Σ’ αυτήν την περίπτωση η πρωταγωνιστική θέση του κ. Τόνι Μπλερ θα ήταν εξασφαλισμένη. Θα μπορούσε επιτέλους να νιώσει κι αυτός μεγάλος. Και να απαιτεί πια κάτι παραπάνω από 500.000 δολάρια για κάθε του διάλεξη. Τόσα είχε αποσπάσει προ ετών από γαλαντόμο Κινέζο μεγιστάνα, για να διαφωτίσει το κοινό της Σαγκάης.
Έτσι θα είχε τη δυνατότητα να χρηματοδοτήσει έναν νέο κύκλο του σίριαλ «House of Cards», με ήρωα τον ίδιο. Εναν ήρωα άκρως αμοραλιστή, ο οποίος, για να δώσει νόημα στο «μαζί σου, σε οτιδήποτε», που είχε διαμηνύσει στον Μπους Νο 2, δεν δίστασε να θέσει σε κίνδυνο μέγα τη ζωή μυριάδων ανθρώπων σε Ασία, Ευρώπη και Αμερική. Δίκιο δεν θα ’χε ο κ. Κάμερον να ισχυριστεί ότι το δικό του παίγνιο με το Brexit (το έταξε για να κερδίσει πρώτα την ηγεσία του κόμματός του και κατόπιν την πρωθυπουργία) είναι πταίσμα σε σύγκριση με τα ανομήματα του Εργατικού –μα τόσο εργατικού στη χάλκευση στοιχείων και στην ηρωική ψευδολογία– κ. Μπλερ;
Δεν θα γυρίσουν πίσω όσοι σκοτώθηκαν, Ιρακινοί και Αγγλοι, λόγω της απόφασης του κ. Μπλερ να εισβάλει το 2003 στο Ιράκ, μαζί με αμερικανικές δυνάμεις, με το πρόσχημα ότι «ο Σαντάμ Χουσεΐν διαθέτει τεράστιες ποσότητες όπλων μαζικής καταστροφής». Δεν θα γυρίσουν πίσω και όσοι, σε κάθε σημείο του πλανήτη, έχασαν έκτοτε τη ζωή τους από τη δράση τζιχαντιστών, οι οποίοι, όπως γράφουν τώρα και αγγλικές εφημερίδες, θέριεψαν μετά την εισβολή στο Ιράκ και εξαιτίας της. Και δεν θα γυρίσουν στην πατρίδα τους οι Σύροι πρόσφυγες, που ξεριζώθηκαν μη μπορώντας να εκθέτουν άλλο την οικογένειά τους στα πυρά του ΙSIS, του Σαντάτ, της Αλ Νούσρα και των λοιπών μανιακών του θανάτου.
Οι πρώτοι που το ξέρουν αυτό είναι οι ίδιοι οι πρόσφυγες, και οι συγγενείς όσων σκοτώθηκαν, τάχα με στόχο να εισαχθεί και να φυτευτεί η δημοκρατία στο Ιράκ, και μάλιστα με εισαγωγείς και καλλιεργητές τύπου Μπους και Μπλερ. Νιώθουν εντούτοις μια ελάχιστη δικαίωση με την έκθεση της υπό τον σερ Τζον Τσίλκοτ επιτροπής, που διερεύνησε την υπόθεση «επέμβαση στο Ιράκ». Δεν τους αρκεί, όμως, η επίσημη πλέον παραδοχή πως ο πρωθυπουργός της χώρας τους έπαιξε με τη ζωή ανθρώπων με την ίδια ελαφρότητα που θα τον διέκρινε αν έπαιζε μια παρτίδα σκουός με τον νεότερο εκ των Μπους. Απαιτούν να τιμωρηθεί ως εγκληματίας πολέμου. Οχι ρεβανσιστικά. Δεν είναι ρεβανσισμός η δικαιοσύνη.
Τι απαντά ο κ. Μπλερ; Τα συνήθη. Ο,τι ισχυρίζεται κάθε πατριδοκάπηλος. Πως έπραξε ό,τι έπραξε «για να προστατέψει το εθνικό συμφέρον». Μέχρι τέλους «υπεράνω». Μέχρι τέλους ψεύτης. Ενας «ηγέτης» καμωμένος με πρώτη ύλη τον κυνισμό στη χυδαιότερη εκδοχή του. Που μπορούμε πια να του δώσουμε το όνομα μπλερισμός.
Του Παντελή Μπουκάλα
Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου