Υπομονή και Ανατροπή...

Το νέο "φοροσόκ" τί αποδεικνύει; Ότι το πολιτικό σύστημα συνεχίζει να προσπαθεί με νύχια και με δόντια να διατηρήσει την εκλογική του πελατεία στο απυρόβλητο. Γιατί τι διαφορετικό θα μπορούσαμε να συμπεράνουμε όταν, για πολλοστή φορά, καλούνται να πληρώσουν όλοι οι χαμηλόμισθοι και χαμηλοσυνταξιούχοι; 

Και η τωρινή κυβέρνηση συνεργασίας επέλεξε τις οριζόντιες περικοπές και την επιβολή φόρων. Αντί δηλαδή (όπως δεσμεύτηκαν προεκλογικά) να εντοπίσουν όλες εκείνες τις δημόσιες υπηρεσίες που δεν παράγουν έργο ή τους ζημιογόνους οργανισμούς (σαν τον ΟΣΕ), αντί να αναζητήσουν εκείνους τους δημοσίους υπαλλήλους που βλάπτουν την κρατική μηχανή, τί έκαναν; Εντελώς αδιακρίτως, χωρίς όρια και χωρίς σοβαρά κριτήρια προχώρησαν για άλλη μια φορά σε μέτρα "βολικά"...


Με άλλα λόγια, έκοψαν το ίδιο το μισθό σοβαρών δημοσίων υπαλλήλων (δικαστές) και "κηφήνων" της κρατικής λειτουργίας. Μείωσαν το ίδιο το μισθό του γιατρού που δίνει μάχη στις εφημερίες, του πανεπιστημιακού που παράγει έργο, του μάχιμου στρατιωτικού με το μισθό του φαύλου που διορίστηκε με ρουσφέτι. Κοινωνική αδικία, πολιτικός κρετινισμός, απάνθρωπη κυβερνητική τακτική. Όλο αυτό, όμως, πρέπει να γυρίσει μπούμερανγκ. Διότι νομίζει λάθος ο κ. Σαμαράς ότι έτσι θα αποφύγει το πολιτικό κόστος, εφ' όσον το πελατειακό κράτος θα συνεχίσει να συντηρείται και σε όλα τα σημαντικά "πόστα" θα υπάρχουν "ενσωματωμένοι" πολίτες.

Ο κύριος λόγος που κάνει λάθος η κυβέρνηση και ο απελπιστικά υποτελής πρωθυπουργός είναι πως υποβαθμίζει τη λαϊκή οργή. Η στρατευμένη επίκληση σκανδάλων (τύπου λίστας του ΣΔΟΕ με διεφθαρμένους πολιτικούς κλπ), η κατασκευή από τον Τύπο τρομοκρατικών ειδήσεων σχετικά με το μέλλον της χώρας, οι βαρύγδουπες δηλώσεις, ο κίνδυνος εξόδου από την ευρωζώνη (τον οποίο πλέον έχουν αποκλείσει άπαντες) καθώς και το "στημένο παιχνιδάκι" ανταλλαγής ύβρεων μεταξύ πολιτικών και μεγαλοδημοσιογράφων (Μεϊμαράκης-Χατζηνικολάου), όλα αυτά τα βαρεθήκαμε, τα καταλάβαμε ως προς τη σκοπιμότητα κατασκευής τους και τα σιχαθήκαμε.

Γι' αυτό και η λαϊκή αγανάκτηση δεν αμβλύνεται με μαϊμού σκάνδαλα και η κοινή γνώμη πια δεν αποπροσανατολίζεται από τους θεατρινίστικους πολιτικούς ελιγμούς. Ήδη, ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ ανακοίνωσαν νέα πανεργατικά συλλαλητήρια τις πρώτες μέρες του Οκτώβρη που σε συνδυασμό με τον ανοιχτό πια στόχο της αντιπολίτευσης "να ανατραπεί η κυβέρνηση" κάνουν την ατμόσφαιρα "πολεμική".

Στο μεταξύ, στα νέα μέτρα συμπεριλαμβάνονται ρυθμίσεις που ξεπερνούν όχι μόνο τα όρια της λογικής αλλά και της φαντασίας. Σύμφωνα με το νέο πακέτο φορολογικής επιβάρυνσης, επιβάλλεται φόρος στο επίδομα ανεργίας. Δηλαδή, από τον άνεργο σιγά σιγά θα του κόψουν και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και όλα τα υπόλοιπα που δικαιούται. Πρόκειται για πράγματα παράλογα.

Παράλογα, όμως, συμβαίνουν και στο Χάρβαρντ. Ο ΓΑΠ θα διδάσκει σε φοιτητές του εν λόγω Πανεπιστημίου με αντικείμενο τη διάσωση της Ευρωζώνης και τον τρόπο αντιμετώπισης της κρίσης στην Ευρώπη. Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά, τα είπε και ο κ. Ρουμελιώτης σε πρόσφατη τηλεοπτική εκπομπή: Ο ΓΑΠ είναι ο άνθρωπος που έφερε μόνος του το ΔΝΤ στο ευρωπαϊκό μαντρί.

Για να προσφύγουμε στο ΔΝΤ έπρεπε οι εταίροι μας να είναι σύμφωνοι, αλλά οι τελευταίοι προειδοποιούσαν τον Γιωργάκη για τις συνέπειες. Έτσι, αυτός απείλησε ουσιαστικά τους ευρωπαίους εταίρους μας ότι θα πάει στο ΔΝΤ, οπότε δεν μπορούσαν παρά να τον αφήσουν να κάνει αυτό που ήθελε.

Η συνέχεια είναι γνωστή: αντί για κούρεμα τότε, χάρισμα ενός μέρους του χρέους και μέτρα που θα συγκρατούσαν την ελληνική οικονομία, απεναντίας, τερατώδης καθυστέρηση, κατασκευή πλαστών στοιχείων του χρέους, μνημόνιο κλπ. Αυτός ο αστοιχείωτος, ο ίδιος ο ΓΑΠ, θα δίνει διαλέξεις για τη διάσωση της ευρωπαϊκής ιδέας.

Ας έρθουμε στα σοβαρά. Ακούγεται ότι η Τρόικα είναι πολύ σκληρή, ότι δεν καταλαβαίνουν πόσο σκληρά είναι τα μέτρα, ότι είναι άπληστοι αυτοί οι ελεγκτές της. Ακόμη και το Βερολίνο εξαπέλυσε επίθεση κατά της απάνθρωπης επιμονής της Τρόικα σε μέτρα που καταστρέφουν τις ζωές των Ελλήνων. Πρώτον, αδιαφορώ για την υποκριτική στάση που κρατά η Γερμανία απέναντι στη χώρα μας συναισθανόμενη δήθεν τις θυσίες των Ελλήνων. Δεύτερον, οι ελεγκτές και εκπρόσωποι της Τρόικα είναι το ένα συμαβαλλόμενο μέρος, το άλλο είναι η κυβέρνηση συνεργασίας. Από τη στιγμή λοιπόν που έχουμε επικεφαλής των διαπραγματεύσεων τους Σαμανδρέου, τους ανθρώπους που υπέγραψαν την παράδοση της εθνικής κυριαρχίας της χώρας μας, αυτή θα είναι η μοίρα μας, και τώρα και κάθε φορά που θα μας σώζουν μέχρι να έχει ξεπουληθεί όλη η χώρα αντί πινακίου φακής και μέχρι εκατομμύρια πολίτες να αδυνατούν να επιβιώσουν.

Οπότε και η φανφαρονική γκρίνια των δελτίων ειδήσεων και όλων των πουλημένων δημοσιογράφων για τη δήθεν σκληρότητα της Τρόικα, δεν μας συγκινεί. Θα έλεγα πως πρόκειται για μια "στημένη" τακτική του μιντιακού παρακράτους, του απόλυτου υπηρέτη της κυβερνητικής φαυλοκρατίας, κατά την οποία κατηγορώντας την Τρόικα προσπαθεί να αθωώσει σιωπηρά στο υποσυνείδητο των πολιτών το Σαμαρά και την παρέα του. Με το ζόρι να μας περάσουν ότι "η ελληνική κυβέρνηση έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε, η Τρόικα φέρει το βάρος των σκληρών μέτρων". 

Έχει γίνει κυριολεκτικά ένα "θέατρο του παραλόγου" η ζωή μας. Δεν ξέρω πόσο μπορούμε να το συνειδητοποιήσουμε αλλά ζούμε την δεύτερη φάση της καταστροφής που έχει προξενήσει το ΔΝΤ όπου έχει πάει. Η τρίτη θα ολοκληρωθεί με την οριστική οικοπεδοποίηση της χώρας, η οποία θα ξεπουληθεί ανταλλάσσοντας εκτάσεις τεράστιας αξίας με πενιχρό αντίτιμο, το οποίο η κυβέρνηση θα παρουσιάσει ως "εισροή ξένου κεφαλαίου" που συμβολίζει την είσοδο της χώρας σε τροχιά ανάπτυξης. Οι συνέπειες του μεγαλύτερου πολιτικού εγκλήματος της ελληνικής ιστορίας θα μας βρουν απροετοίμαστους για άλλη μια φορά, έχοντας παραδώσει μια φιλετοποιημένη Ελλάδα στο διεθνές οικονομικό συμφέρον.  

Για να δούμε, θα γίνουμε άλλο ένα "θαύμα" του ΔΝΤ; Παράλληλα, σε Ισπανία και Πορτογαλία τα πράγματα αρχίζουν και θυμίζουν πολύ τα δικά μας. Αν ασχοληθεί κανείς με το ύψος των χρεών των ισπανικών τραπεζών και το μνημόνιο που ετοιμάζεται να ψηφίσει η πορτογαλική κυβέρνηση, αλλά πολύ περισσότερο αν δει κανείς τι γίνεται στους δρόμους των δύο χωρών, σίγουρα θα διαπιστώσει αρκετά κοινά.

Το πολιτικό σύστημα μας ευνουχίζει σαν πολίτες και σαν ανθρώπους πολύ περισσότερο. Ο Σαμαράς μου φέρνει απίστευτη αηδία, όλη η κυβέρνηση με τους εθνοσωτήρες της κατέχει την πρώτη θέση στην κατεύθυνση προς την οποία εκτοξεύονται οι κατάρες μου κάθε μέρα, το Mega και οι πουλημένοι δημοσιογράφοι του με οδηγούν να σκέφτομαι τη βία ως λύση, οι ΜΑΤατζήδες, οι ψευτόμαγκες, με βγάζουν από τα ρούχα μου όταν χτυπάνε με μίσος ανάπηρους ανθρώπους σε καροτσάκια, οι δημόσιοι υπάλληλοι που συζητούν τα νέα του σ/κ και καθυστερούν να με εξυπηρετήσουν με κάνουν να σκέφτομαι τι καλά που θα' ταν να' χαναν τη δουλειά τους. 

Νιώθω να τελειώνει το οξυγόνο υπομονής και καρτερίας. Με σφίγγει ο πόθος να πληρώσουν όποιοι πρέπει και να γίνει κάθαρση, να ανακτήσουμε την αξιοπρέπειά μας, να δουλέψουμε σκληρά και να κάνουμε βήματα προς μέρες καλύτερες. Για κάποιον μυστήριο λόγο, στο τέλος της ημέρας, νιώθω ότι θα τους κάνω τη χάρη, ότι θα κάνω αυτό που τους βολεύει, αν αφήσω την αγανάκτησή μου να με κυριεύσει, να θολώσει το μυαλό μου και να πάψω να σκέφτομαι ψύχραιμα.

Δεν είναι άλλοθι για να μην κάνω πράξεις όσα πιστεύω. Είναι η μεγαλύτερη αιτία και ο σημαντικότερος λόγος για να κάνω ακριβώς το σωστό στα μάτια μου. Να μείνω ψύχραιμος, να σκέφτομαι λογικά, να έχω υπομονή με όσους ακόμη συντηρούν το σύστημα που βολεύει αυτούς.

Ακόμη και το εφεδρικό "οξυγόνο" τελειώνει...Δεν υπάρχει πια ανοχή σε εγκλήματα, κατανόηση στην ανικανότητα, συγκατάβαση στο λάθος, περιορισμός στο "εφικτό", συμπόρευση με το "δεν αλλάζουν τα πράγματα". Ανατροπή τώρα και βλέπουμε...

Frustra sed Prudenter