Με μία σειρά στρατευμένων αφεντικαράδων-δημοσιογράφων, που δυστυχώς από πολλούς θεωρούνται και αυθεντίες στον έντιμο χορό της ενημέρωσης, το δελτίο ειδήσεων του mega –περισσότερο από ποτέ τα τελευταία τρία χρόνια– αποδεικνύει καθημερινά γιατί τα μέσα ενημέρωσης αποτελούν το πιο νευραλγικό "παρακράτος" στη χώρα αυτή, το οποίο λειτουργεί κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση εκείνου του πολιτικού συστήματος και μηχανισμού που ισοπέδωσε μέσα από την αναξιοκρατία, τη «μαύρη» συναλλαγή και την κομματολατρεία μία ολόκληρη χώρα.
Πρώτο το mega μετέδωσε τις συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων το περασμένο καλοκαίρι πράττοντας το εξής εκπληκτικό: η εικόνα (από ελικόπτερο) έδειχνε ένα πλήθος, σύμφωνα με τα πραγματικά στοιχεία, τουλάχιστον 500.000 πολιτών σε όλο το κέντρο και την ίδια στιγμή η «πρωτομάστορας» του «έγκυρου» δελτίου σημείωνε «αρρενωπές συγκεντρώσεις πολιτών και σήμερα στο κέντρο». Η τακτική αυτή βέβαια έκτοτε καθιερώθηκε στο μεγάλο κανάλι για όλες τις μαζικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας.
Επίσης, ο σκεπτόμενος θεατής κάθε τόσο παρακολουθεί το μεγάλο κανάλι, πρώτο βέβαια, να επαναφέρει τα θέματα «διαφθοράς στο Δημόσιο», πότε; Κάθε φορά που επίκεινται 150.000 απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων. Πότε το μεγάλο κανάλι φέρνει στο φως τους «μαϊμού» δικαιούχους; Κάθε φορά που έρχονται νέες περικοπές προνομιακών επιδομάτων. Πότε το μεγάλο κανάλι φέρνει στο προσκήνιο τις παράνομες συντάξεις; Όταν πρόκειται να γίνει οποιαδήποτε περικοπή συντάξεων. Πότε εντοπίζονται τα φάρμακα στα πηγάδια και πότε προβάλλονται οι αρχιτέκτονες της φοροδιαφυγής; Όταν την άλλη εβδομάδα ο υπουργός υγείας πρόκειται να συγκρουστεί με τους φαρμακοποιούς και η κυβέρνηση θα αναγγείλει κι άλλα νέα «χαράτσια», γιατί οι διεφθαρμένοι πολίτες δεν πληρώνουν τους φόρους τους κ.ο.κ.
Πότε η απύθμενη βδελυγμία που τόσο μαστορικά εκπέμπει το mega φτάνει στο ζενίθ; Σε προεκλογικές περιόδους, όπως η σημερινή. Τα εκβιαστικά ψευτοδιλήμματα των εκλογών της 6ης Μαΐου, ο δήθεν κακοπροαίρετος θυμός των πολιτών που ενδεχομένως να οδηγήσει σε ακυβερνησία, το πιθανό χάος μετά τις εκλογές αν δεν εισακουστούν η Λαγκάρντ και η Μέρκελ, είναι όλα σκουπιδοπροϊόντα της «μαστορικής» ενημέρωσης του mega.
Το μεγάλο κανάλι έστειλε προσφάτως τα δημοσιογραφικά του μεγαθήρια να πάρουν αποκλειστική συνέντευξη από τους δύο πρωταγωνιστές της προεκλογικής φαρσοκωμωδίας, Αντώνη και Βαγγελη (πρωταγωνιστές αυτή τη φορά σε μία πολιτική ταπείνωση άξια του έργου τους), και νόμιζε κανείς ότι πρόκειται για φιλαράκια που έχουν κατασκευάσει τις κατάλληλες κουβεντούλες για να κερδίσουν σε επιτραπέζιο παιχνίδι. Έχουν μιλήσει με επικοινωνιολόγους, ψυχολόγους, ειδικούς ψυχαναλυτές για να καταστρώσουν μία συζήτηση, η οποία να μπορεί να αποθηκευτεί στο μαζικό τηλεοπτικό νου, να υποχρεώσει τον θεατή να συγκινηθεί, να πιστέψει σε αυτό που ακούει.
Η τακτική αυτή βέβαια ακολουθείται και για τα προγραμματικά διαφημιστικά μηνύματα που έχουν κατακλύσει τις τηλεοράσεις μας. Πόση αηδία και πόση σιχαμερή προπαγάνδα να αντέξει το εκλογικό σώμα; Κατά τα λοιπά, είναι γνωστό ότι στο mega μετά το μνημόνιο η χώρα είναι χαμένη. Στο mega ζουν και αναπνέουν για τους εφαρμοστικούς νόμους του μνημονίου, όπως ένα αδέσποτο σκυλί όταν δει κόκαλο, χωρίς το οποίο μνημόνιο η χώρα επιστρέφει στη δραχμή και ο λαός λιμοκτονεί.
Μια πρώτη τιμωρία το μεγάλο κανάλι τη βίωσε. Το δελτίο του πλέον το προτιμούν μόνο πνευματικά ανάπηροι, όσοι νεφελοβατούν ακόμα στον πράσινο ή γαλάζιο κόσμο τους και οι ηθικά και κοινωνικά απαίδευτοι. Στο mega, ωστόσο, αξίζει μία κατά πολύ ανώτερη τιμωρία. Πριν λίγες μέρες έτυχε να παρακολουθήσω ένα ντοκιμαντέρ με ντοκουμέντα από την τηλεοπτική προπαγάνδα λίγο καιρό μετά τα γεγονότα του πολυτεχνείου. Καλεσμένοι φοιτητές που έζησαν τα γεγονότα έπρεπε, υποτίθεται, να πουν για το πώς βίωσαν την κατάσταση και ο συντονιστής σε κάθε ερώτηση έκλεινε με το εξής: «…αν λάβουμε υπόψη μας ότι με τις ενέργειές σας καταλύετε το κράτος;».
Αυτό αξίζει και στο mega και στους κατ’ επίφαση δημοσιογράφους του… Ο ιστορικός του μέλλοντος θα αναδεικνύει το μεγάλο κανάλι ως το κατ’ εξοχήν όργανο της υπονόμευσης της ενημέρωσης κατά την περίοδο της «χούντας των εθνοσωτήρων». Αυτή είναι η ιστορική θέση που τόσο ανώδυνα το μεγάλο κανάλι έχει κατακτήσει.
Κάθε τόσο βέβαια, υπάρχει κάποιος Τσοχατζόπουλος, κάποιο σοβαρό κοινωνικό γεγονός όπως η πρόσφατη αυτοκτονία του συνταξιούχου συμπολίτη μας στο Σύνταγμα ή ο θάνατος ενός καλλιτέχνη όπως του κ. Μητροπάνου που εγείρει το γνωστό διαδικτιακό σύνθημα «Χάρε πήγαινε και στη Βουλή, άσε πια την Τέχνη», που αναστέλλουν αναγκαστικά το έργο του μεγάλου καναλιού. Καλή συνέχεια στην αρένα της εγκληματικής ενημέρωσης – η Ιστορία είναι δίκαιη και αμείβει…
Frustra Sed Prudenter
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου