Δικαίως ξέσπασαν αντιδράσεις και διαμαρτυρίες για την πολιτική θρασύτητα του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος αισθάνεται και πραγματικά είναι επικυρίαρχος όχι μόνο της χώρας μας, αλλά ολόκληρης της Ευρώπης. Οφείλουμε, όμως, να είμαστε ειλικρινείς και με τους εαυτούς μας. Βεβαίως και η στάση του Σόιμπλε είναι καταδικαστέα.
Αν όμως δεν γίνουν εκλογές τον Απρίλιο, θα φταίει αποκλειστικά και μόνο ο Σόιμπλε ή μήπως η γερμανική απαίτηση μη διενέργειας πρόωρων βουλευτικών εκλογών στην Ελλάδα συναντά ευρύτατη συναίνεση στους κόλπους και του ελληνικού πολιτικού προσωπικού; Ας το εξετάσουμε πιο αναλυτικά.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μόνο τα κόμματα της Αριστεράς επιθυμούν σφοδρότατα και ειλικρινέστατα την άμεση διεξαγωγή εκλογών, αφού είναι απολύτως βέβαιο αυτή τη στιγμή ότι θα πάρουν το υψηλότερο ποσοστό της ιστορίας τους. Θα ήταν παρανοϊκό να μη θέλουν εκλογές. Δεν μπορούν όμως να τις εκβιάσουν κατά κανένα τρόπο.
Εκλογές επιθυμεί πλέον και η πλειοψηφία του λαού. Ούτε ο λαός, όμως, μπορεί να προκαλέσει εκλογές.
Πριν πάμε στα κόμματα, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι ουσιαστικά κανένας εν ενεργεία βουλευτής -μνημονιακός, αντιμνημονιακός ή διεγραμμένος- δεν επιθυμεί προσφυγή στις κάλπες. Η σημερινή Βουλή θα σαρωθεί κυριολεκτικά. Ισως οι μισοί και παραπάνω βουλευτές της δεν πρόκειται να επανεκλεγούν, αφού μόνο από το ΠΑΣΟΚ τουλάχιστον 120 βουλευτές θα χάσουν με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο την έδρα τους!
Το ένστικτο πολιτικής αυτοσυντήρησης των βουλευτών τούς υπαγορεύει, λοιπόν, να εύχονται μέσα τους να μη διαλυθεί αυτή η Βουλή μέχρι να συμπληρωθεί η... τετραετία, ει δυνατόν! Θα παίρνουν για ενάμιση και πλέον χρόνο τον παχυλό μισθό τους και στο μεταξύ όλο και κάτι μπορεί να συμβεί, ελπίζουν, που να οδηγήσει σε αλλαγή του πολιτικού σκηνικού και στην πολιτική τους διάσωση.
Οι αρχηγοί του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑΟΣ έχουν ήδη ζητήσει εγγράφως να διατηρηθεί η κυβέρνηση Παπαδήμου μέχρι το τέλος της τετραετίας, ελπίζοντας ότι ίσως μπορέσουν να ανατάξουν στο μεσοδιάστημα τα υπό διαλυτική κατάρρευση κόμματά τους.
Με τη ΝΔ τα πράγματα είναι πιο σύνθετα. Δημοσίως ο Αντώνης Σαμαράς εμφανίζεται να απαιτεί αποφασιστικά εκλογές. Δεν γνωρίζουμε αν τις θέλει πραγματικά, αλλά είναι βέβαιο από πολιτική σκοπιά πως μετά την πλήρη μεταστροφή του, την αλλαγή κατεύθυνσης κατά 180 μοίρες και την προσχώρησή του στο μνημονιακό στρατόπεδο, δεν έχει καμιά άλλη επιλογή από το να προσπαθεί να συγκρατήσει τους ψηφοφόρους της ΝΔ τάζοντάς τους σύντομη κατάκτηση της εξουσίας και νομή των αγαθών που αυτή προσφέρει.
Γνωρίζει όμως άριστα ο πρόεδρος της ΝΔ ότι εκλογές τώρα, αμέσως μετά την «πολιτική κωλοτούμπα» που έκανε, δεν συμφέρουν καθόλου το κόμμα του, το οποίο άρχισε ήδη να πέφτει στις δημοσκοπήσεις. Αντικειμενικά τον συμφέρει να πάνε πιο αργά οι εκλογές, ώστε στους δεξιούς ψηφοφόρους να καταλαγιάσει κάπως η οργή και να κυριαρχήσει το αίσθημα της προσδοκίας λεηλασίας των δημόσιων ταμείων.
Αν μάλιστα συγκροτηθεί αντιμνημονιακό κόμμα από τους διαγραφέντες βουλευτές της ΝΔ, κάτι για το οποίο ήδη συντελούνται διερευνητικές διεργασίες στις οποίες συμμετέχουν και αξιόλογες προσωπικότητες, ο Αντ. Σαμαράς δεν θα μπορεί να αισθάνεται καθόλου καλά με την ιδέα διενέργειας εκλογών.
Βερολίνο
Δεν αρκούν πλέον οι δύο υπογραφές
Ανησυχούν οι Γερμανοί. Τώρα άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι οι υπογραφές των Αντ. Σαμαρά και Γ. Παπανδρέου στις δηλώσεις νομιμοφροσύνης προς το νέο Μνημόνιο δεν έχουν τόσο μεγάλη πολιτική βαρύτητα όσο φαντάζονταν, καθώς δεν μπορεί να αποκλειστεί πλέον το ενδεχόμενο ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, να μην έχουν καν αθροιστικά κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Αν μάλιστα όντως σχηματιστούν δύο αντιμνημονιακά κόμματα στους αντίστοιχους χώρους, τότε είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα έχουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ μαζί 151 βουλευτές, παρά τους 50 βουλευτές του μπόνους στη ΝΔ. Γι' αυτό και η σκέψη τους να μη δώσουν το δάνειο πριν από τις εκλογές ή να ματαιώσουν τις πρόωρες εκλογές δεν είναι μπλόφα. Ταλαντεύονται τι να κάνουν.
Του Γιώργου Δελαστίκ
ΕΘΝΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου