Είναι, ωστόσο, αδύνατο να μην σταθεί κανείς στο ελληνικό ζήτημα που προκύπτει κάθε φορά που κάποιος ξένος αξιωματούχος ή μη επισκέπτεται την Ελλάδα. Ακόμα και στην υποθετική περίπτωση που κάποιος δεν παρακολουθεί τηλεόραση, διαδίκτυο, τίτλους εφημερίδων, γιατί θέλει να κοιμάται ήσυχος τα βράδια, δεν υπάρχει περίπτωση να μην άκουσε για τα «δρακόντεια μέτρα» της ΕΛ.ΑΣ λόγω της αφίξεως της Καγκελαρίου. Μόνο αγροτικά αυτοκίνητα δεν είδαμε στους δρομους με ντουντούκα να επαναλαμβάνουν τον κλοιό στον οποίο βρισκόταν το κέντρο της Αθήνας από νωρίς το πρωί, ώστε να μην υπάρξει κανένα περιθώριο προσέγγισης του κέντρου.
Αφήνεται εκτός σχολιασμού το γεγονός ότι το κέντρο υπέστη πρωτοφανή προσέγγιση ασχέτως απογορεύσεων. Επιπλέον, το αεροδρόμιο παρέμεινε κλειστό. Kαι οι δρόμοι γύρω του. Οι δρόμοι που οδηγούν στο αεροδρόμιο, παρέμειναν κλειστοί. Πολλές κεντρικές στάσεις του μετρό παρέμειναν κλειστές. Τα πανεπιστήμια παρέμειναν κλειστά.
Μέχρι και διάταγμα απαγορεύσεως των συναθροίσεων «επιστρατεύτηκε» εκτάκτως μαζί με όλες τις υπόλοιπες επιστρατεύσεις. Κάπως έτσι και χωρίς καμία διάθεση προπαγάνδας ή σαρκασμού καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η Αθήνα,τουλάχιστον, νέκρωσε. Κι επειδή, αντίστοιχα μέτρα έχουν ληθφεί και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας ενόψει διαδηλώσεων που κρίθηκαν απαραίτητες λόγω της αφίξεως κορυφαίων αξιωματούχων είναι προφανές ότι την 9η Οκτωβρίου 2012 μια ολόκληρη χώρα νέκρωσε.
Φαίνεται ότι η ελληνική φιλοξενία αναβιώνει με θέρμη κάθε φορά που πρωθυπουργοί, υπουργοί, τρόικα και άλλοι επισκέπτονται τη χώρα. Ξεσηκώνονται πρωτόκολλα, διατάγματα, παρατρεχάμενοι, ο στρατός και πολύς ακόμα κόσμος για να αποδείξουν κάποιοι Έλληνες ότι οι υπόλοιποι Έλληνες σέβονται τον ερχομό των σημαντικών προσωπικοτήτων. Βέβαια, η σωτήρας της Ελλάδας είναι κάτι παραπάνω από σημαντική προσωπικότητα και γι αυτό τόση φασαρία.
Ωστόσο, η οικονομική,πολιτική και κοινωνική σωτηρία όσο σημαντική κι αν είναι δεν αποτελεί σωτηρία αξιών. Οι περίτρανες διακηρύξεις ότι είμαστε ακόμα μια δημοκρατική χώρα έχουν προπολλού καταρριφθεί. Μέρα με τη μέρα,όμως, γινόμαστε όλο και λιγότερο φιλότιμοι και αξιοπρεπεπείς σαν λαός. Χρόνια τώρα κατά τον ερχομό «μεγάλων προσωπικοτήτων» το κέντρο γίνεται φρούριο και τώρα που η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο ξεσηκωνόμαστε.
Ασφαλώς τέτοιου είδους μέτρα είναι απαράδεκτα, δικτατορικά και απάνθρωπα. Για να έρθει η Καγκελάριος κάποιοι άνθρωποι ίσως να μην πήγαν στη δουλειά τους γιατί δεν υπήρχε τρόπος πρόσβασης στο χώρο εργασίας τους. Γιατί,λοιπόν, να γίνεται σεβαστή η δουλειά της Μέρκελ κι όχι του μέσου Έλληνα; Μάλλον γιατί ο σεβασμός κερδίζεται και ο μέσος Έλληνας για πολύ καιρό δεν έπραττε το παραμικρό για να τον διεκδικήσει.
Το κράτος δικαίου για το οποίο παλεύουμε όλοι τώρα που οι μισθοί μειώθηκαν και οι συντάξεις κόπηκαν, θα έπρεπε να το έχουμε απαιτήσει χρόνια τώρα. Χουντικά μέτρα και αντιδημοκρατικές αποφάσεις λαμβάνονταν απο καιρό κάθε φορά που το μέσον ήταν προσόν και κάθε φορά που μια Μέρκελ ή ένας Μπίλ Κλίντον ερχόταν στην χώρα, απλά δεν θέλαμε να το δούμε. Φυσικά όλα αυτά για τα οποία κατηγορούμε τους εαυτούς μας είναι γνωστά. Το στοίχημα είναι τι γίνεται από δω και πέρα.
Οι αναχρονιστικές λογικές που θέλουν τους Έλληνες υποτακτικούς οικονομικών και πολιτικών παραγόντων είναι πλέον μεγάλη ανάγκη να αλλάξουν. Πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε και κυρίως εμείς κι όχι η εξουσία ότι κανένας δεν μπορεί να μας δώσει αυτά που διεκδικούμε αν δεν παλέψουμε. Ο πολιτικός πλέον δεν είναι σωτήρας αλλά δήμιος.
Εξάλλου, δεν έχει παρατηρηθεί ποτέ να νεκρώνει η Γερμανία κάθε φορά που ένας εκ των πρωθυπουργών μας την επισκέπτεται, ειδικά τα τελευταία δύο χρόνια. Άρα όλα είναι θέμα ποιότητας και προτεραιοτήτων. Και η ποιότητα του λαού μας θ’ αλλάξει όταν αλλάξουν κι οι προτεραιότητές μας και παύσουν να γυρίζουν γύρω από τυπολατρείες, αλλά γύρω από το πραγματικό συμφέρον του πολίτη.
Ε.Σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου