Παρασύνταγμα και Παρασυνθήκη

Η εμπλοκή εξωθεσμικών και στερούμενων δημοκρατικής νομιμοποίησης παραγόντων στη χάραξη των υιοθετούμενων πολιτικών, η οποία καταλήγει να ισοδυναμεί με συνταγματικά ανεπίτρεπτη εκχώρηση εξουσιών, μετατρέποντας μια σύμβαση αμιγώς δανειακή σε όχημα πλήρους εξανδραποδισμού ενός ολόκληρου λαού συνιστά μια απαράδεκτη οπισθοδρόμηση.

Οι αρχές του Κράτους Δικαίου και τα ατομικά και θεμελιώδη διακιώματα των πολιτών, καθώς και η δημοκρατική αντιπροσωπευτική αρχή, τελούν "υπό διωγμό" και επιχειρείται η υποκατάσταση του Συντάγματος, των θεμελιωδών αξιών επί των οποίων (υποτίθεται πλέον ότι) οικοδομείται η Ευρωπαϊκή Ένωση (άρθρ.2 και 6 Σ.Ε.Ε.), του Πρωτογενούς και Παραγώγου Ενωσιακού Δικαίου και του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά
και Πολιτικά Δικαιώματα του ΟΗΕ (Δ.Σ.Α.Π.Δ.), του Διεθνούς Συμφώνου Οικονομικών, Κοινωνικών και Μορφωτικών Δικαιωμάτων (Δ.Σ.Ο.Κ.Μ.Δ.), του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη (Ε.Κ.Χ.), των Διεθνών Συμβάσεων Εργασίας της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (Δ.Ο.Ε.) κλπ., που αποτελούν και κοινές συνταγματικές παραδόσεις των κρατών-μελών της Ε.Ε. και ενωσιακό κεκτημένο, από τα "μνημόνια", τις δανειστικές συμβάσεις και τους εφαρμοστικούς αυτών νόμους, που πλέον έχουν καταστεί "παρασύνταγμα" και "παρασυνθήκη".

Από την Διακήρυξη των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος