Τι να κάνουμε; Δυστυχώς, υπάρχουν κι αυτοί οι σκληροπυρηνικοί φαύλοι που δεν μπορούν να αποχωριστούν τη ρετσινιά της διαπλοκής και της χρόνιας διαφθοράς. Αλλά να μου ζητά κανείς να κατεβάσω αμάσητο το ότι έχουμε διανύσει σχεδόν 30 ημέρες από την εκλογή των εκ νέου εθνοσωτήρων και κάθε μέρα που περνάει διαψεύδουν απροκάλυπτα την προεκλογική τους εκστρατεία και τον τζαμπαμαγκικό πόλεμο στις αντιμνημονιακές δυνάμεις (όχι φυσικά πως περιμέναμε το αντίθετο από τους υποτελείς στο Βερολίνο), μου είναι αφόρητα δύσκολο.
Δεν είναι μόνο ότι ξέχασαν ή ποτέ δεν θυμήθηκαν την επαναδιαπραγμάτευση ούτε ότι η κυβέρνησή τους ανασχηματίστηκε μόνη της τις δέκα πρώτες μέρες. Πολύ περισσότερο εξοργιστικό είναι ότι με χυδαιότητα ετοιμάζουν τα νέα μέτρα και το νέο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, ενώ άρχισαν να υπονομεύουν από τώρα ο ένας τον άλλον, αρχής γενομένης από τον κ. Βενιζέλο και τις ενστάσεις του σχετικά με τον Υπουργό Οικονομικών.
Παρεμπιπτόντως, ο κ. Στουρνάρας, ο οποίος ανέλαβε τα ηνία της οικονομίας, την Άνοιξη του 2010 ως επιστημονικός διευθυντής του ΙΟΒΕ είχε προβλέψει στα σοβαρά σε ραδιοφωνική εκπομπή του Flash 96 ότι η Ελλάδα θα παρουσιάσει θετικό πρόσημο στην ανάπτυξη στα τέλη του 2010. Αυτά τα πολιτικά τέρατα έχουν αναλάβει σήμερα τη διακυβέρνηση της χώρας μας. Δεν χρειάζεται να ψάξει κανείς πολύ το βιογραφικό του για να διαπιστώσει ότι ανήκει στα περίφημα «Golden Boys» με εξαίρετες οικονομικές γνώσεις που «επιστρατεύονται» από την παγκόσμια διαπλοκή κάθε φορά που ένα πόστο πρέπει να στελεχωθεί με τον κατάλληλο… εκπρόσωπο. Το σίγουρο είναι ότι το δίδυμο Σαμαράς-Στουρνάρας θα εκτελέσει το πατριωτικό καθήκον ομοίως με το αχτύπητο δίδυμο Γ.Α.Π.-Παπακωνσταντίνου.
Η χώρα δεν έχει μέλλον έτσι. Δεν χρειάζεται να διαθέτεις πολιτική σοφία για να αντικρύσεις την αλήθεια, η οποία είναι ότι στον τόπο μας κυβερνήσεις συνεργασίας δεν θα ανθίσουν ποτέ. Κι αυτό γιατί τέτοιες κυβερνήσεις έχουν νόημα μόνο μεταξύ συγγενών κομμάτων. Όσο κι αν η ΔΗΜ.ΑΡ. μετατραπεί σε ΜΝΗΜ.ΑΡ.(Μνημονιακή Αριστερά) ποτέ δεν θα συγγενέψει με τη δεξιά φαυλότητα της ΝΔ, απλώς πιθανόν να χάσει το κοινοβουλευτικό της ποσοστό στις επόμενες εκλογές. Η γενικότερη αίσθηση είναι ότι πρόβλημα λύνεται μόνο μια πολιτικά ομοιογενή κυβέρνηση, το μείζον δε ζήτημα σχετικά με το ποια είναι αυτή προς το παρόν παραμένει αμφίβολο.
Παράλληλα, το θέμα της εσωτερικής ασφάλειας είναι το άλλο μεγάλο αγκάθι που απειλεί τη χώρα. Τα κρούσματα βίας, οι ρατσιστικές επιθέσεις, οι ληστείες, ο αμυντικός πόλεμος ορισμένων ανυπεράσπιστων μειονοτήτων διογκώνονται καθημερινά. Η οργάνωση HumanRightsWatch επισημαίνει πως φασίζουσες και αναρχοαυτόνομες ομάδες νέων ανθρώπων επιδίδονται σε έναν άτυπο πόλεμο, πράγμα που εμφανίζει την ολισθηρή πορεία της ελληνικής αστυνομίας και της ελληνικής κοινωνίας προς τη μισαλλοδοξία. Η αδράνεια μπροστά στον κίνδυνο του εσωτερικού κοινωνικού κυκεώνα αν συνδυαστεί με ένα ούτως ή άλλως πολύ πιθανό κυβερνητικό αδιέξοδο, είναι αρκετά πιθανό να οδηγήσει τη χώρα σε νέες περιπέτειες, τις οποίες δεν υπάρχει κανενός είδους πρόνοια να τις αμβλύνει το κράτος.
Από την άλλη στην Ευρώπη, για πρώτη φορά, φαίνεται να προετοιμάζονται όλοι οι κραταιοί εταίροι να προβούν σε βαθιές αλλαγές. Στο Βερολίνο, στο Παρίσι και σιγά σιγά παντού γίνεται αντιληπτό ότι το τεχνικό σφάλμα του ευρώ, ως νομίσματος που φτιάχτηκε εξ ορισμού ώστε να περιθωριοποιείται το αδύναμο μέλος, απειλεί την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μέρκελ, Ολάντ, Μόντι βλέπουν πως μια κρίσιμη και ιστορική απόφαση είναι πιο επιβεβλημένη από ποτέ.
Η Ευρώπη θα σωθεί μόνο αν πάρει τα χαρακτηριστικά ομοσπονδίας, εάν δηλαδή ο Έλληνας, Ο Γερμανός, Ο Γάλλος, Ο Φινλανδός ψηφοφόρος κληθούν να επιλέξουν όλοι μαζί την ίδια μέρα τον «Πρόεδρο της Ευρώπης» για μια κεντρική ηγεσία με δημοκρατική νομιμοποίηση που θα δικαιούται να τιμωρήσει εθνικές κυβερνήσεις, να διαμορφώσει κοινές πολιτικές διάσωσης των εθνικών οικονομιών και να απαιτήσει την εφαρμογή ενός ενιαίου προγράμματος πολιτικής ενοποίησης απ’ όλα τα μέλη.
Όλοι πια ξέρουν ότι στον παγκόσμιο ανατγωνισμό με την Αμερική και την Ασία, η επιβίωση της Ευρώπης δεν κατορθώνεται με την αποβολή κανενός κράτους μέλους (που θα απειλούσε με κατάρρευση και τα υπόλοιπα αδύναμα μέλη) ούτε πολύ περισσότερο με μνημόνια λιτότητας και συναφείς προχειροδουλειές οικονομικού υποπολιτικού τύπου.
Το τελευταίο αυτό ανέκδοτο με την αποβολή ενός αδύναμου μέλους ήταν πολύ καλό για να κερδίσει τις εκλογές η εξ ορισμού φαύλη Σαμαρική ΝΔ, αλλά για την πολιτική πραγματικότητα παραμένει ένα αστείο που μόνο οι αστοιχείωτοι ψηφοφόροι της δεξιάς παράταξης μπορούσαν να πιστέψουν. Όπως και να’χει, αυτοί οι απύθμενα απαίδευτοι άνθρωποι φαίνεται ότι ακόμα ορίζουν την τύχη της χώρας και όλοι οι υπόλοιποι συνεχίζουμε να ζούμε το φαντασμαγορικό μίγμα πολιτικού κρετινισμού και μιντιακής σαπίλας που εξέθρεψε γενιές και γενιές σ’ αυτή τη χώρα.
Ας κάνουμε ακόμα λίγη υπομονή. Μνημονιακή κυβέρνηση σε Αντιμνημονιακή χώρα σίγουρα δεν θα αντέξει για πολύ, γι’ αυτό άλλωστε φήμες λένε ότι τα ελικόπτερα… είναι ακόμα στην ταράτσα της Βουλής. Να περιμένετε το ξέσπασμα του κόσμου…
Frustra sed Prudenter
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου