Η Ελλάδα επαναστάτησε, όταν γνώρισε τον διαφωτισμό. Κάναμε την επανάσταση και μετά δημιουργήσαμε κράτος. Πέρασαν 200 χρόνια νεότερης ιστορίας χωρίς ν' αποκτήσει η χώρα την παιδεία που θα της άνοιγε τα μάτια.
Η σοβαρότητα της οικονομικής κρίσης οφείλεται στη σπατάλη του δημοσίου χρήματος, στο συνεχή δανεισμό που προήλθε από καταχρήσεις και έλλειψη ελέγχου, στην εξαγορά ψυχών με παροχές απ' τον προϋπολογισμό, στη χρεωκοπία των συνεταιρισμών και της γεωργίας με τις αποζημιώσεις και τόσα άλλα "ων ουκ έστι αριθμός".
Αποδείχθηκε η χρεωκοπία όσων μας κυβέρνησαν. Το δίλημμα είναι η οπισθοδρόμηση, η ομφαλοσκόπηση, ο απομονωτισμός ή η παραμονή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα, την κοινή ευρωπαϊκή κουλτούρα; Οφείλεται μια απάντηση απ' τον καθένα ξεχωριστά, αλλά και τους θεσμικούς φορείς της κοινωνίας.
Η καθίζηση των μισθών, ημερομισθίων, συντάξεων. Η αποκρατικοποίηση των πάντων και το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου. Η εξαφάνιση της παραγωγικής δραστηριότητας. Η διαρκής λιτότητα που ευαγγελίζονται το ΔΝΤ και το Γαλλογερμανικό Διευθυντήριο της ΕΕ δεν οδηγούν στο ξεπέρασμα της κρίσης, στην ανάπτυξη, στην αναζωπύρωση της οικονομίας, στην πρόοδο και την ευημερία. Επιτέλους, εξέλιπε παντελώς ο κοινός νους απ' τους ιθύνοντες και κοσμοκράτορες (ΔΝΤ, ΠΟΕ, Τράπεζες, χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, κυβερνήσεις καπιταλιστικών κρατών);
Τι μέλλει γενέσθαι εν' όψει μιας βαθιάς ύφεσης μέχρι το 2015 τουλάχιστον; Η κοινωνία είναι ένα βήμα πριν απ' την έκρηξη. Η αυτοχειρία δεν είναι επιλογή.
Η σοβαρότητα της οικονομικής κρίσης οφείλεται στη σπατάλη του δημοσίου χρήματος, στο συνεχή δανεισμό που προήλθε από καταχρήσεις και έλλειψη ελέγχου, στην εξαγορά ψυχών με παροχές απ' τον προϋπολογισμό, στη χρεωκοπία των συνεταιρισμών και της γεωργίας με τις αποζημιώσεις και τόσα άλλα "ων ουκ έστι αριθμός".
Αποδείχθηκε η χρεωκοπία όσων μας κυβέρνησαν. Το δίλημμα είναι η οπισθοδρόμηση, η ομφαλοσκόπηση, ο απομονωτισμός ή η παραμονή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα, την κοινή ευρωπαϊκή κουλτούρα; Οφείλεται μια απάντηση απ' τον καθένα ξεχωριστά, αλλά και τους θεσμικούς φορείς της κοινωνίας.
Η καθίζηση των μισθών, ημερομισθίων, συντάξεων. Η αποκρατικοποίηση των πάντων και το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου. Η εξαφάνιση της παραγωγικής δραστηριότητας. Η διαρκής λιτότητα που ευαγγελίζονται το ΔΝΤ και το Γαλλογερμανικό Διευθυντήριο της ΕΕ δεν οδηγούν στο ξεπέρασμα της κρίσης, στην ανάπτυξη, στην αναζωπύρωση της οικονομίας, στην πρόοδο και την ευημερία. Επιτέλους, εξέλιπε παντελώς ο κοινός νους απ' τους ιθύνοντες και κοσμοκράτορες (ΔΝΤ, ΠΟΕ, Τράπεζες, χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, κυβερνήσεις καπιταλιστικών κρατών);
Τι μέλλει γενέσθαι εν' όψει μιας βαθιάς ύφεσης μέχρι το 2015 τουλάχιστον; Η κοινωνία είναι ένα βήμα πριν απ' την έκρηξη. Η αυτοχειρία δεν είναι επιλογή.
Domenico
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου