Γιώργος Παπανδρέου: Το 1996 δήλωσε σε συνέντευξή του στον Σταύρο Θεοδωράκη, πως αν δεν τον έλεγαν Παπανδρέου θα ήταν καθηγητής σε Πανεπιστήμιο του εξωτερικού, είτε θα δούλευε εθελοντικά σε γκέτο μαύρων στην Αμερική. Δυστυχώς, για όλους εμάς, τον λένε Παπανδρέου και ως εκ τούτου έγινε αρχηγός του ΠΑΣΟΚ. Είναι ο μόνος που ζήτησε να επικυρωθεί η παράδοση του δαχτυλιδιού από τον Κώστα Σημίτη καλώντας τους πολίτες να λάβουν μέρος σε μια παρωδία ψηφίζοντας έναν μόνο υποψήφιο! Στις εσωκομματικές εκλογές του 2007 συμμάχησε με το λεγόμενο βαθύ ΠΑΣΟΚ (βλ. Νίκο Φωτόπουλο), για να επικρατήσει του αντιπάλου του.
Τα γραμμάτια αυτής της εξυπηρέτησης τα ξεπλήρωσε σήμερα μη θίγοντας τα κακώς κείμενα του δημοσίου τομέα, τα προνόμια των λίγων, αλλά σφαγιάζοντας χαμηλόμισθους και συνταξιούχους. Έφερε στην Ελλάδα και στην Ευρώπη το ΔΝΤ και συνέβαλλε τα μέγιστα στην απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας. Κι επειδή σε μικρές χώρες, όπως η Ελλάδα, όπου οι θεσμοί υπολειτουργούν παίζουν καίριο ρόλο τα πρόσωπα, είναι βέβαιο πως αν το 2007 είχε εκλεγεί ο Ευάγγελος Βενιζέλος θα ήταν άλλη η τροπή της ιστορίας (χωρίς αυτό να σημαίνει πως ο Βενιζέλος δεν έχει κάνει σημαντικά λάθη, όπως η εισήγηση του νόμου περί (μη) ευθύνης Υπουργών). Αν θέλουμε να εξετάσουμε ένα κλασσικό τύπο βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, θα πρέπει ν' αναφερθούμε στον Χρήστο Πρωτόπαπα. Χρησιμοποιώντας τη συνδικαλιστική ηγεσία στη ΓΣΕΕ ως πολιτικό προθάλαμο εξελέγη βουλευτής και συνεχίζει να εκλέγεται.
Κώστας Καραμανλής: Έγινε αρχηγός κόμματος εν μία νυκτί ελέω κομματικής καμαρίλας και πολιτικών βαρόνων τύπου Κεφαλογιάννη και Βαρβιτσιώτη, χωρίς να έχει διακριθεί σε κανένα πεδίο της ζωής, όχι μόνον της πολιτικής. Πεντέμιση χρόνια του ήταν αρκετά για να καταστρέψει τη χώρα, αν και από τον πρώτο χρόνο απέδειξε την πλήρη διαχειριστική του ανικανότητα. Ανέχθηκε πολλά σκάνδαλα, τα οποία η κυβέρνησή του συγκάλυψε στις περισσότερες των περιπτώσεων. Το πιθανότερο είναι ότι δεν μπορεί να διοικήσει ούτε περίπτερο. Όποιος θέλει ν' αναφερθεί σε βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας δεν πρέπει να ξεχνάει τις λέξεις πολιτική δυναστεία, τζάκι, βαρωνεία. Άτομα που δεν έχουν εργαστεί ποτέ και ξαφνικά στα 30 τους χρόνια λόγω ονόματος εκλέγονται βουλευτές (βλ. Κυριάκος Μητσοτάκης κ.α.).
Αλέκα Παπαρήγα: Ισόβια αρχηγός κόμματος. Δεν επιθυμεί τη συνεργασία με κανέναν και θα περιμένει να της δώσει 45% ο λαός για να κυβερνήσει. Δεν σέβεται το Σύνταγμα γιατί είναι αντιλαϊκό, εντούτοις εκμεταλλεύεται όλα τα δικαιώματα που παρέχει.
Λιάνα Κανέλλη: Είναι θυμωμένη απ' όταν γεννήθηκε. Έχει πιάσει στασίδι σε πρωϊνές εκπομπές και πολεμάει το σύστημα από μέσα. Ξεπέρασε τον εαυτό της εμφανιζόμενη στη Βουλή μ' ένα καρβέλι κι' ένα μπουκάλι γάλα. Το ΚΚΕ την ανέχεται γιατί του φέρνει δεκάδες χιλιάδες ψήφους.
Γιώργος Καρατζαφέρης: Μετρ της πολιτικής κωλοτούμπας. Εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τα ιδιωτικά κανάλια και απολαμβάνει της μεγαλύτερης προβολής από τα δελτία ειδήσεων. Έχει συνασπίσει στο κόμμα του ακροδεξιούς, τηλεοπτικούς αστέρες και απογοητευμένους Νεοδημοκράτες. Έστρωσε το δρόμο για τη Χρυσή Αυγή. Πιστεύει ότι θα γίνει Πρωθυπουργός.
Το πουλέν του κ. Καρατζαφέρη είναι ο Άδωνις Γεωργιάδης. Έγινε γνωστός στο πανελλήνιο τσιρίζοντας σε όλες τις εκπομπές απ' το πρωί μέχρι το βράδυ. Οφείλει τις μισές ψήφους στη γυναίκα του.
Αλέκος Αλαβάνος: Αφού πρώτα έδωσε το δαχτυλίδι στον Αλέξη Τσίπρα ναρκοθετώντας τις εσωκομματικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ, εν συνεχεία άρχισε να τον υπονομεύει και ίδρυσε νέο πολιτικό φορέα.
Ο κατάλογος αυτός είναι ενδεικτικός. Μόνον ένα βιβλίο θα μπορούσε να περιγράψει τα δεκάδες σκάνδαλα που έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια (Χρηματιστήριο, προσλήψεις κολλητών, υποκλοπές, ομόλογα, Siemens, Βατοπέδι κ.ο.κ.) και έχουν συμβάλλει στην πλήρη απαξίωση του πολιτικού συστήματος.
Β.Ξ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου