Και επειδή στα μέρη μας εκτός από το φιλότιμο που λέμε αυτοθαυμαζόμενοι πως υπάρχει, υπάρχει και η φιλοτιμία με την πρώτη της έννοια, της άγριας φιλοδοξίας, δεν μπορούμε να ξέρουμε ποιον δρόμο θα ακολουθήσει ο καθείς για να βάλει την υπογραφή του φαρδιά πλατιά στην Ιστορία. Ο κ. Γεωργιάδης λοιπόν, που πριν γίνει υπουργός Ναυτιλίας ήταν πρωθυπουργός του τηλεοπτικού κιτς στην ουρλιάζουσα ελληνοκαπηλική εκδοχή του, κατέληξε ύστερα από ώριμη σκέψη ότι το ασφαλέστερο σημείο για να βάλει το σημάδι του ήταν οι πινακίδες του υφυπουργείου.
Κι έτσι τις αναβάθμισε. Ή, σύμφωνα με το σκεπτικό του, τις εξελλήνισε. Τουτέστιν, από καφέ που ήταν είπε να βάλουν αιγαιοπρεπείς γαλάζιες, κυρίως δε πρόσταξε να γράψουν με τόνους και πνεύματα τον βαρύτατο τίτλο του, «Υφυπουργός Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας (Αρμοδιότητες Ναυτιλίας)». Και επειδή περισπωμένες δεν μπαίνουν στις συγκεκριμένες λέξεις, όλη αυτή η φασαρία έγινε για να προστεθούν δύο δασείες, δύο ψιλές, καθώς και μια οξεία στο «και». Αν ξέραμε πόσο στοίχισε η «εξελληνιστική» επιχείρηση, θα κάναμε τη διαίρεση, αλλά ας μη μας πιάνει η τσιγκουνιά. Αλλωστε, ο υφυπουργός άλλαξε και τις υπόλοιπες ταμπέλες του (του;), «Αίθουσα συσκέψεων» κ.τ.λ., οπότε το ανά ψιλή ή δασεία κόστος μειώνεται αισθητά.
Κι όλα αυτά για τρεις μήνες, όσο θα κρατήσει η συγκυβέρνηση, αφού ο επόμενος ναυτιλίαρχος θα επανέλθει στο μονοτονικό· εκτός πια και ο υφυπουργός ξέρει από τον παντογνώστη και των πάντων ρυθμιστή αρχηγό του ότι η μεσοβασιλεία του θα κρατήσει περισσότερο. Αλλά τι σημασία έχει η τριμηνία; Οταν ξέρεις ότι κάπως έτσι ξεκίνησε την πορεία του και το «Φανή θεκέλ φαρές», το «Μολών λαβέ», το «Εν τούτω νίκα» και οι άλλες φράσεις που σημάδεψαν την Ιστορία, γιατί να μην περιμένεις ότι θα τη σημαδέψει και η εκλαμπρότητά σου με τις πολυτονικές της παρεμβάσεις;
Του Παντελή Μπουκάλα
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου