Είναι βέβαιο πως η σημερινή κυβέρνηση θα μπορούσε να στηριχτεί μόνο στα δύο κόμματα εξουσίας. Αρκούσαν οι βουλευτές τους, έστω και αν κάποιοι από αυτούς τελικά δεν δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης όπως απειλούν (π.χ. Καμμένος).
Ομως, οι δύο πολιτικοί αρχηγοί συμφώνησαν στη συμμετοχή και του ακροδεξιού ΛΑΟΣ. Με αποτέλεσμα, για πρώτη φορά στη μεταπολιτευτική δημοκρατία μας εκπρόσωποι των πιο αποκρουστικών απόψεων που υπάρχουν σε όλο τον κόσμο να καταλαμβάνουν στη χώρα μας υπουργικούς θώκους.
Το ερώτημα είναι γιατί δέχτηκαν οι πρόεδροι ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. να συγκυβερνήσουν, έστω για μικρό χρονικό διάστημα, με τον Βορίδη και τον Αδωνι. Η απάντηση είναι πως ήθελαν να δημιουργήσουν την εικόνα ενός ευρύτερου κυβερνητικού σχηματισμού, ο οποίος δεν στηρίζεται μόνο από τα δύο κόμματα. Ηθελαν και οι δύο να μας πείσουν πως αυτή η κυβέρνηση στηρίζεται σε μια πλειοψηφία που ξεπερνά αυτή των κομμάτων τους. Και δεν ήθελαν ακόμα να δείξουν πως αυτοί οι δύο που (ισχυρίζονται ότι) έχουν τόσα πολλά να χωρίσουν, ενώνονται για να συγκυβερνήσουν. Τον ήθελαν σαν «κερασάκι» τον ΛΑΟΣ δηλαδή, για επικοινωνιακούς περισσότερο λόγους.
Αυτή η κίνησή τους, ωστόσο, προκαλεί τεράστια ζητήματα. Το πιο βασικό, ότι απενοχοποιεί τις ακροδεξιές απόψεις και τους εκπροσώπους τους. Οταν ένας πολιτικός που ζητάει τη μαζική απέλαση μεταναστών και υπερασπίζεται δικτάτορες ορίζεται ως υπουργός, αυτόματα στο συλλογικό υποσυνείδητο αποκτά ενός είδους νομιμοποίηση αυτών των απόψεων που εκφράζει. Και αυτό είναι ό,τι χειρότερο για μια χώρα όπου η ακροδεξιά είχε σχεδόν περιθωριοποιηθεί...
Του Γιάννη Παντελάκη
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου