Στην ευρωπαϊκή ρητορική, η οικονομική κρίση εισήχθη το 2008 από τις ΗΠΑ,
τη χώρα των παράτολμων τραπεζιτών και των επισφαλών δανείων. Ο μύθος
του αδαούς και επικίνδυνου «Αλλου» στην άλλη όχθη του Ατλαντικού
εξυπηρέτησε τους σκοπούς της ευρωπαϊκής ελίτ, στην προσπάθειά της να
οικοδομήσει κοινή υπερεθνική ταυτότητα.
Δυστυχώς όμως για την Ευρώπη, κανένας μύθος δεν είναι ικανός να υποκαταστήσει την πολιτική και οικονομική πραγματικότητα. Η σημερινή πραγματικότητα είναι ότι η οικονομική κρίση -ανεξάρτητα από τα αίτιά της- προκαλεί κρίση νομιμοποίησης στο σύνολο του ευρωπαϊκού πολιτικού στερεώματος. Αυτό υπερβαίνει τα δημοσιονομικά προβλήματα της Ευρώπης και αφορά το εάν τα ευρωπαϊκά κόμματα είναι ικανά να πείσουν τα εκλογικά σώματα ότι μπορούν να φέρουν θέσεις εργασίας και οικονομική σταθερότητα, ώστε να διατηρήσουν το κράτος πρόνοιας.
Όσο, όμως, η κρίση χρέους υποσκάπτει το μεταπολεμικό κοινωνικό συμβόλαιο στην Ευρώπη τόσο οι ψηφοφόροι θα εκδηλώνουν την καχυποψία τους απέναντι σε ένα πολιτικό σύστημα το οποίο αθέτησε τη συμφωνία αυτή.
Δυστυχώς όμως για την Ευρώπη, κανένας μύθος δεν είναι ικανός να υποκαταστήσει την πολιτική και οικονομική πραγματικότητα. Η σημερινή πραγματικότητα είναι ότι η οικονομική κρίση -ανεξάρτητα από τα αίτιά της- προκαλεί κρίση νομιμοποίησης στο σύνολο του ευρωπαϊκού πολιτικού στερεώματος. Αυτό υπερβαίνει τα δημοσιονομικά προβλήματα της Ευρώπης και αφορά το εάν τα ευρωπαϊκά κόμματα είναι ικανά να πείσουν τα εκλογικά σώματα ότι μπορούν να φέρουν θέσεις εργασίας και οικονομική σταθερότητα, ώστε να διατηρήσουν το κράτος πρόνοιας.
Όσο, όμως, η κρίση χρέους υποσκάπτει το μεταπολεμικό κοινωνικό συμβόλαιο στην Ευρώπη τόσο οι ψηφοφόροι θα εκδηλώνουν την καχυποψία τους απέναντι σε ένα πολιτικό σύστημα το οποίο αθέτησε τη συμφωνία αυτή.
Financial Times
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου