Ούτε ο Σαμαράς ούτε ο Βενιζέλος έχουν σκοπό να παραιτηθούν εύκολα από την εξουσία. Ο μεν, γιατί μόνο η θέση του Πρωθυπουργού τον καθιστά μετρήσιμο μέγεθος στην πολιτική, ο δε, γιατί η απουσία κυβερνητικού θώκου θα τον έστελνε πιθανότατα σπίτι του ή χειρότερα...στον Εισαγγελέα. Όπως και να' χει, και οι δύο θα πουλήσουν ακριβά το πολιτικό τους τομάρι.
Δεν θα σύρουν την χώρα σε εκλογές, παρά μόνο όταν θα' ναι σίγουροι είτε ότι κακήν κακώς θα τους ξαναψηφίσουν οι φαύλοι είτε ότι η εξουσία θα σκάσει σαν βόμβα στα χέρια της επόμενης κυβέρνησης. Μέχρι τότε έχουν επιδοθεί σε ένα ατέλειωτο κυνήγι βουλευτών και σε σπασμωδικές κινήσεις που αποπνέουν μυρωδιά εκλογών την προσεχή Άνοιξη.
Αν παρατηρήσει κανείς τα γεγονότα ψύχραιμα, βλέπει μία κυβέρνηση σε πανικό που κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο. Μετά το Παρίσι, ο Σαμαράς τρώει τα μούτρα του και στο Βερολίνο. Πήγε να παρακαλέσει για "ελαφρύνσεις", γιατί βλέπει ότι δεν ξαναπερνάει νομοσχέδιο από την Βουλή και η Μέρκελ του γύρισε την πλάτη. Ξέρουν καλά στο Βερολίνο ότι οι μέρες του Σαμαρά τελειώνουν γι' αυτό τον παραγκωνίζουν σιγά σιγά. Έκανε τρία χρόνια την δουλειά του και τώρα ψάχνουν τον επόμενο σωτήρα που θα εξασφαλίζει πλεονάσματα για τη Γερμανία. Τί άλλο συνέβη στο Βερολίνο; Ο πρέσβης μας υπέβαλε την παραίτησή του. Γιατί; Γιατί ο Σαμαράς και το επιτελείο του, ο πολύτιμος Χρύσανθος, τον άφησαν έξω από τις συζητήσεις. Ορθά ο άνθρωπος παραιτήθηκε δηλώνοντας "εγώ έχω ήθος, δεν είμαι κλητήρας, είμαι πρέσβης". Η αλήθεια είναι πως δεν τον ήθελαν, γιατί ο Σαμαράς δεν πήγε για διπλωματία και διαπραγμάτευση στο Βερολίνο αλλά για να ρωτήσει αν έχουν σκεφτεί αυτοί πώς θα παραμείνει στην εξουσία.
Οι "πόρτες" από την Τρόικα συνεχίζονται. Οι υπουργοί θυμήθηκαν πολύ αργά να σηκώσουν ανάστημα και να ζητήσουν ανάσες από τα επιτελεία της Τρόικα. Ούτε μισό μέτρο δεν υποχωρεί η Τρόικα και τα αδειάσματα δίνουν και παίρνουν. Στο εσωτερικό ο Σαμαράς πανηγυρίζει το "τέλος των Μνημονίων" κι η Τρόικα λέει στους υπουργούς του "εφαρμόστε τα συμφωνηθέντα και βλέπουμε". Είναι τόσο διαφορετικός ο τρόπος διακυβέρνησης της χώρας από την Κυβέρνηση και την Τρόικα που είναι σα να παρακολουθούμε σκηνές από εικονική διακυβέρνηση του Σαμαρά. Πάνω στον πανικό τους εν τω μεταξύ, κατέφυγαν πάλι στα αδέξια όπλα που χρησιμοποίησαν για τις εκλογές του 2012. Άρχισε η κινδυνολογία ξανά για τις καταθέσεις των πολιτών από τον Άδωνι και οι συνέπειες από την ενδεχόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και τα σχετικά. Μόνο που βαράνε άσφαιρα. Ο κόσμος έχει καταλάβει ότι τα όπλα τους είναι αυτά, κινδυνολογία-μονταζιέρα-θεωρία των άκρων, και δεν τους παίρνει πια στα σοβαρά.
Παράλληλα, ακριβώς επειδή βλέπουν ότι οι δημοσκοπήσεις δίνουν με 11 μονάδες διαφορά την πρωτιά στον ΣΥΡΙΖΑ, έχουν αρχίσει να βλέπουν σοβαρά την πιθανότητα να ξυλωθούν από τις καρέκλες τους και πάνε να παραδώσουν "καμμένη γη" στην επόμενη κυβερνηση. Πράγμα αστείο βέβαια, διότι αμφισβητείται πόσο πιο καμμένη μπορεί να γίνει η χώρα! Σκόπιμα, ήδη με το προσχέδιο του προϋπολογισμού, έχουν κατασκευάσει νέο "κενό χρηματοδότησης" για το πρώτο εξάμηνο του 2015. Προσπαθούν να αναβάλουν την αλλαγή στα εργασιακά με την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων και την ανταπεργία των εργοδοτών καθώς και στο ασφαλιστικό, ώστε, αν φύγουν μέχρι τον Γενάρη, η νέα Κυβέρνηση να τα βρει πρώτα πρώτα στην ατζέντα.
Μετά την αποτυχία του Σαμαρά στην ΔΕΘ και το πολιτικό σφάλμα στα Γενέθλια της ΝΔ για τα 40 χρόνια καταστροφής του τόπου, όπου και στις δύο περιπτώσεις αγνόησε τον καθαυτό σκοπό τους και αρκέστηκε να κάνει "αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση" παρά να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, ακόμα και οι εξαγγελίες για φοροελαφρύνσεις που τόσο έντονα διαφήμισε η Κυβέρνηση το τελευταίο διάστημα αποδεικνύονται μαμούθ. Στο προσχέδιο του προϋπολογισμού γίνεται λόγος για μείωση κατά 0,10 ευρώ στο πετρέλαιο θέρμανσης. Αντιλαμβάνεται κανείς για τι "ελαφρύνσεις" μιλάνε. Με φόντο το ακατόρθωτο των "180", την αδυναμία δηλαδή της κυβέρνησης Σαμαρά να βρει 180 βουλευτές για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, καταλαβαίνουμε ότι η ψήφος εμπιστοσύνης που ζήτησε η Κυβέρνηση δεν είναι παρά άλλος ένας ανούσιος πολιτικός ελιγμός. Δεν τη ζήτησαν οι κυβερνητικοί εταίροι για να δουν αν ακόμα η πλειοψηφία της Βουλής τους εμπιστεύεται, αλλά για να κερδίσουν εσωκομματική και ενδοκυβερνητική σιωπή για τους επόμενους μήνες.
Οι πατριδοκάπηλοι Σαμαράς και Βενιζέλος, που στο όνομα του καλού της πατρίδας και του πατριωτικού καθήκοντος δήθεν γονάτισαν τους έλληνες πολίτες, τώρα ασφυκτιούν, πανικοβλημένοι ψάχνουν με τα επιτελεία τους το μαγικό ραβδί του Harry Poter να κάνουν κάτι και να μείνουν στην εξουσία. Μάταια. Έγραψαν ακόμη μία μαύρη σελίδα της πολιτικής ιστορίας της Ελλάδας και τώρα το ίδιο το σύστημά τους τούς αφήνει απέξω.
Η επόμενη Κυβέρνηση, όποια και όποτε κι αν προκύψει, θα έχει ως κορμό την σημερινή αντιπολίτευση. Αν αποφύγει τις παγίδες της διαπλοκής, μπορεί να γεννηθεί ελπίδα για τον τόπο. Και κυρίως, αν ξεπεράσει τα εγγενή προβλήματά της η Αριστερά της Ελλάδας πιο γρήγορα απ' όσο μπορεί. Ότι θα βαφτιστεί "αριστερή" η νέα κυβέρνηση είναι βέβαιο. Αν θα είναι ή θα γίνει "αριστερή", θα το αποφασίσει από την πρώτη μέρα διακυβέρνησης η ίδια. Το θέμα είναι ότι η ιστορική ευθύνη είναι ασήκωτη προς το παρόν.
Δεν θα σύρουν την χώρα σε εκλογές, παρά μόνο όταν θα' ναι σίγουροι είτε ότι κακήν κακώς θα τους ξαναψηφίσουν οι φαύλοι είτε ότι η εξουσία θα σκάσει σαν βόμβα στα χέρια της επόμενης κυβέρνησης. Μέχρι τότε έχουν επιδοθεί σε ένα ατέλειωτο κυνήγι βουλευτών και σε σπασμωδικές κινήσεις που αποπνέουν μυρωδιά εκλογών την προσεχή Άνοιξη.
Αν παρατηρήσει κανείς τα γεγονότα ψύχραιμα, βλέπει μία κυβέρνηση σε πανικό που κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο. Μετά το Παρίσι, ο Σαμαράς τρώει τα μούτρα του και στο Βερολίνο. Πήγε να παρακαλέσει για "ελαφρύνσεις", γιατί βλέπει ότι δεν ξαναπερνάει νομοσχέδιο από την Βουλή και η Μέρκελ του γύρισε την πλάτη. Ξέρουν καλά στο Βερολίνο ότι οι μέρες του Σαμαρά τελειώνουν γι' αυτό τον παραγκωνίζουν σιγά σιγά. Έκανε τρία χρόνια την δουλειά του και τώρα ψάχνουν τον επόμενο σωτήρα που θα εξασφαλίζει πλεονάσματα για τη Γερμανία. Τί άλλο συνέβη στο Βερολίνο; Ο πρέσβης μας υπέβαλε την παραίτησή του. Γιατί; Γιατί ο Σαμαράς και το επιτελείο του, ο πολύτιμος Χρύσανθος, τον άφησαν έξω από τις συζητήσεις. Ορθά ο άνθρωπος παραιτήθηκε δηλώνοντας "εγώ έχω ήθος, δεν είμαι κλητήρας, είμαι πρέσβης". Η αλήθεια είναι πως δεν τον ήθελαν, γιατί ο Σαμαράς δεν πήγε για διπλωματία και διαπραγμάτευση στο Βερολίνο αλλά για να ρωτήσει αν έχουν σκεφτεί αυτοί πώς θα παραμείνει στην εξουσία.
Οι "πόρτες" από την Τρόικα συνεχίζονται. Οι υπουργοί θυμήθηκαν πολύ αργά να σηκώσουν ανάστημα και να ζητήσουν ανάσες από τα επιτελεία της Τρόικα. Ούτε μισό μέτρο δεν υποχωρεί η Τρόικα και τα αδειάσματα δίνουν και παίρνουν. Στο εσωτερικό ο Σαμαράς πανηγυρίζει το "τέλος των Μνημονίων" κι η Τρόικα λέει στους υπουργούς του "εφαρμόστε τα συμφωνηθέντα και βλέπουμε". Είναι τόσο διαφορετικός ο τρόπος διακυβέρνησης της χώρας από την Κυβέρνηση και την Τρόικα που είναι σα να παρακολουθούμε σκηνές από εικονική διακυβέρνηση του Σαμαρά. Πάνω στον πανικό τους εν τω μεταξύ, κατέφυγαν πάλι στα αδέξια όπλα που χρησιμοποίησαν για τις εκλογές του 2012. Άρχισε η κινδυνολογία ξανά για τις καταθέσεις των πολιτών από τον Άδωνι και οι συνέπειες από την ενδεχόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και τα σχετικά. Μόνο που βαράνε άσφαιρα. Ο κόσμος έχει καταλάβει ότι τα όπλα τους είναι αυτά, κινδυνολογία-μονταζιέρα-θεωρία των άκρων, και δεν τους παίρνει πια στα σοβαρά.
Παράλληλα, ακριβώς επειδή βλέπουν ότι οι δημοσκοπήσεις δίνουν με 11 μονάδες διαφορά την πρωτιά στον ΣΥΡΙΖΑ, έχουν αρχίσει να βλέπουν σοβαρά την πιθανότητα να ξυλωθούν από τις καρέκλες τους και πάνε να παραδώσουν "καμμένη γη" στην επόμενη κυβερνηση. Πράγμα αστείο βέβαια, διότι αμφισβητείται πόσο πιο καμμένη μπορεί να γίνει η χώρα! Σκόπιμα, ήδη με το προσχέδιο του προϋπολογισμού, έχουν κατασκευάσει νέο "κενό χρηματοδότησης" για το πρώτο εξάμηνο του 2015. Προσπαθούν να αναβάλουν την αλλαγή στα εργασιακά με την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων και την ανταπεργία των εργοδοτών καθώς και στο ασφαλιστικό, ώστε, αν φύγουν μέχρι τον Γενάρη, η νέα Κυβέρνηση να τα βρει πρώτα πρώτα στην ατζέντα.
Μετά την αποτυχία του Σαμαρά στην ΔΕΘ και το πολιτικό σφάλμα στα Γενέθλια της ΝΔ για τα 40 χρόνια καταστροφής του τόπου, όπου και στις δύο περιπτώσεις αγνόησε τον καθαυτό σκοπό τους και αρκέστηκε να κάνει "αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση" παρά να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, ακόμα και οι εξαγγελίες για φοροελαφρύνσεις που τόσο έντονα διαφήμισε η Κυβέρνηση το τελευταίο διάστημα αποδεικνύονται μαμούθ. Στο προσχέδιο του προϋπολογισμού γίνεται λόγος για μείωση κατά 0,10 ευρώ στο πετρέλαιο θέρμανσης. Αντιλαμβάνεται κανείς για τι "ελαφρύνσεις" μιλάνε. Με φόντο το ακατόρθωτο των "180", την αδυναμία δηλαδή της κυβέρνησης Σαμαρά να βρει 180 βουλευτές για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, καταλαβαίνουμε ότι η ψήφος εμπιστοσύνης που ζήτησε η Κυβέρνηση δεν είναι παρά άλλος ένας ανούσιος πολιτικός ελιγμός. Δεν τη ζήτησαν οι κυβερνητικοί εταίροι για να δουν αν ακόμα η πλειοψηφία της Βουλής τους εμπιστεύεται, αλλά για να κερδίσουν εσωκομματική και ενδοκυβερνητική σιωπή για τους επόμενους μήνες.
Οι πατριδοκάπηλοι Σαμαράς και Βενιζέλος, που στο όνομα του καλού της πατρίδας και του πατριωτικού καθήκοντος δήθεν γονάτισαν τους έλληνες πολίτες, τώρα ασφυκτιούν, πανικοβλημένοι ψάχνουν με τα επιτελεία τους το μαγικό ραβδί του Harry Poter να κάνουν κάτι και να μείνουν στην εξουσία. Μάταια. Έγραψαν ακόμη μία μαύρη σελίδα της πολιτικής ιστορίας της Ελλάδας και τώρα το ίδιο το σύστημά τους τούς αφήνει απέξω.
Η επόμενη Κυβέρνηση, όποια και όποτε κι αν προκύψει, θα έχει ως κορμό την σημερινή αντιπολίτευση. Αν αποφύγει τις παγίδες της διαπλοκής, μπορεί να γεννηθεί ελπίδα για τον τόπο. Και κυρίως, αν ξεπεράσει τα εγγενή προβλήματά της η Αριστερά της Ελλάδας πιο γρήγορα απ' όσο μπορεί. Ότι θα βαφτιστεί "αριστερή" η νέα κυβέρνηση είναι βέβαιο. Αν θα είναι ή θα γίνει "αριστερή", θα το αποφασίσει από την πρώτη μέρα διακυβέρνησης η ίδια. Το θέμα είναι ότι η ιστορική ευθύνη είναι ασήκωτη προς το παρόν.
frustra sed prudenter
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου