Ερείπια

Αυτή τη στιγμή δεν διακρίνεται στον ορίζοντα αντίπαλος που θα νικήσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη στις κάλπες – με την υπεροπλία που διαθέτει, έναντι όλων. Είναι τόσο ισχυρός, όσο δεν υπήρξε κανένας άλλος Πρωθυπουργός της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας. 

Όχι γιατί θεωρείται σπουδαία πολιτική προσωπικότητα, είναι ταγός, ή αναγνωρίζεται ως μεγάλη φυσιογνωμία της εποχής. Στη ζώνη της μετριότητας κινείται, ως άτομο. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναδείχθηκε ως κληρονόμος, από μηχανουργίες του παρασκηνίου και η επικυριαρχία του σε κάθε τομέα του εθνικού βίου είναι «διοικητική». Σ’ αυτό το επίπεδο, ελέγχει το κόμμα του, το κράτος, το Κοινοβούλιο, την προεδρία της Δημοκρατίας, τη Δικαιοσύνη, την Ενημέρωση, την Εκκλησία, τη ροή του χρήματος, τους κοινοτικούς πόρους και – το μεγαλύτερο πλεονέκτημα – την… αντιπολίτευση! 

Ο Αλέξης Τσίπρας, ως μόνος πολιτικός της εποχής με υπέρτερη δημόσια παρουσία απέναντι του, αυτοχειριάσθηκε πολιτικά και εξοντώθηκε. Πλέον ο Μητσοτάκης δεν είναι κοινοβουλευτικός Πρωθυπουργός, αλλά αυτό που είχε – εκών, άκων – εκστομίσει από τη Θεσσαλονίκη: – Κυβερνήτης! Με νοοτροπία ανεξέλεγκτου άρχοντα. Ως υιός του πατρός – που υπήρξε απεχθές μοντέλο πολιτικού στην μεταπολεμική Ελλάδα – έχει μετατρέψει σε οικογενειακή «αυτοκρατορία του κακού», τη νότια πλευρά της Βαλκανικής. 

Προβάλλεται ως «διακυβέρνηση με πυγμή», αλλά η κυριαρχία της δεν προκύπτει από τις πολιτικές αρετές από και τα αγαθά επιτεύγματά του. Είναι απλώς το είδωλό του στο μιντιακό δίκτυο, που οικοδόμησε μέσω συμφωνιών με ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες που ελέγχουν τα ΜΜΕ.

Υποστηρίζεται από δραστηριότητες, που μόνο θεμιτές δεν είναι σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή Δημοκρατία. Πχ η παρακολούθηση πολιτικών αντιπάλων, υπουργών, στρατιωτικών και δημοσιογράφων – για να μείνουμε μόνο στην ΕΥΠ. Όπως επίσης οι ανίερες συναλλαγές, με πρόσωπα από άλλους πολιτικούς χώρους. Με αυτές τις προϋποθέσεις κατασκευάζεται το προφίλ ενός «επιτυχημένου» Πρωθυπουργού. 

Βελτιώνει τους αριθμούς στην οικονομία της χώρας – με τρόπο που προκαλεί τον έπαινο, από όσους ενδιαφέρονται μόνο για τους αριθμούς. Ωστόσο το κεντρικό ερώτημα είναι η χρήση της ισχύος του. Πώς αξιοποιεί τη δύναμή του και την απόλυτη ελευθέρια κινήσεων, σε ό,τι αφορά στη χώρα, την κοινωνία, την οικονομία και τους θεσμούς; 

Οι απαντήσεις βρίσκονται κάτω από το σελοφάν της προβολής του. 

– Έχει υποτάξει τη χώρα στον υπερατλαντικό παράγοντα και την οδηγεί σε επώδυνους συμβιβασμούς με την Τουρκία. 

– Εκποιεί, με αδιαφάνεια, κρατική περιουσία που αφαιρεί από τον ελληνικό λαό, ως ιδιοκτήτη της. 

– Οργανώνει την αναδιανομή του πλούτου υπέρ των ολίγων και των ξένων. 

– Καταλύει τους θεσμούς και οδηγεί τη χώρα σε ανυποληψία στην Ευρώπη, σε ό,τι αφορά στο κράτος Δικαίου. 

– Μετατρέπει τα συστήματα Εκπαίδευσης Υγείας, Ασφάλισης, Πρόνοιας, από ευθύνη κρατικής μέριμνας για όλους, σε πεδία ιδιωτικής κερδοσκοπίας. 

– Τροφοδοτεί τη φαυλότητα και τον κομματισμό, τη σήψη και τη διαφθορά, τα σκάνδαλα και τη συγκάλυψη, την υποταγή της πολιτικής στην εξουσία του χρήματος. 

Αυτή τη στιγμή δεν διακρίνεται στον ορίζοντα αντίπαλος που θα τον νικήσει στις κάλπες – με την υπεροπλία που διαθέτει, έναντι όλων. Το «σύστημα Μητσοτάκη» θα πέσει επί των ερείπιων του…

Του Γιώργου Λακόπουλου

ieidiseis.gr