Μπορεί σήμερα να τον τιμά και να τον κλαίει όλη η Ελλάδα, αλλά αυτή η αναγνώριση ήρθε στις τελευταίες δεκαετίες της ζωής του. Γιατί ποτέ ο Γλέζος δεν έπαψε να ταυτίζει την ύπαρξή του με την Αριστερά, ακόμα και όταν αυτή η στράτευση στοίχιζε διώξεις, στερήσεις, έως και θανατικές καταδίκες. Ακόμα και αυτές τις αντιμετώπιζε με χαμόγελο ο Μανώλης. Η Αριστερά για τον Γλέζο δεν ήταν απλώς ένα κόμμα, αλλά μια ενότητα αξιών που τις υπηρέτησε με θαυμαστή συνέπεια.
Αυτό του στοίχισε κατά καιρούς ακόμα και την απομόνωση από τον φυσικό πολιτικό χώρο του και τον οδήγησε σε εθελούσιο αυτοπεριορισμό στα μικρά και τα καθημερινά προβλήματα της ιδιαίτερης πατρίδας του.
Μπορεί να μην κατόρθωσε να περάσει το μήνυμα της άμεσης δημοκρατίας που είχε ονειρευτεί, αλλά πρόφτασε να δώσει το προσωπικό παράδειγμα μιας σύγχρονης πολιτικής αντίληψης για την Αριστερά του 21ου αιώνα.
Δεν έπαψε ούτε στιγμή να επιλέγει τα δύσκολα: να βοηθά τους απόκληρους της ζωής -πολιτικούς κρατούμενους, φυλακισμένους, άδικα διωκόμενους, πρόσφυγες, ανεπιθύμητους κάθε είδους-, διαθέτοντας γενναιόδωρα το πολιτικό κεφάλαιο που κανείς δεν του το είχε χαρίσει. Γι' αυτόν τον λόγο μέχρι και σήμερα δεν έλειπαν εκείνοι οι άθλιοι που δεν δίσταζαν να τον συκοφαντούν, αμφισβητώντας ακόμα και την ηρωική πράξη του.
Δεν χώρεσε σε στεγανά ο Γλέζος, όσο και αν κατά καιρούς υπηρέτησε κάποια στενά πολιτικά σχήματα που δεν τον άντεξαν και που και εκείνος δεν μπόρεσε να τους αφήσει τη σφραγίδα του. Αλλά η Αριστερά στο σύνολό της έχει πολλά να διδαχτεί από την προσωπική στάση του και την πολιτική κληρονομιά του.
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου