"Στημένη" η ενίσχυση των άκρων;

Nέα δημοσκόπηση της εταιρείεας VPRC που δημοσιεύεται στην εφημερίδα «Ελλάδα Αύριο» εμφανίζει τον ΣΥΡΙΖΑ να προηγείται 2 μονάδες της Νέας Δημοκρατίας: ΣΥΡΙΖΑ 30% – ΝΔ 28%. Με βάση την ίδια δημοσκόπηση το κόμμα του Π. Καμμένου, Ανεξάρτητοι Έλληνες, εμφανίζεται να έχει μικρή άνοδο, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ σημαντική πτώση, ενώ η «Χρυσή Αυγή» φτάνει στο 12%. Μικρή άνοδο παρουσιάζει και το ΚΚΕ.

Τί σημαίνουν τα παραπάνω; Πρώτα απ' όλα, ότι αρκετοί έχουν ήδη μετανιώσει που ψήφισαν το νέο "Σαμανδρέου", αισθανόμενοι ολοκληρωτική διάψευση για την προεκλογική πειθώ της ΝΔ αλλά και όντας συνένοχοι πλέον στην καθημερινή υποβάθμιση του βιοτικού τους επιπέδου. Δεύτερον, φαίνεται ήδη ότι την πρωτιά στις επόμενες εκλογές θα διεκδικήσουν όσοι παραμείνουν πιστοί στις αντιμνημονιακές θέσεις τους, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει απαραίτητα ότι και το ΚΚΕ θα ξαναζήσει μέρες κοινοβουλευτικής επάρκειας.


Απ' την άλλη όμως, το πράγμα επιδέχεται και μια άλλη, λιγότερο αισιόδοξη, ανάγνωση. Το ακροδεξιό κόμμα της Χρυσής Αυγής, το οποίο έχει πλέον απροκάλυπτα γνωστοποιήσει το αληθινό του πρόσωπο (χυδαία άσκηση βίας προς μετανάστες, προτάσεις σαν τα "τάγματα εφόδου" που απηχούν δικτατορικές μνήμες κλπ), δείχνει όχι απλά ενισχυμένο αλλά εδραιωμένο και με διαρκή ανοδική τάση. 

Όλα αυτά μαρτυρούν και κάτι άλλο. Ότι η φυγή προς τα δύο άκρα είναι πλέον μια πραγματικότητα που θα πρέπει να προβληματίσει ορισμένους και να "ανησυχήσει" όλους τους πολίτες. Βεβαίως και κάθε εκλογική βούληση χρειάζεται και πρέπει να γίνεται σεβαστή, αρκεί βέβαια να διαμορφώνεται με σύγχρονα, υγιή και πραγματικά κριτήρια. 

Είναι γνωστό ότι πολλοί σ' αυτή τη χώρα από διάφορες πολιτικές ή μη ομάδες ονειρεύονται η Ελλάδα να γίνει Καμπότζη. Με δεδομένη την ιστορική πορεία αυτού του τόπου, η πόλωση μεταξύ των δύο άκρων, που κερδίζει συνεχώς έδαφος, μπορεί να εγκυμονεί κινδύνους. Κανείς δεν θέλει να πιστεύει ότι δημοσκοπήσεις σαν την προαναφερθείσα "στήνονται" ακριβώς για να υπηρετήσουν και να προωθήσουν ακόμα περισσότερο αυτή την πόλωση.

Μια τέτοια υποψία θα σήμαινε πως το φαύλο πολιτικό σύστημα παίζει ένα από τα τελευταία του πολιτικά χαρτιά για να συντηρηθεί στην εξουσία. Με άλλα λόγια εξωθεί τους πολίτες στα άκρα και τον φανατισμό που αυτά συνεπάγονται προκειμένου το βαθύ συντηρητικό κομμάτι αυτής της κοινωνίας (που είναι και η μεγάλη πλειοψηφία), βλέποντας τις ακρότητες ενδεχομένως που συνοδεύουν τα κόμματα της μιας ή της άλλης πλευράς, να παραμείνει πιστό στην ψήφιση νέων μνημονίων, νέων "Σαμανδρέου" κλπ.

Αυτά όμως όσο κι αν αγγίζουν σενάρια πολιτικής φαντασίας, στον ανίερο πολιτικά αυτόν τόπο μπορεί σύντομα να προσεγγίσουν την πραγματικότητα. Εδώ που τα λέμε, το βαθύ συντηρητικό κομμάτι αυτής της κοινωνίας ψήφισε Σαμαρά επειδή φοβήθηκε μην τους δημεύσουν οι συριζαίοι αξιωματούχοι τις περιουσίες. Άμα δουν να περπατάς στο δρόμο και να σε ρωτάνε "μέσα ή έξω οι πακιστανοί" και από αυτό να εξαρτάται η ζωή σου, τότε πολύ φοβάμαι ότι θα ξαναψηφίσουν Παπανδρέου.

Ο γράφων προφανώς δε μπορεί να ξέρει αν κάποιοι στις εταιρείες δημοσκοπήσεων "πληρώνονται" για να σπέρνουν εμφυλιακές τάσεις σε μια κοινωνία απελπισμένη, απογοητευμένη και εξοργισμένη.Αυτό όμως που καταλαβαίνει κανείς είναι πως τα κίνητρα για την καλλιέργεια τέτοιων τάσεων στην κοινωνία μπορεί να είναι πολλά και επικίνδυνα από την πλευρά της κυβερνητικής εξουσίας. 

Το θέμα είναι αν σε μας έχουν μείνει οι αντοχές για ψυχραιμία και συνετές αντιδράσεις σε ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Γιατί αν δεν έχουν μείνει, η στρατευμένη ενίσχυση των άκρων θα μπορούσε να είναι μια καλοστημένη παγίδα και να γίνει το μεγαλύτερο άλλοθί μας, υποσυνείδητα ή μη, για να δικαιολογούμε πράξεις ή συμπεριφορές που απειλούν τη νομιμότητα και την κοινωνική συνοχή.

Frustra sed Prudenter