Πάμε καλά;

Ε! όχι, δεν πάμε καλά. Ας είμαστε ειλικρινείς. Ούτε το τέλος της λιτότητας, ούτε την ελάφρυνση του χρέους, ούτε την ποσοτική χαλάρωση, ούτε τη δίκαιη κατανομή των θυσιών βλέπουμε.

Εξακολουθούμε να είμαστε οιονεί αποικία, έρμαιο των δανειστών και των μεγάλων. Τα σχέδια της κυβέρνησης για τα ΜΜΕ, τις σχέσεις Κράτους-Εκκλησίας απέτυχαν. Στην εξωτερική πολιτική βασιλεύει η ακινησία και η μούχλα του παρελθόντος.

Φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ για όλα; Όχι βέβαια. Είναι γνωστοί οι ένοχοι κι' οι αιτίες. Χρεώνοντας στον ΣΥΡΙΖΑ τα capital controls είναι σαν να χρεώνουμε τον φόνο στο θύμα γιατί δεν είδε έγκαιρα το μαχαίρι του δολοφόνου.

Τι γίνεται τώρα; Που πάμε; Όπως φαίνεται βαδίζουμε σε μια κυβέρνηση με κορμό τη Νέα Δημοκρατία. Τουτέστιν τον νεοφιλελευθερισμό του Χάρβαρντ σε συνδυασμό με τον ακροδεξιό λαϊκισμό του Άδωνη. Ταυτόχρονα με την περιθωριοποίηση της Αριστεράς.

Υπάρχει αλτερνατίβα-εναλλακτική λύση; Ίσως το σοσιαλδημοκρατικό παράδειγμα και η συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-Δημοκρατικής Συμπαράταξης κάπου βαθειά στο μέλλον. Ίδωμεν. Καλό καλοκαίρι.

Αυταπάτη vs Αλήθειας

Δίκαιη ανάπτυξη. Το 2018 βγαίνουμε στις αγορές. Βγαίνουμε απ' τα μνημόνια (ΑΥΤΑΠΑΤΗ).

Δύο μνημόνια των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, δύο των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. 600 νόμοι με αντιλαϊκά μέτρα. Πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2022 και 2% μέχρι το 2060. Ληστεία εισοδημάτων, περικοπές μισθών-συντάξεων, δαπανών για υγεία-παιδεία, άγρια υπερφορολόγηση. Συνθήκες γαλέρας, σύγχρονης δουλείας κι' εξαθλίωσης. Επιτροπεία της ΕΕ. Καπιταλιστική βαρβαρότητα (ΑΛΗΘΕΙΑ).

Αυτά τα ολίγα με το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης και για να γνωρίζουμε περί τίνος πρόκειται. Όποιος έχει αντίθετη άποψη ας την καταθέσει να την συζητήσουμε, αλλά να μην κοροιδευόμαστε και μεταξύ μας. Καλό καλοκαίρι και πάλι και περαστικά μας.

Domenico