε το πολιτικό σύστημα για την κατάντια μας, πριν και μετά τα αποτελέσματα της κάλπης!

Αν θέλετε -μαζοχιστικά- ή δε θέλετε «τα ίδια», την ερχόμενη και τη μεθεπόμενη Κυριακή πηγαίνετε στην κάλπη και καταθέστε την άποψη, την πεποίθηση, τα «θέλω» σας, και όσο γίνεται, όχι τη «τιμωρητική» διάθεσή σας. Γιατί μια τιμωρητική διάθεση συμμετοχής, δεν αποτελεί πολιτική πεποίθηση αυτή καθεαυτή. Μπορεί, απλώς, να επιφέρει περιστασιακά ή σοβαρά πλήγματα στο παρωχημένο σκηνικό, αλλά ούτε σωφρονίζεσαι, ούτε σωφρονίζεις…

«Μιλήστε» μέσω της κάλπης. Μιλήστε ουσιαστικά και μην υποπέσετε στους εκβιασμούς του πρόσφατου παρελθόντος, που αναβιώνουν, ετσιθελικά. Η αποχή βολεύει για να μην αλλάζουν τα πράγματα και αποτελεί, κατά κάποιον τρόπο, συνενοχή για ό,τι «κακό» διαιωνίζεται.

Δώστε, λοιπόν, ουσία στον κάδο με τον τίτλο «ΚΑΛΠΗ». Δώστε αξία στην ψήφο σας και χώρο στο να συμμετέχετε στη διαγραφή της πορείας σας. Ή έστω, δυστυχώς, της «αυτοκτονίας» σας…

Του Νίκου Πολιουδάκη
Κρι(η)τικός