Δύο επιλογές

Αυτή η ιστορία δεν οδηγεί πουθενά. Ή, για να είμαστε ακριβείς, οδηγεί σε ένα φρικτό τέλος. Και τούτο γιατί κάθε φρίκη χωρίς τέλος, σαν αυτή που βιώνουμε, εκεί καταλήγει: σε φρικτό τέλος.

Υπερβάλλουμε; Δεν έχουμε παρά να δούμε τα γεγονότα. Μνημόνια επί μνημονίων, που άλλοτε βαφτίστηκαν «σωτηρία», άλλοτε «γέφυρα» και άλλοτε «συμβιβασμοί». Μνημόνια που, όπως κι αν τα βάφτισαν, έχουν το ίδιο γνωστό αποτέλεσμα: οικονομική καταστροφή – κοινωνική τραγωδία.

Δίπλα στα προηγούμενα Μνημόνια, ήρθαν ακόμα και τα Μνημόνια-«κάβα», για μετά το 2018, σαν αυτό που ψήφισε πριν από έναν μήνα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Και τώρα, προχθές μόλις, είδαμε την επέκταση ακόμα και του ήδη προ μηνός ψηφισμένου μνημονίου, με νέες περικοπές στις συντάξεις για μέχρι και το 2022!

Όμως, όπως μας αποκάλυψε ο κ. Βίζερ (επικεφαλής της ομάδας εργασίας του Eurogroup), οι «ιδέες» που πέφτουν στο τραπέζι από τους «εταίρους», τους «συμμάχους» και δανειστές μας, είναι η Ελλάδα να ζει με Μνημόνια μέχρι το… 2100!

Όχι, δεν πρόκειται για τυπογραφικό λάθος. Όπως αποκάλυψε, έφτασαν να κουβεντιάζουν να μας κάνουν «ευκολίες πληρωμής» του χρέους μέχρι το 2060 και τότε να μας δώσουν νέο μνημονιακό δάνειο μέχρι το 2100!

Δεν υπάρχουν πολλές επιλογές. Ή θα δεχτούμε την «προσφορά» τους ή θα δώσουμε εμείς, τόσο στους έξω όσο και στους μέσα, που προδιαγράφουν τέτοιο μέλλον στον λαό και τον τόπο, αυτό που τους αξίζει Τα παπούτσια στο χέρι.

Του Νίκου Μπογιόπουλου

real.gr