Ο καναπές μας, η συνενοχή μας

Η παγκόσμια κρίση του 2008 θύμισε ότι ο παγκοσμιοποιημένος χρηματοπιστωτικός καπιταλισμός δεν είχε ξεπεράσει και ούτε θα μπορούσε τις περιοδικές κρίσεις του καπιταλισμού. Η Ελλάδα όταν ξέσπασε η κρίση στη νότια Ευρώπη βρέθηκε εν μέσω τριών κρίσεων ταυτόχρονα (δημόσιο έλλειμμα, δημόσιο χρέος και έλλειμμα στο ισοζύγιο πληρωμών).

Η αδυναμία των πολιτικών κομμάτων, οι ολίγιστοι αρχηγοί τους και η χειραγώγηση του μιντιακού συστήματος άφησαν ανοχύρωτη τη χώρα, έρμαιο των αγορών. Ο ένας αρχηγός την έκανε μ' ελαφρά πηδηματάκια κι' ο άλλος με την "καυτή πατάτα" αποδείχθηκε ασήμαντος εώς ανύπαρκτος παραιτούμενος λίγο πριν τη καταστροφή. Σήμερα διακυβεύονται η σχέση Ελλάδος-Ευρώπης και απαιτείται περισσότερο από κάθε άλλη φορά μια στρατηγική εξόδου από την κρίση. Ανάπτυξη και ορθοφροσύνη. Ένα σχέδιο Μάρσαλ για τον τόπο. Μονομερής διαγραφή του χρέους.

Ποιος υπεύθυνος πολιτικός οργανισμός θα ενημερώσει το λαό για τις συνέπειες της μιας ή της άλλης επιλογής; Τι επιβάλλει το συμφέρον του τόπου; Είναι δυνατόν να πορευόμεθα στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα; Που πάμε; Τι οφείλουμε να πράξουμε; Να ξεσηκωθούμε ή να βουβαθούμε για μία ακόμη φορά; Ο καναπές μας η συνενοχή μας και μέχρι πότε;

Domenico