Η χθεσινή ημέρα ήταν μια γνωστή πια στους Έλληνες "μνημονιακή ημέρα", η οποία, ωστόσο, χάρισε στη σύγχρονη ιστορία μας μία ακόμη μαύρη σελίδα. Χθες, επιβεβαιώθηκαν όλοι οι "σκληροί" (στα μάτια και στα αυτιά του ΣΚΑΪ) χαρακτηρισμοί που χρησιμοποιεί εδώ και καιρό η αντιπολίτευση κατά της Κυβέρνησης. Από νωρίς το πρωί, κατά τη διάρκεια συζήτησης του νομοσχεδίου, το φαύλο κοινοβουλευτικό πρόσωπο της κυβέρνησης ξαναβγήκε στην επιφάνεια.
Τα δύο "κύρια" αντιπολιτευτικά κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝ.ΕΛ.) πρόβαλαν την ένσταση αντισυνταγματικότητας του εν λόγω νομοσχεδίου. Για την εγκυρότητα της ένστασης αυτής ο κανονισμός της Βουλής προβλέπει ότι απαιτείται ψηφοφορία των παρόντων Βουλευτών κατά πλειοψηφία και η ψηφοφορία πρέπει να γίνει εντός το πολύ 10 λεπτών.
Επειδή εκείνη τη στιγμή δεν είχαν έρθει ακόμα αρκετοί Βουλευτές από τα κόμματα εξουσίας και η ένσταση θα έπρεπε να γίνει δεκτή εφ' όσον θα πλειοψηφούσαν οι παρόντες Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝ.ΕΛ., η ψηφοφορία καθυστέρησε παραπάνω απ' το κανονικό, ώστε να καταφθάσουν πασοκτζήδες και νεοδημοκράτες Βουλευτές και να μη γίνει δεκτή η ένσταση αντισυνταγματικότητας. Έτσι, τα αντιπολιτευτικά κόμματα θέλησαν να αποσύρουν την αίτηση αντισυνταγματικότητας μετά την πραξικοπηματική πράξη του προεδρείου της Βουλής. Τρίζουν τα κόκαλα του Χαρίλαου Τρικούπη...
Η δεύτερη πραξικοπηματική πράξη μέσα σε μία ημέρα έγινε αργά το απόγευμα. Αυτή τη φορά, ο Υπουργός Οικονομικών, Γιάννης Στουρνάρας, προέβη σε μία "νομοτεχνική βελτίωση", όπως ο ίδιος τη βάπτισε, του πολυνομοσχεδίου εισάγοντας προς ψήφιση μία τροπολογία της τελευταίας στιγμής. Βάσει αυτής οι υπάλληλοι της Βουλής εντάσσονταν στο ενιαίο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων.
Πρόκειται για μία κίνηση με δύο στόχους, όπως φαντάζονται οι κακές φήμες. Πρώτον, πρόκειται για ένα καλοστημένο κόλπο με σκοπό να "εκθέσει" τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝ.ΕΛ., οι οποίοι έπεσαν πανεύκολα στην παγίδα και έσπευσαν να υπερασπιστούν την απεργία των βουλευτικών υπαλλήλων. Τί λόγο έχουν να υπερασπιστούν τα αντιπολιτευτικά κόμματα τους υπαλλήλους της Βουλής;
Δεύτερον, ο απώτερος στόχος θα μπορούσε να ήταν η πρόκληση πανικού και έντασης στο Κοινοβούλιο με αυτή την πράξη, ώστε να φύγει η συζήτηση από τα επώδυνα μέτρα και την ανάδειξη του πολιτικού εγκλήματος της Κυβέρνησης και να μετατεθεί αλλού. Αυτή η υποψία ενισχύεται αν σκεφτεί κανείς ότι ήταν ακριβώς η ώρα που οι περισσότεροι πολίτες παρακολουθούσαν τη συζήτηση στη Βουλή, την ώρα δηλαδή των δελτίων ειδήσεων κλπ.
Βάσει του περιεχομένου του κειμένου (δημοσιονομικά μέτρα, ατέλειωτοι αριθμοί κλπ) είναι ανθρωπίνως αδύνατο να το διάβασαν επαρκώς οι ψηφίσαντες αυτό, ειδικά όταν οικονομικοί αναλυτές μαρτυρούν ότι χρειάζονται σύμβουλοι, μελέτες, επεξεργασία για να διαβαστεί ένα Μνημόνιο.
Άρα, με το πρόσχημα του κατεπείγοντος εχθές 153 Βουλευτές ψήφισαν την καταδίκη των Ελλήνων πολιτών για την επόμενη δεκαετία πιθανότατα χωρίς να έχουν προβεί σε καμία ανάγνωσή του. Το μέγεθος του πολιτικού εγκλήματος δεν χωράει σε γραμμές (όσο για το ηθικό κομμάτι της υπόθεσης στην Ελλάδα ξέρετε, "το νόμιμο είναι και ηθικό"). Με λίγα λόγια, εχθές 153 Χρυσοχοΐδηδες ψήφισαν το τρίτο Μνημόνιο. Σε λίγο καιρό, όταν θα έχουν στενέψει τα πολιτικά περιθώρια γι' αυτούς θα βγουν να το πουν μετανοημένοι, αλλά θα' ναι αργά. Οι φυλακές θα έχουν ανοίξει...
Με απλά λόγια, γίναμε μάρτυρες του πιο χυδαίου και αισχρού πολιτικού εγκλήματος της σύγχρονης ιστορίας μας, μεγαλύτερου κι απ' αυτού του Παπανδρέου. Έτσι πρέπει και έτσι θα το αναγνώσει η Ιστορία τα επόμενα χρόνια, η οποία θα γράφει ότι, εν μέσω των μεγαλύτερων δεινών που έχει βιώσει ο τόπος μεταπολιτευτικά, τα δύο κόμματα μαζί με την κατ' επίφαση και ξεδιάντροπη αριστερά του Κουβέλη κερδοσκοπούσαν και υπηρετούσαν τα συμφέροντα ξένων ευρωπαϊκών "λόμπι" και παρέμεναν στην εξουσία, γιατί ήταν δεσμευμένοι με υπογραφές υποτέλειας, εθνικής ντροπής και προδοσίας, με υπογραφές πολιτικού κρετινισμού, με υπογραφές σωτηρίας του τομαριού τους.
Κατ' ουσία, το μόνο που κερδίζει η χώρα με την χθεσινή υπερψήφιση του νομοσχεδίου είναι χρόνος. Και συγκεκριμένα, απλώς αναβάλλεται προσωρινά η επίσημη χρεοκοπία, η έξοδος απ' το ευρώ, η δραχμοφοβία κλπ. Θα εμφανιστούν, όταν η εφαρμογή των ψηφισμένων μέτρων δεν θα αποδίδει και θα χρειάζονται εκ νέου μέτρα.
Ακούστηκαν διάφορα πράγματα εχθές στη Βουλή κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου. Μίλησαν πολλοί, έγιναν διάφορα ευτράπελα. Ωστόσο, την προσοχή μου κέρδισαν κυρίως οι ομιλίες των πολιτικών αρχηγών.
Κατ' αρχάς, ο Πρωθυπουργός, ο Αντώνης Σαμαράς, ανακηρύχθηκε και επίσημα ο νέος ΓΑΠ. Είναι γεγονός ο Σαμανδρέου. Εκφωνώντας έναν λόγο πραγματικής πολιτικής αηδίας, νεφελοβατώντας στον δικό του κόσμο υποτέλειας, παραδέχτηκε ουκ ολίγες φορές ότι "δεν κράτησε το λόγο του", ότι δεν υλοποίησε καμία από τις προγραμματικές του δηλώσεις. Δεν συγκινεί κανέναν η παραδοχή της ανικανότητάς του ούτε το α' ενικό. Ο Πρωθυπουργός έκανε το μοιραίο λάθος, υποσχέθηκε ότι είναι τα τελευταία μέτρα, ενώ δήλωσε ότι κι ο ίδιος πονά πολύ για όσα περνάμε. Η Ιστορία του' χει φυλάξει μια θέση στην πολιτική ξεφτίλα της χώρας, γι' αυτό δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα.
Κατά τα λοιπά, ο Τσίπρας θα πρέπει να έδωσε μεγάλη χαρά σε όλους τους φίλα προσκείμενους με το κόμμα του, καθώς ξεμπρόστιασε την Κυβέρνηση και τον Βενιζέλο λέγοντας "στον ενδεχόμενο ανασχηματισμό που θα κάνετε, κύριε Πρωθυπουργέ, να κάνετε υπουργό Οικονομικών τον κ. Βενιζέλο που ξέρει πώς να πιάσει τους φοροφυγάδες, αφού έκρυβε μια λίστα με χιλιάδες υποψηφίους", ενώ ειρωνευόμενος συνέχισε "και αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης να βάλετε τον άνθρωπο που αποκάλυψε μια τέτοια λίστα, τον κ. Βαξεβάνη". Πάρα ταύτα, ζήτησε μόνο εκλογές και καμία πρόταση δεν ακούστηκε.
Ο δε Ευάγγελος Βενιζέλος παρουσίασε το προφίλ ενός πλήρως υποβιβασμένου και ξεφτισμένου πολιτικού προσώπου, ενώ φάνηκε θρασύς ζητώντας από τον Τσίπρα "να αποκαλύψει ο προστατευόμενός του, ο Βαξεβάνης, την πηγή του, η οποία πιθανότατα είναι ο άνθρωπος που είχε και δεν αποκάλυψε τη λίστα". Απ' την άλλη, ο Καμμένος με την αθυρόστομη ειλικρίνειά του έκανε σκληρή αντιπολίτευση στην Κυβέρνηση καλώντας την να μην ψηφίσει τα μέτρα "για να μπορέσουν κάποτε τα στελέχη της να κυκλοφορήσουν στο δρόμο". Θεωρώ την ανέντιμη αριστερά του Κουβέλη οριστικά πολιτικά χαμένη και επομένως ανάξια σχολιασμού. Θα ξεχωρίσω όμως την ομιλία της Θεοδώρας Τζάκρη, η οποία αν και ψήφισε υπέρ είπε δυο τρεις αλήθειες που πρέπει να ακουστούν.
Θα ξεχωρίσω, επίσης, τη στιγμή που ο κ. Βουδούρης από τη ΔΗΜ.ΑΡ, ο οποίος ψήφισε όχι στο Μνημόνιο 3, ερωτήθη για την απόφασή του από τη Μαρία Σπυράκη του Mega. Όταν ο κ. Βουδούρης άρχισε να λέει πως "εμείς συμφωνήσαμε σε μια προγραμματική συμφωνία με τη ΝΔ όταν σχηματίζαμε κυβέρνηση μετά τις εκλογές, από την οποία δεν έχει τηρηθεί τίποτα, γίνονται τα ακριβώς αντίθετα, έτσι ψηφίζω όχι", τότε Πρετεντέρης, Τρέμη, Τσίμας ξεκίνησαν όλοι μαζί να φωνάζουν για να υπερκεράσουν τη φωνή του κ. Βουδούρη. Ό,τι βλάπτει τα αφεντικά τους το θάβουν (μιντιακό παρακράτος).
Ο ΓΑΠ ήταν παρών και στο Μνημόνιο 3 ψηφίζοντας φυσικά "ναι". Οι Βενιζέλος και Σαμανδρέου με περίσσια μαγκιά ανακοίνωσαν αμέσως μετά την ψηφοφορία διά στόματος του προεδρείου της Βουλής τη διαγραφή των στελεχών που ψήφισαν όχι (ένας για τη ΝΔ και έξι για το ΠΑΣΟΚ). Το ΠΑΣΟΚ οδηγείται σε κατάρρευση με τους Λοβέρδο και Χρυσοχοΐδη να καραδοκούν για την ανάληψη της ηγεσίας ή της διάλυσης του ΠΑΣΟΚ και της ίδρυσης ενός νέου κόμματος. Αυτή είναι η κατάντια του ΠΑΣΟΚ, οι άνθρωποι που το κατέστρεψαν να είναι υποψήφιοι νέοι ηγέτες του.
Αψήφησαν τόνους χημικών, κρατικής βίας και χουντικής καταστολής της διαμαρτυρίας και παρέμειναν στο κέντρο, μαζικά και υπομονετικά. Η ΕΛ.ΑΣ. ακολούθησε τη συμπεριφορά που ακολουθεί πάντα στις πορείες καλώντας τους "ενσωματωμένους" κουκουλοφόρους της να διαλύσουν την πορεία και τον κόσμο από την πλατεία. Χθες, χρησιμοποιήθηκαν ακόμα και τα μηχανήματα εκτόξευσης νερού μαζί με τα κλασσικά όπλα απώθησης (κρότου λάμψης, άφθονη ποσότητα δακρυγόνων κλπ). Η Κρατική Βία νικήθηκε για άλλη μια φορά με τους διαδηλωτές να παραμένουν στην παράσταση διαμαρτυρίας και να υπομένουν τη λύσσα της αστυνομικής καταστολής.
Το πολυνομοσχέδιο πέρασε. Μέσα σε δύο χρόνια η Ελληνική Βουλή ψήφισε το τρίτο Μνημόνιο, την ταφόπλακα κεκτημένων που μέχρι χθες ήταν δεδομένος ο σεβασμός τους. Αν αυτά που συμβαίνουν μέχρι στιγμής (αυτοκτονίες, εκατομμύρια άνεργοι, καταπάτηση εργασιακών κεκτημένων για τα οποία οι παππούδες μας σκοτώθηκαν, απελπισμένοι άνθρωποι, απροκάλυπτη κρατική βία, φίμωση της δημοσιογραφίας, χρεοκοπία χιλιάδων μικροεπιχειρηματιών) ήταν αποτέλεσμα της εφαρμογής των δύο προηγούμενων μνημονίων, τώρα τί πρέπει να περιμένουμε και για ποιες συνθήκες πρέπει να είμαστε έτοιμοι;
Να περιμένουν το ξέσπασμα του κόσμου, τώρα κυριολεκτώ...
Κακόφημος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου