Για πολλούς έδώ στην «Εφ.Συν.» ο Περικλής Κοροβέσης ήταν ο πατέρας, ο μεγάλος αδελφός, ο ανιδιοτελής και δοτικός φίλος. Θρηνούμε όλοι για την απροσδόκητη απώλειά του.
Θρηνούμε για τον άνθρωπο, τον δημοκρατικό πολίτη, τον κριτικό απέναντι σε όλες τις εξουσίες, τον υπερασπιστή των δικαιωμάτων του ανθρώπου, τον φίλο και εραστή των μειοψηφιών. Τον αγωνιστή που με το βιβλίο του «Οι ανθρωποφύλακες» ξεγύμνωσε τη χούντα των συνταγματαρχών (έκανε σάλο όταν εκδόθηκε στα γαλλικά το 1969, ξύπνησε την κοιμισμένη Ευρώπη) και έκανε γνωστά στην οικουμένη τα βασανιστήρια στα οποία υπέβαλλε αυτή η δράκα των φασιστών τους αγωνιζόμενους, αντιστεκόμενους Έλληνες.
Θρηνούμε έναν από τους τελευταίους γνήσιους Αριστερούς, που έκαναν την ιδεολογία τους πράξη και η ζωή τους ήταν ένα πρότυπο για εξεγερμένους και ερωτευμένους (η επανάσταση και ο έρωτας ήσαν οι κινητήριες δυνάμεις που καθόρισαν τη ζωή του). Έδωσε μεγάλη μάχη τους τελευταίους μήνες με την ασθένεια που τον ταλαιπωρούσε στον οισοφάγο. Ορθιος και χαμογελαστός μάς υποδεχόταν στο σπιτικό του, με τα ποτά του και τα τσιγάρα του, με την ακούραστη, ευγενική και πάντα ευδιάθετη σύντροφό του δίπλα του. (Κουράγιο, Μαρία).
Αμείωτο το ενδιαφέρον του για την εφημερίδα, ήταν εξάλλου από τους πρώτους, μαζί με τον Γιάννη Καλαϊτζή, που πίστεψαν και αγάπησαν με πάθος το συνεταιριστικό μας εγχείρημα. Ελπίζαμε ότι θα καταφέρει και αυτήν τη φορά να βγει νικητής. Όμως το σώμα του ήταν βαριά καταπονημένο από τα βασανιστήρια -δεν άντεξε.
Λάμπρυνε με την παρουσία του την εφημερίδα, αλλά και όλες τις κοινωνίες στις οποίες έζησε. Μετά τον Γλέζο ο Περικλής. Μπορεί, λόγω κορονοϊού, να έφυγαν μόνοι τους, η χώρα όμως, ο λαός, είναι μαζί τους.
«Καλό ταξίδι», Περικλή. Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ.
Ο Περικλής Κοροβέσης γεννήθηκε το 1941 στο Αργοστόλι. Η παιδική του ηλικία σφραγίστηκε από τον εμφύλιο. Όπως διηγείται ο ίδιος: «Ένα από τα σοκ της ζωής μου είναι όταν ήμουν περίπου 8 χρονών και είδα κεφάλια ανταρτών κομμένα στην Πλατεία του Αργοστολιού. Και μετά, όταν συνάντησα ανθρώπους στη δεκαετία του ’50: Μακρονησιώτης, περιπτεράς ο ένας, μανάβης ο άλλος, που είχε στην πλάτη του πολλά χρόνια φυλακή… Κι έλεγα πώς όλοι αυτοί οι άνθρωποι το πήγανε μέχρι τα άκρα; Αυτό με ενέπνευσε, κι αυτό υποστηρίζω μέχρι σήμερα.».
Σπούδασε θέατρο με τον Δημήτρη Ροντήρη, σημειολογία με τον Ρόναλντ Μπαρθς και παρακολούθησε μαθήματα με τον Βιντάλ Νακέτ στο Παρίσι.
Όταν ήρθε η χούντα ο Περικλής Κοροβέσης εντάχθηκε στο αντιδικτατορικό κίνημα και ήταν από τους πρώτους που συνελήφθησαν για τη δράση τους.
Όπως είπε ο ίδιος: «Αυτό που μου έδωσε τη δύναμη να μη λυγίσω στα ηλεκτροσόκ και τα υπόλοιπα βασανιστήρια στα κρατητήρια ήταν η συντροφικότητα και η φιλία. Το γεγονός ότι ήμουν μέσα και οι υπόλοιποι σύντροφοι έξω με βοήθησε υπερασπιστώ τους ανθρώπους και τα ιδανικά που περνάνε μέσα από τη φιλία».
Ο Περικλής Κοροβέσης, μέσω του εμβληματικού βιβλίου του «Ανθρωποφύλακες» έκανε γνωστά τα φριχτά βασανιστήρια της Χούντας των Συνταγματαρχών σε όλο τον κόσμο μέσα από τις προσωπικές του μαρτυρίες. Στην Ελλάδα το βιβλίο κυκλοφόρησε μυστικά το 1969 και μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες προκαλώντας παγκόσμιο ενδιαφέρον.
Το 1998 εκλέχθηκε δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο Αθηναίων, με το συνδυασμό του Λέοντα Αυδή (ΚΚΕ). Μεταξύ 2007-2009 διετέλεσε βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στην Α’ περιφέρεια Αθηνών. Το 2009 αποχώρησε και υπήρξε ιδιαίτερα επικριτικός απέναντι στην πολιτική που ακολούθησε η κυβέρνηση Τσίπρα. Είχε πει μάλιστα μάλιστα πως «η αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ είναι η ταφόπετρα του κινήματος και θα πάρει πολλές δεκαετίες μέχρι να ξαναδιαμορφωθεί μια άλλη αριστερά».
O θάνατος του Περικλή Κοροβέση είναι και μια μεγάλη απώλεια για τον Τύπο, αφού τα άρθρα του παλαιότερα στην Ελευθεροτυπία, την Εποχή, το λογοτεχνικό περιοδικό Γαλέρα και πιο πρόσφατα στην Εφημερίδα των Συντακτών ήταν μια όαση αξιοπρέπειας και αντίστασης και τα χαρακτήριζε η ριζοσπαστική ματιά, η αμφισβήτηση αλλά και η ευρυμάθεια.
Η αγωνιστική δράση του Περικλή Κοροβέση δεν σταμάτησε με την πτώση της δικτατορίας αλλά εξελίχθηκε, με νέες μορφές, από τις αρχές της μεταπολίτευσης μέχρι σήμερα. ‘Όπως έλεγε «για μένα αριστερός είναι αυτός που δίνει αξία στο λόγο και όχι στο χρήμα και δεσμεύεται. Τον δεσμεύει ο λόγος του».
prin.gr
Θρηνούμε για τον άνθρωπο, τον δημοκρατικό πολίτη, τον κριτικό απέναντι σε όλες τις εξουσίες, τον υπερασπιστή των δικαιωμάτων του ανθρώπου, τον φίλο και εραστή των μειοψηφιών. Τον αγωνιστή που με το βιβλίο του «Οι ανθρωποφύλακες» ξεγύμνωσε τη χούντα των συνταγματαρχών (έκανε σάλο όταν εκδόθηκε στα γαλλικά το 1969, ξύπνησε την κοιμισμένη Ευρώπη) και έκανε γνωστά στην οικουμένη τα βασανιστήρια στα οποία υπέβαλλε αυτή η δράκα των φασιστών τους αγωνιζόμενους, αντιστεκόμενους Έλληνες.
Θρηνούμε έναν από τους τελευταίους γνήσιους Αριστερούς, που έκαναν την ιδεολογία τους πράξη και η ζωή τους ήταν ένα πρότυπο για εξεγερμένους και ερωτευμένους (η επανάσταση και ο έρωτας ήσαν οι κινητήριες δυνάμεις που καθόρισαν τη ζωή του). Έδωσε μεγάλη μάχη τους τελευταίους μήνες με την ασθένεια που τον ταλαιπωρούσε στον οισοφάγο. Ορθιος και χαμογελαστός μάς υποδεχόταν στο σπιτικό του, με τα ποτά του και τα τσιγάρα του, με την ακούραστη, ευγενική και πάντα ευδιάθετη σύντροφό του δίπλα του. (Κουράγιο, Μαρία).
Αμείωτο το ενδιαφέρον του για την εφημερίδα, ήταν εξάλλου από τους πρώτους, μαζί με τον Γιάννη Καλαϊτζή, που πίστεψαν και αγάπησαν με πάθος το συνεταιριστικό μας εγχείρημα. Ελπίζαμε ότι θα καταφέρει και αυτήν τη φορά να βγει νικητής. Όμως το σώμα του ήταν βαριά καταπονημένο από τα βασανιστήρια -δεν άντεξε.
Λάμπρυνε με την παρουσία του την εφημερίδα, αλλά και όλες τις κοινωνίες στις οποίες έζησε. Μετά τον Γλέζο ο Περικλής. Μπορεί, λόγω κορονοϊού, να έφυγαν μόνοι τους, η χώρα όμως, ο λαός, είναι μαζί τους.
«Καλό ταξίδι», Περικλή. Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ.
efsyn.gr
Ο Περικλής Κοροβέσης γεννήθηκε το 1941 στο Αργοστόλι. Η παιδική του ηλικία σφραγίστηκε από τον εμφύλιο. Όπως διηγείται ο ίδιος: «Ένα από τα σοκ της ζωής μου είναι όταν ήμουν περίπου 8 χρονών και είδα κεφάλια ανταρτών κομμένα στην Πλατεία του Αργοστολιού. Και μετά, όταν συνάντησα ανθρώπους στη δεκαετία του ’50: Μακρονησιώτης, περιπτεράς ο ένας, μανάβης ο άλλος, που είχε στην πλάτη του πολλά χρόνια φυλακή… Κι έλεγα πώς όλοι αυτοί οι άνθρωποι το πήγανε μέχρι τα άκρα; Αυτό με ενέπνευσε, κι αυτό υποστηρίζω μέχρι σήμερα.».
Σπούδασε θέατρο με τον Δημήτρη Ροντήρη, σημειολογία με τον Ρόναλντ Μπαρθς και παρακολούθησε μαθήματα με τον Βιντάλ Νακέτ στο Παρίσι.
Όταν ήρθε η χούντα ο Περικλής Κοροβέσης εντάχθηκε στο αντιδικτατορικό κίνημα και ήταν από τους πρώτους που συνελήφθησαν για τη δράση τους.
Όπως είπε ο ίδιος: «Αυτό που μου έδωσε τη δύναμη να μη λυγίσω στα ηλεκτροσόκ και τα υπόλοιπα βασανιστήρια στα κρατητήρια ήταν η συντροφικότητα και η φιλία. Το γεγονός ότι ήμουν μέσα και οι υπόλοιποι σύντροφοι έξω με βοήθησε υπερασπιστώ τους ανθρώπους και τα ιδανικά που περνάνε μέσα από τη φιλία».
Ο Περικλής Κοροβέσης, μέσω του εμβληματικού βιβλίου του «Ανθρωποφύλακες» έκανε γνωστά τα φριχτά βασανιστήρια της Χούντας των Συνταγματαρχών σε όλο τον κόσμο μέσα από τις προσωπικές του μαρτυρίες. Στην Ελλάδα το βιβλίο κυκλοφόρησε μυστικά το 1969 και μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες προκαλώντας παγκόσμιο ενδιαφέρον.
Το 1998 εκλέχθηκε δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο Αθηναίων, με το συνδυασμό του Λέοντα Αυδή (ΚΚΕ). Μεταξύ 2007-2009 διετέλεσε βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στην Α’ περιφέρεια Αθηνών. Το 2009 αποχώρησε και υπήρξε ιδιαίτερα επικριτικός απέναντι στην πολιτική που ακολούθησε η κυβέρνηση Τσίπρα. Είχε πει μάλιστα μάλιστα πως «η αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ είναι η ταφόπετρα του κινήματος και θα πάρει πολλές δεκαετίες μέχρι να ξαναδιαμορφωθεί μια άλλη αριστερά».
O θάνατος του Περικλή Κοροβέση είναι και μια μεγάλη απώλεια για τον Τύπο, αφού τα άρθρα του παλαιότερα στην Ελευθεροτυπία, την Εποχή, το λογοτεχνικό περιοδικό Γαλέρα και πιο πρόσφατα στην Εφημερίδα των Συντακτών ήταν μια όαση αξιοπρέπειας και αντίστασης και τα χαρακτήριζε η ριζοσπαστική ματιά, η αμφισβήτηση αλλά και η ευρυμάθεια.
Η αγωνιστική δράση του Περικλή Κοροβέση δεν σταμάτησε με την πτώση της δικτατορίας αλλά εξελίχθηκε, με νέες μορφές, από τις αρχές της μεταπολίτευσης μέχρι σήμερα. ‘Όπως έλεγε «για μένα αριστερός είναι αυτός που δίνει αξία στο λόγο και όχι στο χρήμα και δεσμεύεται. Τον δεσμεύει ο λόγος του».
prin.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου