Η προκήρυξη δημοψηφίσματος ήταν υποχρεωτική βάσει του ιρλανδικού Συντάγματος. Αυτό γνωμάτευσε ο ανώτατος νομικός σύμβουλος της ιρλανδικής κυβέρνησης. Η επικύρωση από το «βολικό» κοινοβούλιο θα ακυρωνόταν οπωσδήποτε από το Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας ως παράνομη.
Επεσαν στο κενό οι προσπάθειες και των Γερμανών. Μόλις την περασμένη εβδομάδα ο Μίκαελ Λινκ, γενικός γραμματέας Ευρωπαϊκών Υποθέσεων στο υπουργείο Εξωτερικών της Γερμανίας, διαβεβαίωνε την εφημερίδα «Αϊρις Τάιμς» του Δουβλίνου: «Προσπαθούμε να διατυπώσουμε οτιδήποτε βρίσκεται στο τραπέζι κατά τέτοιο τρόπο ώστε να είναι εντάξει στα μάτια του Γενικού Εισαγγελέα και σύμφωνα με το Ιρλανδικό Σύνταγμα προκειμένου να μη χρειαστεί δημοψήφισμα». Απέτυχαν, όπως αποδείχθηκε.
Η ανησυχία των Γερμανών και της ιρλανδικής κυβέρνησης οφείλεται στο γεγονός ότι τις δύο τελευταίες φορές που κλήθηκαν οι Ιρλανδοί να απαντήσουν με δημοψηφίσματα αν αποδέχονται ή όχι τις ευρωπαϊκές συνθήκες της Νίκαιας (το 2001) και της Λισαβόνας (το 2008), απάντησαν με ένα μεγαλοπρεπέστατο «Οχι»!
Χρειάστηκε και τις δύο φορές να γίνουν εξαιρέσεις για την Ιρλανδία από κάποιους όρους των συνθηκών και να ξανακληθούν για δεύτερη φορά στις κάλπες οι Ιρλανδοί προκειμένου να πουν «Ναι», δεδομένου ότι οι συνθήκες της ΕΕ ισχύουν μόνο αν εγκριθούν από όλες ανεξαιρέτως τις χώρες-μέλη.
Αυτή τη φορά όμως το ιρλανδικό δημοψήφισμα είναι περιορισμένης σημασίας για την υπόλοιπη ΕΕ. Σε πρακτικό επίπεδο, το αποτέλεσμά του θα αφορά αποκλειστικά και μόνο την Ιρλανδία. Ο λόγος είναι ότι οι ηγέτες της Ευρωζώνης και της ΕΕ προχώρησαν αθόρυβα σε ένα θεσμικό πραξικόπημα. Στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ τον Δεκέμβριο, η Βρετανία πρόβαλε βέτο στο γερμανικής έμπνευσης σύμφωνο, το οποίο εμπεριέχει συν τοις άλλοις και τον εξωφρενικό όρο να αναθεωρήσουν όλα τα κράτη της ΕΕ τα Συντάγματά τους προκειμένου να συμπεριλάβουν άρθρο που θα ορίζει ότι... απαγορεύεται να παρουσιάζουν ελλείμματα στους προϋπολογισμούς τους (!) και επιτρέπεται να έχουν το πολύ έλλειμμα μέχρι 0,5% του ΑΕΠ.
Μετά το βέτο του Λονδίνου (ακολούθησε και η Τσεχία που είπε ότι δεν θέλει να μπει σε αυτό το σύμφωνο), οι Γερμανοί και οι υπόλοιποι δεν μπορούσαν να προσδώσουν τον χαρακτήρα συνθήκης της ΕΕ σε αυτές τις διατάξεις αιώνιας λιτότητας για όλους τους λαούς της Ευρώπης. Το ονόμασαν λοιπόν «Δημοσιονομικό Σύμφωνο» και... παραβίασαν την αρχή της ομοφωνίας πάνω στην οποία στηριζόταν υποτίθεται μέχρι τώρα η λειτουργία της ΕΕ στα ζητήματα στρατηγικής σημασίας!
Το Δημοσιονομικό Σύμφωνο, είπαν, θα τεθεί σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου 2013, δηλαδή σε δέκα μήνες, αν το έχουν εγκρίνει οι 12 από τις 17 χώρες της Ευρωζώνης. Το σύμφωνο θα ισχύσει για τα 12 κράτη και από εκεί και πέρα οι υπόλοιπες 5 χώρες της Ευρωζώνης και οι 10 ακόμα χώρες της ΕΕ που δεν ανήκουν στην Ευρωζώνη, αν θέλουν μπαίνουν χωρίς να μπορούν να αλλάξουν τίποτα!
Για ένα τόσο κορυφαίο θέμα που απαιτεί ακόμη και συνταγματική αναθεώρηση σε όλα τα κράτη της ΕΕ -πράγμα που καμιά προηγούμενη συνθήκη της ΕΟΚ ή της ΕΕ δεν επέβαλλε- όχι μόνο εγκαταλείφθηκε από τους Ευρωπαίους ηγέτες ο κανόνας της ομοφωνίας, αλλά οι πολίτες της Ευρώπης διδάσκονται και... νέα μαθηματικά που ισχύουν πλέον στην ΕΕ: πλειοψηφία στους 27 είναι οι... 12!!!
Αν αποφασίσουν οι 12, οι υπόλοιποι 15 μπορούν απλώς να δεχθεί ο καθένας ή να απορρίψει αυτό που αποφάσισαν οι 12, όχι να το αλλάξει! Ωραία μαθήματα δημοκρατίας τύπου ΕΕ και Ευρωζώνης...
ΝΕΑ ΗΘΗ
«Δεν ρωτάμε τον λαό τέτοιες εποχές!»
ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΕ ακόμη και η συντηρητική γερμανική εφημερίδα «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» με την άρνηση των Ευρωπαίων ηγετών να ζητήσουν τη γνώμη των λαών τους ακόμη και για κορυφαία ευρωπαϊκά θέματα που αλλάζουν δραματικά τη ζωή τους. «Οχι, ο λαός δεν ερωτάται αυτές τις εποχές της ευρωπαϊκής κρίσης» γράφει σε πρωτοσέλιδο κύριο άρθρο της. Το γεγονός «ότι η ΕΕ ακριβώς έτσι δημιουργήθηκε και ίσως μόνο έτσι θα μπορούσε να δημιουργηθεί, από τα πάνω δηλαδή και ως σχέδιο των ελίτ, δεν συνιστά πλέον σήμερα θεμέλιο νομιμοποίησής της» προειδοποιεί τους ηγέτες της ΕΕ. Αυτοί όμως γνωρίζουν ότι σε καμία χώρα της Ευρώπης κανένας λαός δεν εγκρίνει την πολιτική τους - γι' αυτό και αποφασίζει μόνη της η πολιτική ελίτ.
Του Γιώργου Δελαστίκ
ΕΘΝΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου