Θέλεις γερμανικά ομόλογα; Πλήρωσε!

Ακούγεται... σχιζοφρενικό, αλλά τη Δευτέρα έγινε πραγματικότητα: όποιος ήθελε να δανείσει το γερμανικό κράτος αγοράζοντας έντοκα γραμμάτια εξάμηνης διάρκειας, έπρεπε να ήταν έτοιμος όχι να εισπράξει τόκους, έστω και χαμηλούς, αλλά να... βγάλει λεφτά από την τσέπη του και να δώσει το «κάτι τις» στην κυβέρνηση Μέρκελ που θα έχει τη μεγαλοψυχία μετά από έξι μήνες να του ξαναδώσει τα λεφτά του χωρίς βεβαίως τον παραμικρό τόκο!

Οχι, δεν κάνουμε κακόγουστα αστεία για να μπερδέψουμε τους αδαείς. Οχι, δεν αναφερόμαστε σε «μυστήριες» συναλλαγές της δευτερογενούς αγοράς. Μιλάμε για το πρωτοφανές γεγονός να βγαίνει η ίδια η γερμανική κυβέρνηση για να ζητήσει από τις αγορές, από τους επενδυτές 3,9 δισεκατομμύρια ευρώ δάνειο εξάμηνης διάρκειας και αυτοί όχι μόνο να δέχονται να δανείσουν τη Γερμανία, όχι μόνο να μη ζητούν ούτε ένα ευρώ τόκο για τα δισεκατομμύρια που τη δανείζουν, αλλά να δέχονται να καταβάλουν αυτοί, οι δανειστές... τόκο στη Γερμανία που δανείζουν!

Το Βερολίνο δηλαδή πήρε 3,9 δισ. ευρώ με... αρνητικό (!!!) επιτόκιο -0,012% που σημαίνει ότι οι δανειστές της Γερμανίας της έδωσαν από πάνω και 242.000 ευρώ που δέχτηκε να τη δανείσουν σχεδόν τέσσερα δισεκατομμύρια και απλώς θα τους τα ξαναδώσει πίσω μετά από έξι μήνες. Μιλάμε για πρωτοφανή φαινόμενα. «Ποτέ δεν είχε συμβεί κάτι ανάλογο», δήλωσε εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών.

Προχθές επίσης τα διετή γερμανικά ομόλογα (στη δευτερογενή όμως αγορά) είχαν επιτόκιο... 0,14%, δηλαδή το χαμηλότερο που έχει καταγραφεί ποτέ. Αλλά και τα δεκαετή γερμανικά ομόλογα είχαν επιτόκιο μόλις 1,8%. Για να καταλάβουμε συγκριτικά τι σημαίνει αυτό, αρκεί να πούμε ότι το 2002 που μόλις είχε εισαχθεί το ευρώ σε γενική χρήση, δεν υπήρχε καμιά κρίση και το κλίμα ευφορίας ήταν στα ουράνια, η Γερμανία πλήρωνε επιτόκιο μεγαλύτερο του 5% για τα δεκαετή ομόλογά της.
Τις προηγούμενες ημέρες η Ολλανδία και η Δανία διέθεσαν επίσης τρίμηνα και εξάμηνα έντοκα γραμμάτια με επιτόκιο... 0% στην πρωτογενή αγορά.

Εντυπωσιακά όντως αυτά τα στοιχεία, αλλά τι ακριβώς συμβαίνει; Ποια είναι η βαθύτερη αιτία που κάνει τους θεσμικούς επενδυτές να συμπεριφέρονται με αυτόν τον επιφανειακά παρανοϊκό τρόπο, να δίνουν δηλαδή τα λεφτά τους στο γερμανικό κράτος και αντί να ζητούν τόκους να... πληρώνουν και φύλακτρα από πάνω;

Με δεδομένο μάλιστα ότι σχεδόν αποκλειστικοί πελάτες των κρατών κατά τη διάθεση βραχυπρόθεσμων εντόκων γραμματίων είναι οι τράπεζες, οι οποίες έχουν πλήρη γνώση όλων των πτυχών του χρηματοπιστωτικού συστήματος, αυτή η φαινομενικά αλλόκοτη συμπεριφορά τους έχει βαρύνουσα σημασία. Γιατί δηλαδή οι τράπεζες δεν επενδύουν τα ωραία τους δισεκατομμύρια πιο παραγωγικά για να αποκομίσουν κέρδη, που είναι άλλωστε και η μοναδική δουλειά τους;
Η απάντηση είναι απλή και ταυτόχρονα ανησυχητική: γιατί το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα βρίσκεται σε άθλια κατάσταση!

Οι ευρωπαϊκές τράπεζες βρίσκονται σε τέτοια απερίγραπτα χάλια που επειδή τα γνωρίζουν από τα μέσα, καμιά ευρωπαϊκή τράπεζα δεν εμπιστεύεται την άλλη! Θεωρούν η μία την άλλη υποψήφια προς κατάρρευση ανά πάσα στιγμή! Μιλάμε για δυσπιστία τέτοιου βαθμού που η μια τράπεζα δεν δανείζει την άλλη στην Ευρώπη ούτε για μια... νύχτα! Φοβούνται ότι θα χάσουν τα λεφτά τους.

Προτιμούν έτσι τα χρήματα που δεν χρειάζονται να τα καταθέτουν στην... Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα όπου είναι σίγουροι ότι τουλάχιστον δεν θα χάσουν τα λεφτά τους, παρά να τα διαθέτουν με κέρδος στη διατραπεζική αγορά, να τα δανείζει δηλαδή διαρκώς η μια τράπεζα στην άλλη, όπως έκαναν πάμπολλες δεκαετίες μέχρι τώρα.

Το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι οι ευρωπαϊκές τράπεζες, οι οποίες συνέχεια δανείζονται από την ΕΚΤ, να έχουν παράλληλα καταθέσεις στην ΕΚΤ που αυτήν τη στιγμή ανήλθαν στο ύψος - ρεκόρ του σχεδόν μισού... τρισεκατομμυρίου ευρώ - 463 δισεκατομμυρίων για την ακρίβεια.

ΕΥΡΩΖΩΝΗ
Φοβούνται ακόμη και οι τραπεζίτες

Κανένας στην Ευρώπη δεν φοβάται περισσότερο μη τυχόν και χάσει τις καταθέσεις που έχει στην τράπεζα από τους Ευρωπαίους... τραπεζίτες! Δεν αναφερόμαστε σε τραπεζίτες που οι τράπεζές τους έχουν δανείσει δισεκατομμύρια σε κράτη όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ισπανία κ.λπ. που απειλούνται με χρεοκοπία, αλλά σε όλους ανεξαιρέτως τους τραπεζίτες, συμπεριλαμβανομένων και των Γερμανών, των Ολλανδών ή των Αυστριακών και Σκανδιναβών. Οι τραπεζίτες δεν εμπιστεύονται καμία τράπεζα - ούτε καν τη δική τους! Γι' αυτό και έφτασαν στο σημείο να προτιμούν να δανείζουν ακόμη και με αρνητικά επιτόκια ή κυριολεκτικά μηδαμινά τα πραγματικά λεφτά των τραπεζών τους σε κράτη που ακόμη τουλάχιστον είναι σίγουροι ότι θα τους τα επιστρέψουν.

Του Γιώργου Δελαστίκ

ΕΘΝΟΣ