Από τη χούντα στη σαρία

Ολοταχώς προς ένα καθεστώς εκδημοκρατισμένης... σαρία οδεύει η Αίγυπτος, μετά την ολοκλήρωση και του δεύτερου γύρου των βουλευτικών εκλογών στα μέσα της περασμένης εβδομάδας.

Με τα κόμματα του μετριοπαθούς ή φονταμενταλιστικού πολιτικού ισλάμ να παγιώνουν πλέον την συντριπτική νίκη που πέτυχαν στον πρώτο γύρο πριν από μερικές εβδομάδες, τα κοσμικά και
φιλελεύθερα κόμματα περιορίζονται σε ρόλο κοινοβουλευτικού κομπάρσου.



Η εκλογική επιτυχία των ισλαμικών κομμάτων έχει λύσει τη γλώσσα των ηγετών τους και είναι ενδεικτική η στροφή που πραγματοποιεί το Κόμμα Ελευθερίας και Δικαιοσύνης των Αδελφών Μουσουλμάνων -που έχει πρωτεύσει στις κάλπες συγκεντρώνοντας σους δύο γύρους πάνω από 47% των ψήφων- δηλώνοντας τώρα ότι τάσσεται υπέρ μιας πολυκομματικής, πλουραλιστικής δημοκρατίας με σεβασμό στα πολιτικά δικαιώματα, με την ταυτόχρονη όμως εφαρμογή του ισλαμικού νόμου.

Η πιθανότητα μετεξέλιξης προς ένα θεοκρατικό καθεστώς ενισχύεται από το γεγονός ότι το δεύτερο σε εκλογική δύναμη κόμμα Αλ Νουρ των φανατικών σαλαφιστών έχει διακηρύξει την επιβολή της σαρία χωρίς «εκπτώσεις» στην εφαρμογή της, προοπτική που πυροδοτεί σοβαρές ανησυχίες στους κύκλους των μη μουσουλμάνων Αιγυπτίων για ξέσπασμα πογκρόμ εναντίον τους.

Η βεβαιότητα της ανάδυσης ισλαμικής βουλής στην μετα-Μουμπάρακ Αίγυπτο προκαλεί αναταράξεις και στους κύκλους της στρατιωτικής ελίτ που κυβερνά τη χώρα μέσω του μετεπαναστατικού Υπατου Συμβουλίου Ενόπλων Δυνάμεων. Η στρατιωτική χούντα δεν μπορεί πλέον ούτε να σχεδιάσει την πολιτική διαχείριση της χώρας ούτε να περιμένει από το εκλεγμένο Κοινοβούλιο να επιλύσει μια πιθανή σύγκρουση τύπου Τουρκίας, ανάμεσα στους ισλαμιστές και τους στρατιωτικούς.

Σύμφωνα με το ισχύον σύνταγμα -που πρόκειται να αναθεωρηθεί από τη νέα Βουλή- η στρατιωτική χούντα μπορεί να διορίσει 10 δικούς της βουλευτές που θα καταλάβουν τα έδρανά τους ανάμεσα στους άλλους 498 εκλεγμένους συναδέλφους τους των πολιτικών κομμάτων. Μέχρι τώρα, οι δύο εκλογικοί γύροι δίνουν αθροιστικά στα δύο μεγάλα ισλαμικά κόμματα (των Αδελφών Μουσουλμάνων και του Αλ Νουρ) ποσοστό εδρών πάνω από 65 τοις εκατό, ενώ στις... λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις που μάλιστα ήταν εκείνες που ανέτρεψαν τον Μουμπάρακ, ποσοστό κάτω του 30%.

Ετσι, με τους στρατιωτικούς να προετοιμάζονται για εσωτερική σύγκρουση με τους ισλαμιστές, και τους φιλελεύθερους, αριστερούς και δημοκράτες να αναζητούν πολιτικό ρόλο μετά την επιτυχή ιστορική εξέγερσή τους, το ενδιαφέρον εστιάζεται στις επόμενες εκλογές, εντός του Ιανουαρίου. Σε αυτές, αντίθετα με τις άλλες των δύο πρώτων γύρων, δεν θα εκλεγούν βουλευτές -για να αναδειχθεί μέσω αυτών η δύναμη των κομμάτων- αλλά θα ψηφιστούν απευθείας τα κόμματα για να τεκμηριωθεί η πολιτική τους δύναμη. Ολα αυτά για την Κάτω Βουλή, διότι υπάρχει και η Ανω Βουλή, η σύνθεση της οποίας θα προκύψει από άλλες τρεις ανάλογες εκλογικές αναμετρήσεις στις αρχές του 2012.

Αυτός ο ιλιγγιώδης εκλογικός χορός θα οδηγήσει στην εκλογή προέδρου στα μέσα του 2012, ανοίγοντας επιτέλους το δρόμο για την εφαρμογή μιας πολυκομματικής πολιτικής διαχείρισης -τουλάχιστον στη θεωρία. Η νέα Εθνοσυνέλευση θα αναλάβει να σχηματίσει μια επιτροπή από 100 μέλη που θα υλοποιήσει την πολυαναμενόμενη συνταγματική μεταρρύθμιση στη χώρα. Είναι πλέον βέβαιο ότι η πλειοψηφία αυτών των μελών θα ανήκει στον ισλαμικό χώρο, γεγονός που οδηγεί ήδη τη στρατιωτική χούντα στην απόφαση να παρέμβει έγκαιρα ανακοινώνοντας ότι θα υπάρξει και μια δεύτερη, παράλληλη επιτροπή στρατιωτικών που θα «βοηθήσει» την Εθνοσυνέλευση στην τελική επιλογή των «100».

Κι όλα αυτά, με τα προοδευτικά κόμματα και την εργατική τάξη -τους πραγματικούς πρωταγωνιστές της αιγυπτιακής εξέγερσης- να έχουν περιθωριοποιηθεί μέσω των εκλογών, μη διαθέτοντας ούτε το λαϊκισμό ούτε το χρήμα των ισλαμικών κομμάτων για να διαμορφώσουν συνειδήσεις και να αγοράσουν ψήφους.

Του Αχιλλέα Φακατσέλη

Ελευθεροτυπία