Γιατί αυτή η μακάβρια αναφορά; Διότι, είναι πραγματικά τρομερό το γεγονός ότι κοντεύουμε να συνηθίσουμε τις αυτοκτονίες σαν μία απλή καθημερινή πράξη απόγνωσης, καθώς έχουν πάψει πια να αποτελούν είδηση και η προεκλογική τηλεοπτική βδελυγμία δεν κάνει καμία παύση για να ασχοληθεί με αυτές. Ωστόσο, διαβάζοντας την ως άνω μακάβρια είδηση δεν άργησα καθόλου να προσγειωθώ στην κωμική προεκλογική ατμόσφαιρα της χώρας αντικρίζοντας τους τίτλους του επόμενου ρεπορτάζ: «Στην αυτοδυναμία επιμένει ο Σαμαράς», «Επαναπατρισμό των ψηφοφόρων ζητά ο Βενιζέλος».
Κυριολεκτικά, η χώρα έχει μετατραπεί σε μία απέραντη έκταση ερειπίων, με μηδενική παραγωγική ικανότητα, με διαλυμένο και αποδιοργανωμένο εντελώς το Κράτος, με 1,5 εκατομμύριο άνεργους πολίτες, δύο εκατομμύρια μετανάστες να ψάχνουν τα σκουπίδια και τον υπόλοιπο πληθυσμό σε σύγχυση ή πανικό. Σ’ αυτή τη χώρα, όχι σε άλλη, οι ηγέτες των κομμάτων μας με ακλόνητη πίστη στα αλησμόνητα δημιουργήματά τους φρονούν πως ο λαός θα τους παραχωρήσει τη διακυβέρνηση ή έστω κάποιο κομμάτι εξουσίας και γι’ αυτό απ’ το πόστο του ο καθ’ ένας ζητεί: «ψήφο ευθύνης», «ψήφο υπευθυνότητας», «υπεύθυνη ψήφο» ή «ψήφο με ευθύνη».
Σε ό,τι αφορά τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα και για τους δύο αρχηγούς παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του δημοσιογραφικού τάγματος του Mega. Το «Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης» με την αλλόκοτη ρητορική δεινότητα του κ. Βενιζέλου και την ομολογουμένως αστεία και ενοχλητική «Συγγνώμη» του προς τον λαό αλλά και η «πείρα από τη διαπραγμάτευση του μνημονίου», αφήνουν ασυγκίνητους ακόμη και τους ξεχασμένους πρασινοφρουρούς του κόμματος.
Εδώ, ας θυμηθούμε την καταπληκτική διαφήμιση: χλωρίνη κλινέξ. Αυτήν ξέρετε, αυτήν εμπιστεύεσθε. Πάντα η εξουσία που έχει συμμετάσχει στην κυβέρνηση έχει συγκριτικό πλεονέκτημα στις εκλογές. Οδηγός της είναι ο κίνδυνος από το άγνωστο. Αν βέβαια το κόμμα αυτό έχει καταστρέψει τη χώρα, επιστρατεύεται τους δυνατότερους τρόπους επηρεασμού της κοινής γνώμης υποδυόμενο και τον εθνοσωτήρα. Το καινούριο δεν το ξέρουμε, την παλιά εξουσία τη ξέρουμε με τα καλά και τα κακά της, οπότε ας αντιμετωπίσουμε τον κίνδυνο με αυτούς που ξέρουμε και ύστερα βλέπουμε. Πρόκειται για την εγκληματική τακτική που ισοπέδωσε τη χώρα επί τρεις δεκαετίες.
Απ’ την άλλη πλευρά, στα αριστερά και στα δεξιά του πολιτικού στίβου η ελπίδα του διαφορετικού και του νέου είναι το κριτήριο για να σταθμίσουμε ενδεχομένως την πολιτική μας επιλογή. Τυχαίνει, ωστόσο, να μη διαθέτω την πολιτική φαντασία που βλέπει τον Καμμένο ως νέο Ελευθέριο Βενιζέλο που θα πάρει τη χώρα στις πλάτες του ούτε τον Τσίπρα ως ηγέτη της Αριστεράς, αφού η κ. Παπαρήγα παραδέχθηκε ότι «το ΚΚΕ δεν έχει καμία δουλειά στην διακυβέρνηση της χώρας, μπορεί όμως να υπάρξει στην αντιπολίτευση για να διαφωνεί». Ομολογώ, επίσης, ότι δε νιώθω τίποτα ακούγοντας τον ποιητικό-λυρικό λόγο του κ. Κουβέλη ή την εικονογράφηση μιας πάμφτωχης Ελλάδας από τον κ. Καρατζαφέρη.
Επιπλέον, με αφήνουν παντελώς ασυγκίνητο τα δεκάδες sms που έστειλαν στο κινητό μου η Δράση του κ. Μάνου, η Δημοκρατική Συμμαχία της κ. Μπακογιάννη και η Κοινωνική Συμφωνία. Δεν ξέρω για ποιο λόγο αλλά έχω την υποψία ότι η πράσινη ανάπτυξη των Οικολόγων Πράσινων είναι κάτι σαν αυτή που εφάρμοσε ο Γ.Α.Π., μάλλον εννοούν ότι θα χαρίσουν έναν βασιλικό σε κάθε μπαλκόνι. Όσο για την άνοδο άλλων πολιτικών ομάδων εκ του δεξιού ή αριστερού χώρου είναι απόλυτα φυσιολογική όταν η κρατική μηχανή είναι ολοκληρωτικά διαλυμένη και η προστασία των πολιτών απολαμβάνει καφέ και snack με 1 ευρώ από τα Everest.
Συμπερασματικά, οι εκδοχές μετά την Κυριακή μοιάζουν να είναι δύο. Πρώτον, οι πνευματικά ανάπηροι αποδεικνύονται περισσότεροι και εκλέγεται συγκυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Σ’ αυτή την περίπτωση, πιστεύει κανείς ότι δύο χρεοκοπημένοι οργανισμοί που αποτελούνται από ακατάλληλους ανθρώπους θα καταφέρουν να λύσουν τα προβλήματα της χώρας; Δεύτερον, τα κόμματα που αντιτίθενται στην υλοποίηση του μνημονίου συγκεντρώνουν πλειοψηφία. Ωστόσο, το πιο πιθανό είναι καθ’ ένα από αυτά τα ετερόκλητα κόμματα να προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν τη λαϊκή εντολή για προσωπικό όφελος και να μη συνεργαστούν. Και η χώρα προσφεύγει σε νέες εκλογές. Εν τω μεταξύ, ενδέχεται ως τότε η χώρα να έχει οδηγηθεί σε οικονομική κατάρρευση.
Απέναντι σε όλο αυτό το απαισιόδοξο αλλά πραγματικό, ζοφερό πολιτικό τοπίο, καλούμαστε την Κυριακή να επιλέξουμε τους ανθρώπους στους οποίους θα εμπιστευθούμε τις ζωές τις δικές μας, των φίλων μας, της οικογένειάς μας. Καλούμαστε να επιλέξουμε τους ανθρώπους που θα μας δώσουν έστω την ελπίδα ότι θα δυσκολευτούμε για λίγα χρόνια, αλλά μετά θα μπορέσουμε να ξαναβρούμε το χαμόγελό μας, θα βλέπουμε τα παιδιά μας να εργάζονται, τους ηλικιωμένους να κάνουν τους περιπάτους τους, τους φοιτητές να διεκδικούν ισότιμα και αξιοκρατικά την υλοποίηση των ονείρων τους, την πόλη φιλόξενη και το περιβάλλον υγιές.
Αν, αντιθέτως, το ζητούμενο για όλους μας δεν είναι αυτό αλλά απλώς η ικανοποίηση της οποιασδήποτε ιδεολογίας κουβαλάμε μέσα στο κεφάλι μας ή αν ζητούμενο είναι η ικανοποίηση της στενόμυαλης αντίληψής μας για τη ζωή τη δική μας ή την ομάδα που υπερασπιζόμαστε, τότε για άλλη μια φορά θα έχουμε συνεισφέρει τα μέγιστα στις μέρες δυστυχίας που μας περιμένουν.
Είθε, σε λίγες μέρες να διαψευστεί η απαισιοδοξία μου…
Frustra sed Prudenter
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου